بلاغ-درنزدیکی های آسمان، در آنجایی که دریا زلال وپاک موج میزند و همه بدی ها و خوبی هارا بالا وپایین میبرد و ماهی ها ی خزربا خوش رقصی سر ودمی تکان میدهند، مردمانی در شهری غریب نفس میکشند و زندگی میکنند که با دردی مشترک هر لحظه غم را در آغوش می گیرند تا آخر عمر هم بستربا خواب وخیال و رویا های شیرین گذران کنند.
نگاهاشان غریب ومظلوم به افق های دور دست به امید شفا بخشی که به آنها نظری بیندازد و از این نظرو نگاه طعم شیرین زنده بودن وماندن را حس کنند وبچشند.
 
این شهرنامش مرکزپرتو درمانی شهید رجایی بابلسر است.
 
این شهر کوچک و خاکستری در دل شهری است که در آخر هفته وایام پیک مسافرتی ،هزاران نفر با جیب های پربه این شهر می آیند تا غم های خود را دراین شهرخالی کنند و با خوش گردی و خوش گذرانی درد ها و ماتم های خود را در زیر اندازها در این شهربتکانند وبروند .
 
در دل این شهر شاد مردمانی زندگی میکنند که از شرق مازندران محروم تا غرب رویایی اش غمزده، یکجور و همدرد ، برای مداوای خود ویاران و عزیزانشان می آیند و در رویای شفاهت از خوشی های دنیا، پنجره دل خود را بصورت نیم باز،بازمیگذارند، تا شاید نجات دهنده بیاید وبه در بسته برنخورد وشفا بخش باشد.
 
این آدمها دراستانی زندگی میکنند که خداوند همه نعمت هارو بهش داده و در ساله هایی که از انقلاب میگذرد وجود این شهر غریب آنهم بنای این مرکزدر شهر بابلسر و در محلی که محل عیاشی ویللی و تللی گذشتگان (کازینو) بود گویا وجدان های خیلی ها را بیدار نکرده است و بجای این همه هیاهوی آنچنانی ودم از عملکرد دولت ها ی مختلف و به به وچه چه کردن طی این سالها همه از خرد و کوچک سری به این مرکز میزدیم تا میدیدیم مردمان این شهر که علم پزشکی به تعدادی از میهمانان و ساکنینش لقب کنسلی داده اند در چه فضایی گذران ومداوا میکنند و همراهان این بیماران علاوه بر مشکل بیماری نور چشمان خود ، برای مشکل تامین مالی تهیه دارو و معالجه آنان چگونه این بارسنگین را به کول میکشند و در مقابل جیگر گوشه ها وعزیزانشان خجول وشرمنده شده اند و شاهد پر پر شدن آنها میگردند و وقتی با افتخار از مسکن مهر،راهسازی،پیروزی هسته ایی وفروش میلیارد، میلیارد خام فروشی مواد نفتی و اجرا شدن هدفمند شدن ها ،کلنگ زدن پروژها وتقسیم عادلانه ثروت بین فقرا دم میزنیم ای کاش در این تموز حصارهای یخی پیله زده دورخود را کنار بزنیم و بعنوان یک فرد معمولی که دم از عدالت میزنیم و نماز خود را اول وقت میخوانیم و خود را مرید علی و خاندان آن میدانیم به این باور میرسیدیم که این شتر درب خانه، خانه ما را نیز خواهد زد وتا پاشنه درب را در نیاورد ولکن معامله نیست و وبه شاه وگدا رحمی نخواهد کرد وتا تورا سوار برمرکب خود نکند نخواهد رفت.
 
باید پرسید از کسانیکه هنوز در بدر بدنبال پست ومسند ومحافظ وراننده و حقوق وشهرت هستند و بعضی ها هم در ردیف انتخابات مردمی با هزینه های چند صد میلیونی برای تحقق شعار خدمت به پا برهنگان و مستعضفین بدنبال آرای همین مردم هستند که برای رسیدن به این قله شهرت و اجراء کوله باری ندارند جان انسان ها برایشان چقدراهمیت دارد وچرا در جای، جای این استان مراکزی نباشد که همه از غرب استان تا انتهایش به این مرکز مراجعه کنند و جدا از ایثار و لطف فرشتگان خدمت پرسنل این واحد درمانی با فضایی مترود روبروشوند.
 
این کالبد عیانی تا کی باید به تن عده ایی پوشیده شود واین جنگ قدرت تا کی ادامه دارد؟ نام این مرکز مرکز پرتو درمانی شهید رجایی است همان شهید رجایی که زندگی ساده اش قرن ها بر تارکه این نظام مقدس خواهد درخشید پس کی وتا چه زمانی بعضی از مسئولین ما از رفتارهای او عبرت نخواهند گرفت وبا دنیا پرستی اخوت خواهند بست.
 
امروز این مرکز نیازمند توجه ویژه دست اندر کاران واقعی نظام است و وقتی بیماری کودکی ،جوانی، میان سالی و پیری پول تهیه دارو خود را ندارد ودر انتظار ناقوص مرگ باید بنشیند گلوهای بیماران و همراهان وپرستاران و زحمت کشان این مجموعه گرفته میشود وبغض ها میترکد که خدایا ما در سرزمین ثروت مندی زندگی میکنیم و فاصله ها هروز از دیروز بیشتر شده است و چه بسیار از مردمانمان در فقر غوطه ور شده اند و فریادرسی نیست .
 
می توان امید داشت ودر فضایی الهی با استفاده از پرتو ولایت به این مرکز سامان داد و در عدم قدر شناسی مسئولین از داشتن مردم نجیب علاوه بر کمک های مردم بجای خرج های میلیارد دلاری اجلاس ها و جشن ها وخوش رقصی سیاسی دل مردم خود را شاد کرد که مردم این سرزمین شریف ترین مردم دنیا هستند.
 
الهی سینه ایی ده آتش افروز ودر آن سینه دلی ده همه سوز
خدایا چنان کن سر انجام کار تو خشنود باشی و ما رستگار