اسارت زنان در زندان برده داری مدرن

به گزارش بلاغ، دختران بسیاری برای بستن دهان دیگرانی که واگویه می کنند که «درس خوانده‌اید؟!» و یا «بیکارید؟!»، یا برای در آمد مالی یا گذر زمان یا اجبار خانواده و هر دلیل دیگری روی به کار کردن آورده اند.

در آغاز کار، بیشترین یا تمام وقت را صرف آموختن نیازمندی های شغلی می کنند. بعد از مدت زمانی بر کار مسلط خواهند بود و از هیاهوی اولیه کار کاسته می شود. آنگاه به خود می آیند و می بینند که چشمانی به او خیره شده است که از او خواسته ای دارند فراتر از کار و فراتر از زمانی که برای کار در زندگی قرار داده اند.

این چشمان متعلق به آنانی است که گاه برای سرگرمی، گاه از روی عادت و گاه از سر تنهایی سر صحبت را باز می کنند و قصدی ندارند جز صاف کردن جاده؛ جاده ای خاکی و غبار آلود!

پرده دیگر این داستان مربوط است به دستمزد کم زنان در قبال همان میزان ساعت کاری که مردان انجام می دهند. با این تفاوت که زنان نسبت به مردان -در بیشتر بخش ها- دقت بالاتری در انجام امور دارند و تحمل فشار روانی کمتر.

کارفرمایان دلسوزی هم که این دستمزدها را پرداخت می کنند، بعضاً همان هایی هستند که شعارهایی چون حقوق زن نیز سر می دهند!

از سوی دیگر هستند دخترانی که حاضر به رها کردن کارشان نیستند و علت تحمل این رنج گران، رنج گرانتری است؛ رنج وابستگی روحی به همکار مرد خود! و هر چه می کاوند، دلیلی عقلی برای ماندن در این کار نمی یابند.

اگر همه دخترانی که در این وضع به سر می برند، از یوغ کارفرمای خود بیرون بیایند، هم به خود خدمت کرده اند و هم به دیگرانی که در گروه همکاران او هستند.

آیا برای چنین دختران و زنانی، مزدی مادی یا معنوی خواهد بود؟ دختران و زنانی که خواسته اند از یوغ بیگاری و گاه هوس کارفرما و همکارانشان آزاد باشند؟

اینجا آنچه مهم است، در نظر گرفتن طرف معامله این سود و زیان است. بستگی دارد که بخواهی با که معامله کنی؟

سخت است؛ ولی «یقین» از پیدایش بشر تا کنون آزمایش خود را پس داده است. یقین به اینکه اگر این کار را رها کنم، در ازای آن به من چیز بهتری خواهند داد.

آیا ماندن و «نیمه انسان» شمرده شدن و ابزار خوشی های گاه و بیگاه مردان شدن و بلاتکلیفی بی پایان و عواطف خرج شده و بازپس داده نشده و غرور له شده بی غرامت، دستاورد شایسته ای است برای سالهای جوانی یک زن در ازای آن دستمزد ناچیز؟

اینکه یک زن چگونه پرورش یافته باشد و نیازهای عاطفی اش رفع شده باشد، اینجاست که او را بیمه می کند و او در برابر این بی عدالتی سر فرود نمی آورد.

برده داری مدرن

هرم های مصر یا معابد و کاخ های امپراتوری های بزرگ، توسط برده ها ساخته شده اند. امروزه اقتصاد کلان دنیا و به تبع آن اقتصاد کشور ما نیز با دیدگاه سرمایه داری اداره می شود و هدفش تنها سود است و نه چیز دیگری.

دیدگاه سرمایه داری مدرن، از مردم که نیمی از آنان زنان هستند، بردگانی ساخته است همانند برده های عهد کهن و چه بسا بدتر؛ چرا که «هویت»هایشان را نیز به بردگی سوق داده است.

بشر امروز تا سر حد مرگ برای این سرمایه داران کار خواهد کرد و حاصل دسترنج خویش را دو دستی تقدیم صاحبان سرمایه خواهد کرد. چرا که نیازهای این بردگان ساخته همین صاحبان سرمایه است!

عواملی چون به کار گماشتن زنان در برابر دستمزدهای ناچیز و استفاده از او به عنوان یک نیروی کار ارزان و چند منظوره، مصرف گرایی شدید که علت روی آوردن زنان به سمت کار بیرون است و گم شدن هویت زنان در این عصر، حلقه های محکم اسارت زنان است.

اینجاست که وقتی در این مسیر بی بازگشت قرار می گیری، باید برای رهایی، اراده ای پولادین داشته باشی و عواطفی بیمه شده. آیا کسی هست که در از این راه آزادگان را یاری کند؟ کجا باید این ارابه ی بزرگ قدرت که پیش برندگان آن بردگان عصر مدرن اند متوقف شود؟

این درخت اسارت که ریشه اش از عمق جان بشر ریشه گرفته و شاخ و برگش در رفتارهای او نمودار گشته چه زمانی قطع می شود ؟…

وقتی که شروع می کنی، در واقع مسیر رفتنت را انتخاب می کنی. اما یادت باشد مسیر رفت را رفتی است و بازگشتی در آن نیست. می توانی با نگاه به پشت سر آینده ات را بهتر رقم بزنی. اما باید بدانی وقتی می روی، دیگر رفته ای؛ همچون چله ای که از کمان بیرون می رود.