ناگفته های تلخ پسر ۱۶ ساله / به حال خودم اشک میریزم

نوجوان گرامی، این که تفکر نقاد دارید و رفتار دیگران را نقد می کنید، قابل تحسین هستید ولی شاید فراموش کرده اید که پدر، پدر است و شما رقیب پدر نیستید. شما وارد دوره دوم متوسطه شده اید و امیدوارم رشته مورد علاقه خود را انتخاب کرده باشید چراکه این مسئله باید مهم ترین دغدغه این روزهای شما باشد.

اولویت اول امروزتان باید موفقیت تحصیلی باشد

امروز اولویت اول شما و دیگر نوجوانان، داشتن تلفن همراه نیست بلکه درس و موفقیت های تحصیلی است و شما هیچ اشاره و نقدی بر خود و وضع تحصیلی تان نداشته اید. توجه داشته باشید که هیچ کارشناس تربیتی و رسانه ای، تلفن همراه و اینترنت شخصی را برای نوجوانان توصیه نمی کند بلکه باید نوجوان تحت نظر مستقیم والدین آگاه خود از اینترنت و حتی تلفن همراه والدین در صورت ضرورت استفاده کند. وقتی شما و امثال شما که تلفن همراه شخصی ندارید، همه تمرکز و کنجکاوی تان روی درس و رقابت تحصیلی و رسیدن به موفقیت های تحصیلی باشد و اگر کسانی به دلیل غفلت والدین در دوره کودکی یا نوجوانی تلفن همراه شخصی در اختیار دارند و بدون نظارت استفاده می کنند، این نوعی بازی با آتش برای نوجوانان است. همچنین اعتیاد به فضای مجازی، دیر یا زود به سراغ آنان می آید و ادامه این بحران از آنان قربانی فضای مجازی می سازد و این نوجوانان معتاد به فضای مجازی در صف افت تحصیلی، ترک تحصیل و … قرار می گیرند.

خودتان را با پدرتان مقایسه نکنید

بارها در پیامک خودتان را با دیگران مقایسه کردید از جمله پدر، دوستان و حتی بچه های فامیل. بدانید اگر والدینی آگاهانه با خرید تلفن همراه برای فرزندان نوجوان شان مخالفت می کنند و به نوجوان فرصت می دهند در صورت ضرورت از تلفن همراه خودشان استفاده کند، رفتارشان دلسوزانه است. در ضمن اگر همسالانی می بینید که تلفن همراه دارند، این دلیلی منطقی نیست که من هم باید داشته باشم پس خانواده را تحت فشار برای خرید تلفن همراه قرار دهم. در ضمن، مقایسه خودتان با پدرتان که تلفن همراه دارد، اصلا مقایسه عقلانی نیست.

فضای مجازی عامل عمده افت تحصیلی است

قبول کنید که امروزه عامل عمده افت تحصیلی و تکرار پایه و مشروط شدن ها، تحت تاثیر اعتیاد به فضای مجازی است و اگر نوجوانان بپذیرند که استفاده افراطی و ناآگاهانه از فضای مجازی، عامل اصلی تمرکز نداشتن محصلان می شود، در این صورت اولویت اول آنان دیگر تلفن همراه و اصرار برای خرید آن نیست بلکه درس و رقابت درسی و بروز توانایی ها مدنظر قرار می گیرد.

با پدرتان صحبت کنید

در متن پیامک هیچ اشاره ای به گفت و گو با پدرتان و نظر او درباره این اظهارات نکرده اید. آیا با پدرتان در این باره صحبت کرده اید؟ اگر پاسخ تان منفی است، در یک فرصت مناسب با او همکلام شوید و درخواست تان را مطرح کنید. به نظر می رسد که با همفکری پدرتان بتوانید به راهکارهای خوبی دست یابید. در ضمن بیان عبارت هایی همچون «آرزوی من این شده که از خانه پدرم بروم» نه به صلاح شماست و نه منطقی به نظر می رسد. نگاهی به دور و برتان بیندازید و با چشمی بازتر اتفاقات پیرامون تان را رصد کنید تا تصمیم هایی آگاهانه تر بگیرید. در این بین، از مادر یا برادر و خواهر

بزرگ ترتان هم می توانید کمک بگیرید.