به گزارش
بلاغ به نقل از
قائمآنلاین، روز مبعث براساس باورهای اسلامی و به استناد تاریخ دین اسلام، روزی که محمد، پیامبر اسلام، به درجه پیامبری برگزیده شد.
کلمه «مبعث» مصدر میمی یا اسم زمان و مکان، از ریشه «ب ع ث» و این ماده در اصل به معنای برانگیختن، ارسال و یا روانه کردن است.
در اصطلاح دینی، بعثت به معنای فرستاده شدن انسانی از سوی خداوند برای دعوت انسانها به دین الهی است.
مسلمانان معتقد هستند که پیامبر در غار حرا، توسط جبرئیل و از سوی خداوند به پیامبری نایل آمد و مأمور شد که چندخداپرستی و بتپرستی را از زمین بردارد و خداپرستی را رواج دهد و پیام وحی را به مردم برساند و محمد در این زمان چهل سال داشت و در مکه زندگی میکرد.
پیامبران وظیفه داشتند تا از جانب خدا برای بشر قانون و دستورالعمل بیاورند و نیز مردم را به اطاعت از خدا و عمل به دستورها و قوانین الهی دعوت و تبلیغ می کردند بنابراین میان نبوت تبلیغی و نبوت تشریعی باید تفکیک قائل شد و بیشتر پیامبران تبلیغی بودند.
اما اسلام ختم نبوت را اعلام کرد و به نبوت تشریعی و نبوت تبلیغی نیز پایان داده است.
سعید علوی کارشناس الهیات در گفتوگو با قائم آنلاین، با بیان اینکه بعثت در فرهنگ قرآنی به معنای عامل برانگیختن و رسانیدن به مرحلهای خاص از تکامل است که در آن نوعی تحول به وجود میآید و هرچند معنای اصطلاحی غالب آن برانگیختن و فرستادن پیامبران برای هدایت مردم است.
وی افزود: بر اساس باور شیعیان، حضرت محمد (ص) در روز ۲۷ رجب سال ۴۰ عام الفیل، (سال ۱۳ پیش از هجرت) مبعوث شد.
کارشناس الهیات تصریح کرد: شیعیان این روز را جشن میگیرند و در روایات اسلامی اعمال مستحبی برای روز مبعث پیش بینی شدهاست. دعا، نماز و غسل مستحب از اعمال این روز است.
این کارشناس با بیان اینکه در فرهنگ شیعی روز مبعث (۲۷ رجب)، بزرگ داشته میشود و جشنهایی به همین مناسبت برگزار میشود، گفت: اهل سنت مبعث را در شب ۲۱ ماه رمضان میدانند اما چون تاریخ دقیق آن معلوم نیست، آیین خاصی در بین آنان برای این مناسبت وجود ندارد و این روز در ایران و برخی استانهای عراق تعطیل رسمی است.
علوی خاطرنشان کرد: در دورههای پیشین، انسانها به واسطه عدم بلوغ و رشد کافی قادر نبودند که یک نقشه جامع و کامل برای مسیر خود دریافت کنند تا بتوانند با استفاده از آن نقشه، راه خود را ادامه دهند و مرحله به مرحله و منزل به منزل راهنمایی شوند بنابراین نیاز به راهنمایانی بود که همیشه آنان را همراهی کنند.
وی با بیان اینکه در دوره جدیدی که اسلام ظهور کرد، بشر توانایی دریافت این نقشه کلی را از طریق قرآن دارد و لذا برنامه راهنمایی مرحله به مرحله متوقف و آن نقشه کلی یکجا در قرآن جایگزین شد، گفت: در دوره قبل از خاتمیت، بشر قادر به دریافت برنامه کلی و جامع نبود اما با مبعوث شدن حضرت محمد (ص) و نزول قرآن طرح کلی و جامعی در اختیار بشر قرار گرفت و در نتیجه تجدید نبوتها و شرایع نیز منتفی شد.
کارشناس الهیات یادآور شد: علمای امت اسلام متخصصانی هستند که با استفاده از نقشه کلی راهنمایی که اسلام میدهد را با تدوین و تنظیم آیین نامهها و تاکتیکهای موقت، راه را به دیگران نشان میدهند.
احمد محسنی کارشناس علوم سیاسی در گفتوگو با قائم آنلاین، با بیان اینکه اسلام به واسطه کمال و کلیت و جامعیتش به نبوت تشریعی پایان داد، گفت: وحی رهنمودهایی دارد که از دسترس حس و خیال و عقل و علم و فلسفه بیرون است و چیزی از اینها جانشین آن نمیشود اما نوع وحی که چنین خاصیتی دارد تشریعی بوده و وحی تبلیغی برعکس است.
وی افزود: تا هنگامی که بشر نیازمند به وحی تبلیغی است درجه عقل و علم و تمدن به پایهای نرسیده که خود بتواند عهدهدار دعوت و تعلیم و تبلیغ و تغییر و اجتهاد در امر دین خود شود.
کارشناس علوم سیاسی با اشاره به اینکه ظهور علم و عقل، و به عبارت دیگر، رشد و بلوغ انسانیت خود به خود به وحی تبلیغی خاتمه میدهد و علما جانشین چنان انبیا میشوند، عنوان کرد: در عهد قرآن وظیفه تعلیم و حفظ آیات آسمانی به علما منتقل شده و علما از این نظر جانشین انبیا میشوند.
این کارشناس با بیان اینکه مفهوم «اجتهاد» در فلسفه ختم نبوت، نقش مهمی را ایفا می کند، گفت: علمای امت در دوران خاتمیت که عصر علم است، قادرند با معرفت به اصول کلی اسلام و شناخت شرایط زمان و مکان، آن کلیات را با شرایط و مقتضیات زمانی و مکانی تطبیق دهند و حکم الهی را استخراج و استنباط نمایند.
محسنی با بیان اینکه بسیاری از وظایفی را که پیامبران تبلیغی و قسمتی از وظایف پیامبران تشریعی را با عمل «اجتهاد» و با وظیفه خاص رهبری امت انجام میدهد، تصریح کرد: در عین حال که نیاز بشر به تعلیمات الهی و تبلیغاتی که از راه وحی رسیده، همواره باقی است، نیاز به تجدید نبوت و آمدن کتاب آسمانی و پیامبر جدید برای همیشه منتفی شده و «پیامبری» پایان یافت.
به گزارش قائم آنلاین، پیامبر خاتم کسی است که جمیع مراتب را طی کرده و دیگر مرحله طی نشدنی یا طی نشده از نظر وحی و از نظر کار ایشان وجود ندارد.
مسائلی که بشر از طریق وحی و الهام باید آنها را کشف کند و از این طریق باید به بشر الهام شود که نامتناهی نیست، محدود است و هنگامی که آنچه در ظرفیت و استعداد بشر است بیان شود، مطلب ختم میشود.