به گزارش
بلاغ؛ آتشی که حدود 5 روز بخشهای زیادی از شهر مائویی در ایالت هاوایی را به خاکستر تبدیل کرد و بیش از 93 کشته برجای گذاشت، بزرگترین آتشسوزی قرن در آمریکا لقب گرفت و شدت آن تقریبا بیسابقه بود. آتشسوزیهای جنگلی در مائوئی به دلیل تابستان خشک و بادهای شدید ناشی از توفان تشدید شد، اما ادامه آن طی حدود 5 روز ضعف زیرساختی و کمبودها در سرویس خدمات آتشنشانی آمریکا را ثابت کرد.
«جاشگرین»، فرماندار هاوایی هم در یک کنفرانس مطبوعاتی اعلام کرد: «این آتشسوزی مطمئناً بدترین فاجعه طبیعی است که هاوایی تاکنون با آن مواجه شده است. ما فقط میتوانیم منتظر بمانیم و از کسانی که زنده ماندهاند، حمایت کنیم.»
در حال حاضر و پس از آتشسوزی انتقادات درباره اینکه آیا مقامات به ساکنان در مورد تهدید قریبالوقوع آتشسوزی هشدار داده بودند یا نه بالا گرفته است. مقامات با استفاده از سگهایی آموزش به دنبال راهی برای تشخیص اجساد هستند. به دنبال نشانههایی از اجساد زیر آوار هستند. این آتشسوزی ویرانی گسترده در شهر لاهاینا از جزایر هاوایی بر جا گذاشته است.
لاهاینا یک شهر توریستی در ساحل غربی جزیره مائویی بود که حالا خیابانهای آن تا لبه اقیانوس سوخته است. آتشسوزی ابتدا از علفزارهای طبیعی آغاز شده بود. شماری از ساکنان پس از آغاز آتشسوزی به دریا گریختند.آتشسوزیهای هاوایی سال به سال بیشتر شده بود اما این بار شهر لاهاینا را به خاک یکسان کرده است.
مرگبارترین آتشسوزی قرن
اداره حفاظت از بلایای طبیعی آمریکا، فِما گفته در جریان آتشسوزی اخیر در ایالت هاوایی بیش از ۲۲۰ ساختمان در اثر آتش خسارتدیده یا به کلی ویران شدهاند و بیش از ۱۴۱۰ نفر به مراکز اقامت اضطراری برده شدهاند.
شهر تاریخی ۱۳ هزار نفری که زمانی محل اقامت خانواده سلطنتیهاوایی بوده تقریبا به طور کامل ویران شده است. هتلها و رستورانها که بیشترین محل رفت و آمد و شلوغیهای شهر بودند به طور کامل سوختهاند. اداره فِما تخمین میزند که هزینه بازسازی در مناطق سوخته شده حدود پنج و نیم میلیارد دلار باشد.
رد آتش بر درخت تاریخی و با شکوه انجیر معابد که از ۱۵۰ سال پیش در مرکز این شهر قرار داشته نیز دیده میشود. این درخت که یکی از جذابترین دیدنیها برای توریستها بود سرپا مانده اما شاخ و برگش سوخته و تنه دودزده اسکلت مانندی از آن بر جای مانده است.
در این میان انتقادات به مقامات دولتی نیز افزایش یافته است. بسیاری از اهالی منطقه میگویند آژیر خطری پیش از آتشسوزی به صدا درنیامده و مقامات را متهم به بیمسئولیتی میکنند. یکی از ساکنان به خبرگزاری فرانسه گفته مردم تنها دهان به دهان همدیگر را باخبر کردهاند.
دستگاه قضایی گفته درباره عملکرد مسئولان در جریان آتشسوزی تحقیق میکند. آنه لوپز، دادستان کل اعلام کرد: «تصمیمات اتخاذ شده توسط مقامات قبل، حین و پس از آتش سوزی در جزایر مائوئی وهاوایی به طور گسترده مورد بررسی قرار خواهند گرفت.»
آتشنشانی بدون زیرساخت
در عین حال، ابعاد آتشسوزی هاوایی را تنها نمیتوان به مسائل محیط زیستی و گرمایش زمین محدود کرد، بلکه سیستم آتشنشانی آمریکا به طور کلی با مشکلات زیرساختی جدی روبهروست. روزنامه لس آنجلس تایمز در گزارشی که ماهها قبل از آتشسوزی هاوایی منتشر شده بود، گفته بود که با وجود آتشسوزیهای جهنمی در آمریکا، اما دستمزد آتشنشانان بسیار کم است و آتشنشانان خدمات جنگلی کالیفرنیا با بحران روحی روبهرو هستند.
«کریس ماریانو»، آتشنشان فدرال مناطق جنگلی بود و به محافظت از مناظر جنگلی کالیفرنیای شمالی عشق میورزید، اما سالها بعد، ماریانو پس از رسیدن ارتقا به سمت رئیس تیم آتشنشانان خدمات جنگلداری آمریکا، در نامهای استعفا داد. این استعفا یکی از صدها نمونه از دستمزد کم، کار طاقتفرسا و استرس روانی آتشنشانان آمریکایی بهویژه در مناطق جنگلی است. ماریانو گفته بود: «تقریباً به نظر میرسد که ما در آنجا هستیم و بهترین کار را انجام میدهیم، اما حقوقها کافی نیست و این سخت است، دانستن اینکه شما همه چیز را میدهید، و چیزی بهدست نمیآورید، سخت است.»
به گفته آتشنشانان فعلی و سابق، روحیه در سازمان جنگلها به پایینترین حد خود رسیده است. آتشنشانی در آمریکا کار فیزیکی کمرشکنی است که به طور متوسط دستمزد اولیه آن 15 دلار در ساعت بدون احتساب دستمزد خطر و اضافه کاری است. افزایش وعده داده شده در لایحه زیرساختهای سال گذشته همچنان در هالهای از ابهام است. دستمزدهای پایین با هزینههای سرسام آور مسکن برای آتشنشانان همراه شده است و براساس گزارش لس انجلس تایمز سیاری از آتشنشانان نمیتوانند در محل کار خود زندگی کنند. این شرایط باعث شده است که خدمات جنگل برای جذب و حفظ کارمندان با مشکل مواجه شود.
مقامات آمریکایی اخیراً اعلام کردند که قادر تأمین حدود 1000 موقعیت شغلی آتشنشان نیستند و به دنبال استخدام اضطراری با کوتاه کردن روند ورود استخدامی هستند. به گفته یک منبع در آژانس خدمات آتشنشانی آمریکا، از آنجایی که کالیفرنیا با فصل آتشسوزی مواجه است، تنها 62 درصد از موقعیتهای آتشنشان فدرال تأمین شده و تقریبا 38 درصد مشاغل آتشنشانی در این ایالت خالی مانده است.
علاوهبر این، تقریباً یک سوم تمام ماشینهای آتشنشانی خدمات جنگل در کالیفرنیا فقط پنج روز در هفته کار میکنند، به این معنی که خدمه کافی برای کار با آنها در هفت روز هفته وجود ندارد. این منبع گفت: 13 درصد دیگر از ماشینها اساساً به دلیل کمبود آتشنشان پارک شدهاند.
سازمان جنگلبانی با چالشهایی برای دستیابی به هدف استخدام 11300 آتشنشان، بهویژه در مناطق شمال غربی و جنوب غربی اقیانوس آرام، که شامل اورگان، واشنگتن و کالیفرنیا میشود، روبهروست. این سازمان در بیانیهای گفته است: مشکلات استخدام و نگهداری در مناطقی است که «دستمزدهای آتشنشانان ایالتی و خصوصی از دستمزد آتشنشانان فدرال رقابت میکند، هزینههای مسکن مقرون به صرفه نیست و موقعیتها در مکانهای دور افتاده هستند.»
وزارت جنگلداری و حفاظت از آتش کالیفرنیا و برخی دیگر از سازمانهای ایالتی و شهرداری مناطق مختلف آمریکا بهویژه در کالیفرنیا میتوانند حقوق اولیه و دو برابر بیشتر را پرداخت کنند و معمولاً به آتشنشانان برای شیفتهای 24 ساعته در حین انجام وظیفه غرامت پرداخت میکنند، اما بودجه کافی برای این کار نیست و دولتهای فدرال نیز تاکنون ترمیم حقوق آتشنشانان را در دستور کار قرار ندادهاند.
آتشنشانان خدمات جنگلی معمولاً به عنوان تکنسینهای جنگلداری طبقهبندی میشوند و در حال حاضر با حقوق پایه سالانه 24749 تا 32174 دلار شروع به کار میکنند. لایحه زیرساختی دو حزبی بایدن به مقامات ایالتی دستور داده است تا یک طبقهبندی مشاغل فدرال برای آتشنشانان مناطق جنگلی ایجاد کنند و حقوق را کمتر از 20000 دلار یا 50 درصد افزایش دهند، مشروط بر اینکه مقامات مشخص کنند این شغل در منطقهای قرار دارد که استخدام در آن دشوار است. اما بیش از دو سال، هنوز هیچ افزایشی انجام نشده است و مشخص نیست این لایحه چه زمانی اعمال خواهد شد یا برای چه کسی اعمال خواهد شد. سازمان جنگلبانی میگوید امیدوار است که این پول را در تابستان امسال به صورت دستمزد دریافت کند.
آتشنشانی در آمریکا: شغل سخت بیپشتوانه
از سوی دیگر پرداخت کم و حقوق ناچیز تنها مشکل آتشنشانان آمریکایی نیست. آسیبهای جسمی و روحی و دورههای طولانی دوری از خانه باعث میشود تعداد فزایندهای از آتشنشانان آن را ترک کنند. به گفته آتششانان، شیفتهای کاری اغلب 14 تا 21 روز طول میکشد و سه روز تعطیل در بین آنها وجود دارد و این یک برنامه مخصوصاً دشوار برای کسانی است که خانواده دارند یا میخواهند تشکیل خانواده بدهند.
بسیاری از کسانی که از این شغل فرار میکنند، به کارهای فنی دیگر مشغول میشوند. «جاناتون گلدن»، آتشنشان 40 ساله که در سال 2019 پس از بیش از 10 سال استعفا داد، به لس آنجلس تایمز گفته است: «ما در حال از دست دادن نیروی کار هستیم، اما خدمات جنگلداری همچنین کاری در برابر خروج آتشنشانان نمیکند.» پیدا کردن مکانی برای تماس با خانه نیز یک چالش برای آتشنشانان در مناطق کوهستانی است. آتشنشانان فدرال هیچ کمک هزینه مسکن دریافت نمیکنند. گلدن گفت که در برخی مناطق، خدمات جنگلی خوابگاه فراهم میکند، اما این خوابگاه چندان مناسب نیست.
ماریانو از دیگر آتشنشانانی که استعفا داده است، در نامه استعفای خود که به طور گسترده بازتاب پیدا کرد، گفته است: «مسائلی که امروز آتشنشانان فدرال با آن دست و پنجه نرم میکنند، همان مسائلی است که برای دههها با آن دست و پنجه نرم میکردند. چیزی که تغییر کرده شرایطی است که آنها در آن کار میکنند و سختتر شده است.» او نوشت: «محیط آتشسوزی تغییر کرده است و رهبری آژانس نتوانسته این خطرات، مسئولیتها، تعهدات و بارهایی را که بر دوش کارکنانشان گذاشته شده است، بپذیرد. در نتیجه، ما با مشکل کمبود توجه و سختتر شدن شدید محیط کار روبهرو هستیم.» ماریانو در مصاحبهای با تایمز گفت که احساس میکند مجبور است برای آگاه کردن مردم از مسائل و سختیهای کار آتشنشانی صحبت کند تا شهروندان آمریکایی بتوانند به قانونگذاران فشار وارد کنند و تغییرات قانونی را اعمال کنند. او گفت: «شما هر روز همه چیزتان را در خطر میبینید، و ما از افراد میخواهیم که وضعیت ما را ببینند و به ما کمک کنند تا بتوانیم به حقوق مان برسیم، وضعیت فعلی سرویس آتشنشانی آمریکا قابل تحمل نیست.»
بیداد مسائل روحی در میان آتشنشانان
مسائل مربوط به سلامت روان نیز به یک مشکل فزاینده در میان آتشنشانان تبدیل شده است، زیرا آتشسوزیها بزرگتر، خطرناکتر و آسیبزاتر شده است. در نظرسنجی از بیش از 700 آتشنشان فعلی و سابق مناطق کوهستانی که توسط سازمان جنگلها انجام شد، 78.5 درصد از پاسخدهندگان مشکلات سلامت روانی را گزارش کردند که به استرسهای ناشی از آتشسوزی نسبت میدادند. در حالی که فقط 32.3 درصد گفتند که احساس میکنند زمان کافی و امکانات لازم را در محیط کار در اختیار دارند.
راشل گرانبرگ، کارشناس آمریکایی که به دنبال شناسایی موانع بر سر راه آتشنشانان است، در مطلبی نوشته است: «با توجه به انبوهی از عوامل استرسزا که آتشنشانان مناطق کوهستانی در حین خدمت به جوامع خود با آنها مواجه شوند، جای تعجب نیست که سلامت روان یک نقطه نگرانی اصلی برای آنهاست. شواهد فراوان نشان میدهد که سوءمصرف مواد، افسردگی، اضطراب، دو قطبی بودن و مرگ بر اثر خودکشی در میان ردههای آتشنشانان مناطق کوهستانی آمریکا بیداد میکنند.»
یکی از کارمندان خدمات آتشنشانی مناطق جنوبی آمریکا به شرط ناشناس ماندن با روزنامه تایمز صحبت کرد و گفت که به دلیل دستمزد کم و آسیبهای روحی به فکر بازنشستگی پیش از موعد است. او گفت: «اگر پول و بودجه از لایحه زیرساختها تأمین نشود، افراد بیشتری دست از کار خواهند کشید.» این آتشنشان گفت که مجبور شده برای تأمین هزینههای خانوادهاش به شغل دوم غیرمجاز روی آورد که نتیجه آن 80 ساعت کار در هفته است. وی گفت: «وضعیت همکاران، سلامت روانی آنها را تحت تأثیر قرار داده است.» این آتشنشان همچنین افزود: «من به معنای واقعی کلمه به جایی رفته بودم که وضعیت کاری بسیار سخت و طاقت فرساد بود و از نظر روحی همکاران دچار مشکل شده بودند. من تقریباً 400 دلار در ماه میپردازم تا نخواهم خودم را بکشم، و احتمالاً از پرداخت آن صرف نظر میکنم، زیرا با حقوقی که به ما میدهند، نمیتوانم آن را بپردازم.»
استعفا؛ آخرین راه
آتشنشانی به نام مونوز تصمیم به استعفا از کار در سرویس آتشنشانی گرفته است و البته این تصمیم پس از آسیبدیدگی از ناحیه شانه در حین تمرین بدنی گرفته شد. او میگوید که هنگام تلاش برای درمان از طریق برنامه غرامت کارگران با صف طولانی انتظار مواجه شد و هنوز نتوانسته است برای دیدار با یک متخصص قرار ملاقات بگیرد. او گفت که همکاران قدیمیترش به او توصیه کردند که در جای دیگری دنبال کار بگردد. او میگوید: «به من میگفتند: اگر میتوانی تا جوانی برو و کار دیگری پیدا کن.» او افزود: «در بیشتر موارد، به نظر میرسد که همه همکاران در مورد سلامت جسمی و روانی خود دچار مشکل هستند.»
سختیهایی که آتشنشانان وحشی متحمل میشوند نیز بر عهده خانوادههایشان است. میشل هارت، 36 ساله، همسر یکی از آتشنشانان که با چتر نجات به مناطق آتشسوزی میرود، استرس ناشی از عدم بازگشت همسرش وقتی که او در مناطق دورافتاده کار میکرد را به یاد آورد. او در ترس دائمی زندگی میکرد که مبادا از یک شماره ناشناس با او تماس بگیرد و خبرهای بدی به او بدهند. اما سرانجام آن تماس در ماه مه گذشته با او گرفته شد و شوهرش در یک فرود چتر نجات سخت در آتشسوزی نیومکزیکو دچار جراحات مرگبار شده بود. میشل در حالی که کنار تخت بیمارستان همسرش بود، قول داد که هر کاری از دستش بر بیاید انجام خواهد داد تا او به زندگی بازگردد. او میگوید: «زندگی کردن در چنین دوران سختی با دانستن اینکه همسرم در کامیون میخوابد، شرایط وحشتناکی را پشت سر گذاشته، سپس برای این کار جان خود را از دست میدهد؛ بسیار سخت است.» پس از آن، میشل برای تهیه فهرستی از اصلاحات مورد نیاز سرویس آتشنشانی آمریکا فعالیت کرد و سپس با دهها قانونگذار ملاقات کرد تا آنها را تحت فشار قرار دهند تا از آتشنشانان حمایت کنند، اما تاکنون این پیگیریها بینتیجه بوده است. طبق قانون فعلی آسیبهای آتشنشانان فدرال چندان قابل پیگیری نیست و پرداخت غرامت به آنها به آسانی صورت نمیگیرد، بلکه آنها باید ثابت کنند که این آسیبها یا بیماریها ناشی از استخدام کاری به آنها وارد شده است، اگر آنها این مسئله را ثابت نکنند، مشمول پرداخت غرامت سلامت نخواهند شد.