درگذشت یک آهنگساز آمریکایی در ۱۰۰ سالگی

«دِو بارتولومو» از پیشگامان بزرگ موسیقی «راک اند رول» و موج قرن بیستم جَز «نیو اورلئان» در یکصد سالگی و در همین شهر درگذشت.

وی یکی از بزرگان موسیقی نیواورلئان که خود مهد موسیقی جَز جهان محسوب می‌شود بود و پیشگان موسیقی راک اند رول و همکار اسطوره موسیقی «رومینو» بود.

بارتولومو از دوران کودکی با نوازندگی ترومپت شروع کرد و پیش از جنگ جهانی دوم به رهبر گروه و آهنگسازی جوان تبدیل شد. او پله‌های ترقی را به سرعت طی کرد و در اواخر دهه ۴۰ همکاری‌اش با «دومینو» آغاز شد و این دو چندین اثر ماندگار خلق کردند که در دنیای موسیقی جز صدا کرد و او را به عنوان یکی از ابر ستاره‌های موسیقی و از هنرمندان محوری نیواورلئان تثبیت کرد.

پیشرفت او به حدی بود که اثر او در تمام آثار ضبط شده در استودیوهای نیواورلئان دهه پنجاه و شصت میلادی ثبت می‌شد.

«آیا این شرم نیست؟» و «دارم پیاده‌روی می‌کنم» دو آهنگ از دهها اثر همکاری او و دومینو بود که به اوج موفقیت رسید. فروش این آهنگ‌ها بسیار چشمگیر بود و ۶۰ میلیون نسخه از آن‌ها به فروش رسید.

بارتولومو در مورد همکاری‌اش با دومینو در یک مصاحبه گفت: واقعا ما هرگز برای هیچ اثری ننشستیم آهنگ بنویسیم. من و او فقط می‌نواختیم و همین همنوازی و بداهه‌ها به تدریج به شکل آهنگ‌هایی بسیار موفق نمود می‌یافت و خلق می‌شد. به خاطر دارم یک جایی بودیم یک نفر به من گفت حواست باشد بیرون که می‌روی سگ تو را گاز نگیرد. همین بهانه و باعث خلق اثر «دوباره عاشق می‌شوم» گردید.

او بجز با دومینو با بزرگانی همچون «الویس پریسلی» کار کرده و برای او آهنگ «یک شب» را خلق کرد. دیگر آهنگ معروف الویس پریسلی با عنوان «برگرد» نیز ساخته این آهنگساز بزرگ است. وی همچنین آهنگ «می‌شنوم که بر در می‌کوبی» را برای «جان لنون» ساخت.

بارتولومو در سال ۱۹۱۸ در ادگارد لوئیزیانا به دنیا آمد و از دهه ۳۰ در نیواورلئان اقامت گزید. او ترومپت را از اسطوره این ساز یعنی «پیتر دِیویس» فراگرفت و در ۲۰ سالگی رهبر ارکستر خودش شد. پس از آن در طول جنگ دوم جهانی مهارت آهنگسازی و تنظیم را در خدمت در لشگر صد و نود و ششم نیروی زمینی ارتش آمریکا ارتقاء بخشید.

پس از جنگ به همراه «ارل پالمر درامر و «لی الن» نوازنده ساکسیفون» گروهی سه نفره تشکیل داد و مراتب ترقی را به سرعت طی کرد تا در سال ۱۹۴۹ و در همکاری با دومینو اثر «مرد چاق» را خلق کرد که فروشی میلیونی برای این دو در پی داشت. این اثر یکی از اولین آثار ضبطی سبک راک محسوب می‌شود.

او به همراه دومینو در سال‌های ۵۶ و ۵۷ میلادی با ۱۷ ترانه در صدر فهرست ۱۰۰ آهنگ برتر بیلبورد قرار داشتند تا اینکه در آن زمان گروه نوپای «بیتلز» در اواسط دهه شصت میلادی گوی سبقت را از این دو ربود.