کیفیت نامطلوب آب بابلسر و هزینه‌هایی که به خانواده‌ها تحمیل می‌شود

این مهم خود مزیتی بزرگ را برای محیط زیست و دست نخورده باقی گذاشتن سفره‌های آب زیرزمینی دارد.

اما متاسفانه در استان مازندران تنها اقدامی که برای بهداشتی کردن آب شرب شهری انجام می‌شود، کلرزنی و گندزدایی است.

بسیاری از ساکنان استان به ویژه شهر بابلسر، به دلیل کیفیت نامطلوب آب شرب لوله‌کشی، ناچار به نصب دستگاه تصفیه آب در منازل هستند.

هر ساله با تعویض فیلتر‌های دستگاه تصفیه آب خانگی، بسیاری از شهروندان شاهد هستند لایه‌ای لزج روی فیلتر‌های تصفیه آب تشکیل شده است.

حال سوال اینجاست اگر دستگاه تصفیه آب در منازل وجود نداشته باشد، این لایه لزج و جلبک مانند، به راحتی با آشامیدن آب وارد بدن شده و سبب ایجاد بیماری‌های زیادی از جمله اسهال به ویژه در کودکان می‌شود.

بسیاری از شهروندان نیز ترجیح می‌دهند به جای آشامیدن آب لوله‌کشی شهری، از آب معدنی و یا پس از جوشاندن آب، از آن برای آشامیدن استفاده کنند.

در سال‌های اخیر، بسیاری از همشهریان در منازل خود به نصب مخازن چند صد لیتری برای ذخیره‌سازی آب اقدام کرده‌اند که یقیناً بسیاری از آنها هنگام پاکسازی مخازن در طول سال شاهد هستند که لایه ای قطور و گچ مانند ته مخازن را پوشانده است، لایه‌ای که کلر زیاد ته‌نشین‌شده آب است.

همه این موارد، هزینه‌های اضافی است که خانوارها برای حفظ سلامت خود مجبور به پرداخت هستند.

از سویی کیفیت پایین آب شرب، بازاری داغ را برای شرکت‌های واردکننده دستگاه تصفیه آب فراهم کرده است.

اما چرا نباید مسئولان مربوطه فکری اساسی برای سلامت و ارتقا کیفیت آب شرب داشته باشند؟

هیچ کدام از شهروندان حاضر نیستند از آب لوله‌کشی شهری حتی برای پر کردن رادیاتور خودروها استفاده کنند، چرا که سختی آب منطقه بسیار بالاست.

چرا شهروندان باید یک لیوان آب را با تردید بنوشند؟ آیا این مسئله با سلامت جامعه در ارتباط نیست؟