بله، آیا گفته خدا را نشنیدى (که فرماید) «إِلَّا إِبْلِیسَ کانَ مِنَ الْجِنِّ فَفَسَقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِ أَ فَتَتَّخِذُونَهُ وَ ذُرِّیَّتَهُ أَوْلِیاءَ مِنْ دُونِی وَ هُمْ لَکُمْ عَدُوٌّ بِئْسَ لِلظَّالِمِینَ بَدَلًا ما أَشْهَدْتُهُمْ خَلْقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لا خَلْقَ أَنْفُسِهِمْ وَ ما کُنْتُ مُتَّخِذَ الْمُضِلِّینَ عَضُداً؛ [و [یاد کن] هنگامى را که به فرشتگان گفتیم: «آدم را سجده کنید،»] پس [همه] جز ابلیس سجده کردند، که از جن بود و از فرمان پروردگارش سرپیچید. آیا [با این حال،] او و نسلش را به جاى من دوستان خود میگیرید، و حال آنکه آنها دشمن شمایند؟ و چه بد جانشینانى براى ستمگرانند.»
زیرا که آنان به زرق و برقها و دروغهایشان فرزندان آدم را گمراه میکنند و (به ظاهر) گویند: لا اله الّا اللَّه، همچنان که خداوند بدین گفته خود وصف فرموده است: «و لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ لَیَقُولُنَّ اللَّهُ، قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَکْثَرُهُمْ لا یَعْلَمُونَ؛ و اگر از ایشان پرسى چه کسى آسمانها و زمین را آفریده است گویند خداوند؛ بگو سپاس خداى را؛ ولى بیشتر آنان نمیدانند.» یعنى آنان این سخن را جز به تلقین و عادت و به زبان نگویند و هر که آگاهى (و عقیده) ندارد گر چه شهادت دهد شککننده و حسود و بدخواه است و از این روست که عرب گویند: «هر که چیزى را نداند با آن دشمنى ورزد و هر که دستش بدان نرسد بر آن عیب بندد و از آن روى گرداند» زیرا او نادان و ناآگاه است.
