تاریخ انتشارسه شنبه ۱ خرداد ۱۳۹۷ - ۰۸:۰۸
کد مطلب : ۳۶۰۱۷۵
۰
plusresetminus
به گزارش بلاغ،
اول یک حساب در لندن باز کنید بعداً پاسخ منتقدان را بدهید
عضو تیم مذاکره کننده برجام، به جای عذرخواهی درباره سرانجام قابل پیش‌بینی و پرخسارت برجام به کنایه پرانی علیه منتقدان مشغول است.
حمید بعیدی‌نژاد که پس از برجام، سفیر ایران در انگلیس شد، در اینستاگرام نوشت: رسانه‌های مخالف برجام که با آب و تاب زیادی اخبار مربوط به مشکلات شرکت‌های چند ملیتی برای ادامه کار در شرایط تحریم را تحلیل می‌کنند، فراموش کرده‌اند که تا به حال اصرار می‌ورزیدند که برجام هیچ دستاوردی نداشته است چون بنگاه‌های اقتصادی به دلیل محدودیت‌ها نتوانسته‌اند به ایران بیایند.
وی می‌افزاید: همین رسانه‌ها حالا پیشاپیش این خط سیاسی را دنبال می‌کنند که اروپایی‌ها، چین و روسیه با آنکه چهار عضو دائم شورای امنیت هستند و بلوک‌های اقتصادی قدرتمندی هم را تشکیل می‌دهند، حتی اگر هم اراده تداوم کار با ایران را داشته باشند، مسلوب الاراده و مقهور قدر قدرتی آمریکا هستند و کاری از آنها برنمی‌آید.
درباره این اظهارات باید از آقای بعیدی‌نژاد پرسید: اولاً کدام بنگاه اقتصادی بزرگ یا متوسط خارجی در 28 ماهه پس از برجام، برای سرمایه‌گذاری به ایران آمده است که ایشان پز کار نکرده را می‌دهند؟ فقط یک نمونه (نه بیشتر) را اعلام کنند؟ در عوض با سوء تدبیر دولت و گشودن در واردات، شرکت‌های خارجی توانستند کالاهای مصرفی و لوکس- و بعضاً دارای مشابه داخلی- را بی‌دریغ و مزاحمت به ایران صادر کنند و منابع کمیاب ارزی ایران را بالا بکشند!
ثانیاً شرکت توتال هم که مدعی بود در ایران می‌ماند- و قطعی بود که نمی‌ماند- فقط ظرف چند ماه تلاش کرد اطلاعات سری مخازن نفت و گاز مشترک ما با قطر را به دست بیاورد و اکنون که نیامده می‌رود، بهتر می‌تواند منابع مان در مخازن مشترک با قطر را غارت کند؛ که گفته‌اند چو دزدی با چراغ آید، گزیده‌تر برد کالا.
ثالثاً، این منتقدان نیستند که باید پاسخ بدهند بلکه امثال آقای بعیدی‌نژاد باید پاسخگو باشند چرا توافقی نیم و نامتوازن نوشتند تا امتیازات نقد را یکجا بدهند اما وعده‌های طرف مقابل همیشه نسیه بماند و از جمله شرکت‌ها و بانک‌های بزرگ خارجی برخلاف وعده‌های دولت، جرأت نکنند پای همکاری با ایران بیایند؟ گویا جای شاکی و متهم عوض شده آقای بعیدی‌نژاد!
رابعاً آقای بعیدی‌نژاد اگر حداقل توانمندی درخود سراغ دارند باید به عنوان سفیر کشورمان در لندن توضیح بدهند که چرا آقای ظریف در جمع وزرای خارجه 5+1 به گلایه گفت 20 ماه پس از برجام، ما هنوز هم نمی‌توانیم حتی یک حساب بانکی در انگلیس باز کنیم؟! پس جناب سفیر سرگرم چه کاری بود؟! توئیت زدن و ایسنتاگرام بازی و لندن گردی؟!
و بالاخره اینکه مسلوب الاراده نشان دادن اروپا در آمریکا، نه خط منتقدان، که سنگ بنای راهبرد رئیس دولت یازدهم (روحانی) بود؛ همو که گفت اروپایی‌ها در مقابل کدخدا (آمریکا) آقا اجازه هستند. آقای بعیدی‌نژاد اگر اعتراضی داشت، همان روز باید به روحانی می‌کرد. یا امروز به انگلیس بکند که چرا در مقابل آمریکا آقا اجازه است؟!


آقای مطهری! پاستیل شیبا مهم است یا برعکس شدن وعده‌های برجام؟
در پی انتشار یک خبر ویژه، علی مطهری جوابیه‌ای ارسال کرد.
در توضیح علی مطهری آمده است: « با اهداء سلام، در شماره یکشنبه 97/2/30 آن روزنامه، بخش خبر ویژه، تحت عنوان «از تصویب 20 دقیقه‌ای برجام تا پاستیل شیبا» مطلبی از روزنامه هفت صبح نقل شده است که در آن طرح سؤال اینجانب از وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره رواج کلمات بیگانه در اماکن عمومی با این استدلال که مسئله مهمی نیست و در اولویت قرار ندارد به تمسخر گرفته شده بود. عجیب است که روزنامه کیهان با آن مطلب همصدا شده و با تجاهل این مطلب را نیز اضافه کرده است که «علی مطهری ادعا می‌کرد 20 دقیقه هم برای تصویب برجام در مجلس زیاد بود» و به این تمسخر ادامه داده است. این در حالی است که؛ اولا مسئله رواج کلمات لاتین در سردر فروشگاه‌ها و غیره از مسائل مهم فرهنگی کشور و از نشانه‌های خودباختگی فرهنگی است و بارها مورد هشدار رهبر انقلاب قرار گرفته است.
ثانیا قبلا نیز در همین بخش خبر ویژه توضیح داده‌ام که مجلس بیش از 2 ماه برجام را بررسی کرد و اظهارنظر درباره آن که آری یا نه، به چند دقیقه بیشتر وقت نیاز نداشت. تکرار این مطلب در آن روزنامه شأن آن جریده را پایین می‌آورد».
کیهان: آقای مطهری اگر نسبت به بیگانگان حساسیت جدی دارند، نباید در نام پاستیل شیبا معطل می‌ماندند بلکه در طول چند سال دوره نمایندگی حتما باید گریبان برخی مقامات اقتصادی و سیاسی و دیپلماتیک دولت را به خاطر باز کردن شاهراه‌های نفوذ به کشور می‌گرفتند نه اینکه در قواره وکیل‌الدوله عمل کنند.
ایشان همین دیروز هم سعی کرده فجایع‌ نهفته در FATF را با یک جمله مجعول و مبهم «با دفتر رهبری درباره FATF مذاکره شده» بپوشانند؛ شگرد زشت و ناشی از مسئولیت‌پذیری طیفی که همین امروز هم حاضر نیستند مسئولیت خسارت‌های ناشی از برجام و گوش ندادن به مذاکرات چندباره رهبری را بپذیرند.
اما درباره تصویب 20 دقیقه‌ای برجام؛ قبلا هم نوشتیم و پاسخ نگرفتیم. ایشان قبلا در پاسخ کیهان نوشته بود «قبلا گفته‌ام 20 دقیقه هم برای تصویب برجام زیاد بود، اما 20 دقیقه‌ای که مسبوق به چهل پنجاه ساعت کار کارشناسی نمایندگان روی برجام بود که آنها را به آری یا نه رسانده بود و طبعا دادن رای آری یا نه، نیاز به 20 دقیقه زمان نداشت». در پاسخ این ادعا تصریح کردیم: «کمیسیون ویژه برجام قریب 40 روز برای بررسی برجام وقت گذاشت و از متخصصان اقتصادی و سیاسی و امنیتی و حقوقی و هسته‌ای نظر گرفت و در پایان یک گزارش مبسوط، ناظر به هشدارهای جدی درباره منافذ و ایرادات پرخسارات متن توافق ارائه کرد. این کمیسیون منتخب خود مجلس بود اما به گزارش مبسوط و مستند آن کمترین ترتیب اثری داده نشد چون طیفی خاص در مجلس، تصمیم خود را به مثابه وکیل دولت گرفته بود؛ بنابراین نه به 20 دقیقه بلکه به 2 دقیقه هم برای تصویب تعهدات یک‌طرفه برجام نیاز نداشت!
اگر قرار بود نظر کمیسیون مورد بی‌اعتنایی مطلق قرار گیرد یا اصلا توافق در صحن علنی بررسی نشود، پس اصلا چرا به مجلس ارجاع شد؟! البته به یاد داریم که دولت مخالف این مسئله بود و با اصرار رهبر حکیم انقلاب بر رعایت قانون و نقش نظارتی مجلس، توافق به مجلس رفت».
عدم توازن تعهدات و عدم همزمانی اجرای آنها، و عدم بازگشت‌پذیری تعهدات ایران، نقد و آنی بودن تعهدات ما (که در کمتر از 2 ماه با عجله دولت انجام شد) درمقابل وعده‌های نسیه و فاقد ضمانت طرف مقابل، فقدان مکانیسم معقول برای شکایت و مطالبه حق ایران درصورت بدعهدی طرف مقابل و ... ایراداتی از این قبیل، به وفور در متن توافق مشاهده می‌شد و بارها مورد هشدار کارشناسان منتقد قرار گرفت اما چون دولت و نمایندگان منتسب به آن گوش خود را گرفته بودند و در وضعیت هیجان‌زدگی مطلق قرار داشتند، هیچ کدام این ایرادات بزرگ را در لیلی(!) زشت‌سیمای برجام ندیدند و آن فاجعه در مجلس رقم خورد.
این درحالی است که مجلس موظف بود این منافذ پرخسارت را در توافق ببندد ولو اعلام توافق به تاخیر می‌افتاد. اما چون توافق به هر قیمت و اجرای به هر قیمت آن، دستور کار دولت و برخی وکیل‌الدوله‌ها بود، برای تصویب بی‌چون و چرای توافق فشار آوردند؛ و خسارت‌های سه سال گذشته برجام و بدعهدی‌های بعدی آمریکا رقم خورد.
و بالاخره از آقای مطهری باید پرسید غیر از توجیه و لاپوشانی سوءمدیریت دولت، نمی‌خواهد از دولتمردان بپرسد برجام کدام عایدی اقتصادی را برای کشور داشت که دلار 3300 تومانی را به 7 هزار تومان رساند و به کاهش ارزش پول ملی منجر شد؟! آیا این مسایل به اندازه پاستیل شیبا ارزش پرسیدن ندارد.


مجلس و سازمان بازرسی چرا وزارت نفت را بازخواست نمی‌کنند؟
چرا نمایندگان مجلس و دستگاه‌های نظارتی از وزارت نفت به خاطر دادن اجازه خیانت دوباره به شرکت نفتی توتال توضیح نمی‌خواهند؟
کانال «تاملات حقوقی» با طرح این پرسش نوشت: وزیر محترم نفت می‌گوید: «برای خروج توتال از قرارداد پارس جنوبی جریمه‌ای وجود ندارد(!) اما مبلغی که تاکنون در این قرارداد هزینه کرده تا زمان اجرای کار، بازپرداخت نمی‌شود.» شرکت توتال هم در بیانیه‌ای اعلام کرده است: «تا به حال فقط 40 میلیون یورو روی پروژه توسعه فاز 1 پارس جنوبی خرج کرده است!»
هر لیسانسیه حقوق و آگاه از الفبای حقوق می‌داند که بدیهی‌ترین بند یک قرارداد ساده حقوقی یعنی بند اخذ خسارت از نقض عهد و مواد یک قرارداد. ترک قرارداد که جای خود دارد. مجلس باید بپرسد چرا این امر را هم رعایت نکرده‌اند؟
آقایان عزیز و محترمی که بر صندلی نمایندگی مجلس تکیه زده‌اید، واقعا این کار خلاف حقوق و قوانین کشور و مخالف منافع ملت چه نامی دارد!؟ چرا این قرارداد را هم خلاف مبانی حقوقی و قانونی و هم بدون توجه به توانمندی‌های داخلی بستند؟ چه کسانی بستند؟ چرا بستند؟ مگر اینهمه متخصص حقوقدان در وزارت نفت و دانشگاه‌ها نیست؟
پس بخش حقوقی وزارت نفت چه کاره است؟ آنها این قرارداد را دیده و تایید کرده‌اند؛ با این همه هزینه و حقوق و مزایا و حق‌المشوره و حق‌الزحمه که به آنها داده می‌شود؟
بازرسان سازمان عریض و طویل بازرسی کل کشور از این قرارداد مطلع بوده‌اند؟ مگر موظف نیستند بر دستگاه‌های اجرایی کشور نظارت کنند؟
دستگاه‌ها و نهادهای نظارتی نباید به وظایف خود متوجه و متذکر باشند؟ و به جای مصاحبه و سخنرانی و همایش و سمینار و کمیسیون و... اقدام و عمل کنند؟
آیا مشغول کار دیگری جز نظارت و انجام وظایف هستند یا این کارها را خارج از صلاحیت خود می‌دانند؟
برخی معتقدند بیش از آنکه دستگاه‌های مجری را مورد خطاب و سوال قرار داد باید ناظران و دستگاه‌های ناظر را طرف سوال و خطاب قرار داد و از آنها حساب کشید و در صورت مشخص شدن تعلل و کوتاهی مواخذه و عزل و برکنار کرد.
به نظر می‌رسد دوره تصدی برخی مسئولان نظارتی آنچنان طولانی شده که محافظه‌کار شده‌اند. پیشنهاد می‌شود برای آنکه تحرک و قاطعیت بیشتری در این مجموعه‌های نظارتی ایجاد شود اگر آنها را برکنار و توبیخ نمی‌کنند حداقل آنها را جابه‌جا کنند.
آیا این حداقل کاری نیست که باید انجام شود؟
مجلس که عصاره فضایل ملت است و به واسطه قدرت بسیار زیادش در راس امور قرار گرفته است، آیا قصد و اراده‌ای برای اعمال نظارت قانونی بر وزارت نفت طبق اصل 89 قانون اساسی دارد؟ آیا قرار است مجلسیان مثل وزارت راه با این وزارتخانه برخورد کنند؟


دولت برای حفظ برجام کدام تضمین‌ها را از اروپا مطالبه کند؟
سوال این روزهای مردم و نخبگان کشور آن است که پس از خروج آمریکا از برجام ایران باید چه اقدامات عملی سیاسی و اقتصادی را در دستور کار خود قرار دهد؟ یا به عبارت دیگر در فرصت 45 روزه اعلام شده آقای روحانی به طرف اروپایی، مقامات مذاکره‌کننده باید چه تضامین عملی و عینی را از آنها مطالبه کنند تا ملت ایران دوباره از سوراخ وعده‌های توخالی و چک‌های بی‌محل گزیده نشود و مردم به دولت اجازه دهند توافق نیمه جان برجام را با اروپا مجددا احیا نماید؟
روزنامه صبح نو، ضمن طرح مطالب فوق، نوشت: دولت پس از رفع کاستی‌ها و نواقص تیم مذاکره‌کننده از طریق تزریق کارشناسان جدید- که حتما دوتابعیتی هم نباشند- به طور مشخص می‌تواند تضامین عینی و عملی ذیل را در بازه زمانی کوتاه و مشخص از اتحادیه اروپا مطالبه نماید و به صراحت و علنی اعلام کند که در صورت عدم تامین آنها، دلیلی برای پذیرش تداوم محدودیت در برنامه هسته‌ای ایران نمی‌بیند.
طرف اروپا در مذاکرات با ایران، تنها سه کشور انگلیس، فرانسه و آلمان نبوده‌اند و نماینده اتحادیه اروپا نقش اصلی در مذاکرات داشته است؛ لذا اتحادیه اروپا باید با تصویب قوانین ضد تحریم آمریکا علیه ایران و نیز قوانین حمایت از شرکتهای خصوصی اروپا در تعامل تجاری با ایران در برابر جرایم وزارت خزانه‌داری آمریکا علاقه خود به حفظ ایران در برجام را عملا نشان دهد.
اتحادیه اروپا باید به صورت فوری هیئت بلندپایه‌ای از مقامات اقتصادی خود را به همراه روسای شرکت‌های بزرگ اروپایی- خصوصا در حوزه نفت و گاز- پیش از پایان ضرب‌الاجل به ایران اعزام نماید. این اقدام علاوه شکستن عملی فضای روانی تحریم‌های جدید اعلامی آمریکا در دنیا، برنامه اعمال محدودیت‌ آمریکا برای پاسپورت مسافرین خارجی به ایران را عملا به چالش کشیده و بی‌اثر خواهد کرد.
در گزارش کمیسیون برجام آمده است: «آمارهای رسمی نهادهای خارجی و بین‌المللی از جمله اداره اطلاعات انرژی آمریکا و آژانس بین‌المللی انرژی نشان می‌دهد به رغم تحریم‌های نفتی آمریکا در اکتبر سال 2011 میلادی و تحریم‌های نفتی اتحادیه اروپا در جولای 2012 میلادی، فروش نفت خام ایران با میانگین حدود 1/1 میلیون بشکه در روز تداوم یافته و با وجود تاکید تحریم‌های نفتی آمریکا بر کاهش تدریجی خرید کشورها از ایران، این میانگین تا زمان توافق ژنو در ژانویه 2014 میلادی- یعنی حدود 1/5 سال- کاهش نداشته است.
این بدان معناست که دشمنان ملت ایران در اوج تحریم‌ها نیز برخلاف ادعاهایشان توانایی به صفر رساندن صادرات نفت خام ایران به بازارهای جهانی را نداشته‌اند و همواره حداقلی قابل توجه از صادرات نفت وجود داشته است؛ اما به هر حال تضمین اروپا در عدم همراهی با سیاست آمریکایی تحریم نفتی ایران و ادامه خرید نفت از ایران به یورو و جبران سهمیه آن دسته از خریداران غیراروپایی نفت ایران که از سوی آمریکا با تحریم و تهدید ناچار به قطع خرید شده‌اند باید در دستور کار اتحادیه اروپا قرار گیرد.
اعلام شکایت علیه آمریکا در مجامع بین‌المللی نظیر سازمان تجارت جهانی به دلیل یکجانبه‌گرایی اقتصادی، شورای امنیت و مجمع عمومی سازمان ملل متحد به دلیل نقض برجام و قطعنامه 2231، گرچه با وتو و ابراز مخالفت آمریکا مواجه خواهد شد. اما نتایج سیاسی و بین‌المللی خوبی- از جمله انزوای بیشتر آمریکا- برای کشورهای باقی مانده در برجام به دنبال خواهد داشت.
عدم همراهی با آمریکا در تهدیدهای لفظی و غیرلفظی علیه ایران طبق سند برجام یک ضرورت انکارناپذیر برای اتحادیه اروپاست.
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما

مهربانی بی‌پایان خداوند را مغتنم شماریم
سه شنبه ۲۹ اسفند ۱۴۰۲ - ۰۰:۰۰
حجاب؛ تضمین سلامت زن در جامعه
دوشنبه ۲۸ اسفند ۱۴۰۲ - ۰۰:۰۰
عملکرد اقتصادی دولت در محک قضاوت
سه شنبه ۲۹ اسفند ۱۴۰۲ - ۰۰:۱۴
خواسته مردم؛ کنترل گرانی در شلوغی بازار
دوشنبه ۲۸ اسفند ۱۴۰۲ - ۰۰:۰۸
ضرورت نگاه تحولی منتخبان به مجلس دوازدهم
يکشنبه ۲۷ اسفند ۱۴۰۲ - ۰۰:۱۲