امام علی علیه السلام در کلامی ارزشمند فرمودهاند به دنیا آرامش یافتن در حالی که ناپایداری آن مشاهده میشود از نادانی است.
و کوتاهی در اعمال نیکو با وجود یقین به پاداش آن، زیانکاری است، و قبل از آزمودن اشخاص، اطمینان پیدا کردن از عجز و ناتوانی است.
متن حدیث:
وَ قَالَ علیهالسلام اَلرُّکُونُ إِلَی اَلدُّنْیَا مَعَ مَا تُعَایِنُ مِنْهَا جَهْلٌ وَ اَلتَّقْصِیرُ فِی حُسْنِ اَلْعَمَلِ إِذَا وَثِقْتَ بِالثَّوَابِ عَلَیْهِ غَبْنٌ وَ اَلطُّمَأْنِینَةُ إِلَی کُلِّ أَحَدٍ قَبْلَ اَلاِخْتِبَارِ لَهُ عَجْزٌ.
"نهج البلاغه،حکمت 384"