جامعه باید توانمندی و مهارت‌های نابینایان را بپذیرد/ محدودیت ناتوانی نمی‌آورد بلکه زمینه‌ساز بروز خلاقیت است

جامعه باید توانمندی و مهارت‌های نابینایان را بپذیرد

 جعفر عمرانی با اشاره به تعداد نابینایان شهرستان بابل اظهار کرد: تعداد نابینایانی که ما از آنان اطلاع داریم مربوط به افراد تحت پوشش اداره بهزیستی شهرستان بابل است که در حال حاضر از کل شهروندان تحت حمایت سازمان بهزیستی بابل ۴۹۰ نفر نابینا یا کم‌بینا هستند و این تعداد در واقع ۹ درصد از کل افراد تحت پوشش بهزیستی بابل را تشکیل می‌دهند.

وی افزود: جهت رفاه حال این قشر از شهروندان بابل سازمان بهزیستی خدماتی مانند پرداخت وام خوداشتغالی به معلولین و خانواده‌هایشان، کمک در تهیه وسایل توانبخشی و آموزشی، پرداخت هزینه دانشجویی و شهریه دانشگاه، پرداخت مستمری ثابت ماهانه به تعدادی از نابینایان و حمایت‌های مالی جهت مناسب‌سازی محل سکونت و محل کار را به این افراد ارائه می‌دهد.
              
این مسئول ادامه داد: همچنین برحسب نیاز این قشر از گروه هدف حمایت‌های مالی دیگری نیز انجام و در زمینه تامین مسکن تابینایان  و کم‌بینایان تسهیلات بلاعوض به آنان داده می‌شود.
            
ریس سازمان بهزیستی شهرستان بابل با بیان مشکلات نابینایان تصریح کرد: یکی از مشکلات اساسی این عزیزان اشتغال است، افراد نابینا یا کم‌بینا بعضا تحصیلات آکادمیک، توانمندی‌ها و مهارت‌های ارزشمندی  دارند ولی متاسفانه در خصوص اشتغال با چالش بزرگی رو‌به‌رو هستند.
            
وی افزود: ازدواج و تشکیل خانواده یکی دیگر از مشکلات این گروه است، در این خصوص کمک هزینه‌هایی توسط بهزیستی به آنها تعلق می‌گیرد ولی باید خانواده‌ها در این خصوص آسان‌گیری، مساعدت و همراهی بیشتری داشته باشند تا نابینایان و کم‌بینایان در تشکیل خانواده و مدیریت آن با چالش‌های کمتری مواجه شوند.
             
عمرانی مبلمان شهری را مناسب نابینایان ندانست و اذعان کرد:  مهم‌ترین مشکل این گروه مسئله فقدان مناسب‌سازی مطلوب در مبلمان شهری است، گذرگاه‌ها، معابر، پیاده‌روها و مدخل ورودی بسیاری از ادارات و سازمان‌ها و واحدهای تجاری عمومی مناسب‌سازی نشدند، این مکان‌ها باید به گونه‌ای باشد که نابینایان و کم‌بینایان هم مانند سایر شهروندان بتوانند تردد کنند.
            
وی ادامه داد: البته برخی از مسیرها و معابر توسط شهرداری بابل مناسب‌سازی شد  که جای تقدیر دارد، ولی بازهم این مشکل در بخش‌های اعظمی از مبلمان شهری مشهود است و  بر این اساس انتظار می‌ رود که همه سازمان‌ها و  و مسئولان در فراهم آوردن امکانات شهری مناسب و مطلوب برای نابینایان و کم‌بینایان تشریک مساعی داشته باشند تا شاهد تحقق عدالت شهروندی در همه جوانب آن در شهرمان باشیم.
            
این مقام یادآور شد: جامعه باید  توانمندی و مهارت‌های این گروه را بپذیرد و درک کند که این افراد هم می‌توانند مانند دیگران زندگی کنند،با فراهم نبودن امکانات و فضای شهری این افراد از جامعه دور می‌شوند که یکی از آسیب‌های این گروه انزوا یا فاصله گرفتن تدریجی از جامعه است بنابراین باید با همت همه مسئولان موانع حضور و فعالیت این قشر رفع شود.
          
وی افزود: یکی از مهم‌ترین نکات در زمینه فرهنگ اجتماعی این است که نگاه ترحم‌آمیز به آنها نداشته باشیم و قبل از انجام هر نوع کمکی به آنها جوانب احترام را رعایت کنیم، نباید توانمندی‌های ذهنی، فکری و خلاقیت‌های این گروه را نادیده بگیریم زیرا نابینایان و کم‌بینایان هم شهروندان این شهر  هستند.
              
عمرانی در پایان گفت: از همه نهادها و مسئولان تقاضا دارم در کنار یکدیگر و همسو در معرفی بهتر توانمندی‌های نابینایان گام برداریم تا شاهد تعاملات اجتماعی بهتری بین شهروندان جامعه با این عزیزان باشیم.

محدودیت ناتوانی نمی‌آورد بلکه زمینه‌ساز بروز خلاقیت است

محجوبه حسن‌پور امیری هنرمند روشندل در گفت‌وگو با خبرنگار ما اظهار کرد: نابینایی مانعی برای فعالیت و حضور در جامعه نیست، من از سال ۱۳۸۵ در عرصه داستان‌نویسی فعال بودم و در جشنواره‌های متعددی شرکت کردم.

وی افزود: از سال ۸۷ نیز مشغول به ساخت عروسک‌هایی فانتزی و جالیزی از کنف هستم که به نوعی نشان دهنده فرهنگ بومی است البته پیش از آن نیز با استفاده از کنف قاب پنجره، آینه، گلدان و تابلو را می‌ساختم.
                 
این روشندل بابلی ادامه داد: ساخت این عروسک‌ها به این دلیل بود که ما تنها اسم مترسک و عروسک‌های جالیزی را در کتاب و برنامه‌های کودک شنیده بودیم و اینکه برای خودم جالب بود بتوانم این را با تولید لمس کنم.
               
حسن‌پور  تصریح کرد: اگر ما کارکرد یک عضو را از دست می‌دهیم اما سایر قوا برای زندگی به ما کمک بیشتری می‌کنند، برای ما زندگی با صداست که خیلی از چیزها را به ما یاد می‌دهد و ما را دقیق می‌کند، قدرت لمسمان افزایش می‌یابد و کارها را با دقت بیشتری انجام دهیم.
                
وی افزود: بدانیم  بلکه باید روشن فکر کنیم و باور کنیم که هر محدودیتی زمینه‌ساز بروز خلاقیت است، نابینایی هم محدودیت می‌آورد اما به ما می‌آموزد که به جای چشم از چه قدرت دیگری برای بروز توانایی‌مان می‌توانیم استفاده کنیم.
                 
این عروسک‌ساز تاکید کرد: این محدودیت برای خود من موجب خلق عروسک‌هایی به نام دراز و کوتاه شد، به این دلیل که در مراحل ساخت و وصل کردن دست و پای عروسک امکان دارد اندازه‌هایشان برابر نشود، من با خود فکر کردم این مشکل می‌تواند خود عامل مثبتی برای تولیداتم شود و در حال خاضر مدت‌هاست عروسک‌هایم با عنوان دراز و کوتاه  و دست‌و پاهایی که شاید اندازه هم نباشند ساخته‌ می‌شود.
                  
وی در پایان گفت: اگر در راه مثبت قدم برداریم حتی اگر سرعتمان آرام باشد حرکتی مفید است و مفید بودن احساس خوبی را به همراه دارد و روح و روان‌مان رشد کند.