امید به حمایت و کمک آمریکا، واقعیت یا تکیه بر باد!

به گزارش بلاغ، پایان جنگ جهانی دوم که با افول سلطه جهانی بریتانیا همراه بود، آغازی شد بر روند توسعه و گسترش نفوذ جهانی آمریکا؛ این توسعه و نفوذ در مناطق مختلف با توجه به بسترهای موجود و در ابعاد سیاسی، اقتصادی، نظامی و فرهنگی تنها به منظور تامین منافع، گسترش و حفظ هژمونی جهانی آمریکا بوده است.

در این راستا اقدامات متعددی از سوی دولتهای آمریکا انجام پذیرفته است؛ کمک مالی و نظامی به کشورهای اروپایی پس از جنگ جهانی دوم و ایجاد سازمان آتلانتیک شمالی (ناتو) و روند گسترش اخیر آن به سمت شرق تا قفقاز به منظور ممانعت از گسترش ایدئولوژی کمونیسم در مقابل با اندیشه لیبرال دموکراسی غرب بود.

کمک نظامی به ایران و سایر کشورها در قالب پیمان سنتو و سیتو ممانعت از دسترسی شوروی سابق به آب‌های آزاد بود و حتی توانمندسازی نظامی و اقتصادی ایران قبل از انقلاب که امروزه بعضاً در جامعه از آن یاد می‌شود در قالب طرح ژاندارمی منطقه فقط و فقط تامین و حفظ منافع منطقه ای آمریکا بوده است.

دولت‌ها و قدرت‌های توسعه طلب و سلطه جو، هیچ‌گاه بدون غرض و اهداف استعماری، برای کشوری و مردم آن سرمایه گذاری نمی‌کنند و تا منافع استعماری و نامشروع آنها تامین نشود، ممکن نیست یک دلار خویش را برای دولت، ملت و کشوری هزینه کنند.

این موضوع هم اکنون در سراسر جهان دارای مصداق‌های متعددی است؛ حمایت‌های مالی، نظامی و سیاسی آمریکا به دولت افغانستان و اقلیم کردستان عراق جهت استفاده ابزاری از آنها به عنوان کارت برنده علیه دولت و قدرت‌های این منطقه است، کمک به توسعه و رشد ژاپن و کره جنوبی و برخی دیگر از کشورهای شرق آسیا جهت ممانعت از روند توسعه و رشد چین به عنوان یک قدرت جهانی قلمداد می‌شود.

به هر حال با توجه به روحیات معنوی و اعتقادی مردم در نظام جمهوری اسلامی ایران که نشات گرفته از اسلام ناب محمدی(ص) و نهضت عاشورای حسینی است نه تنها تصور دریافت کمک و حمایت از آمریکا سراب و وعده‌ای توخالی نیست، بلکه تداوم دشمنی و مخالفت با هرگونه نفوذ و توسعهٔ اندیشه‌های انقلاب اسلامی ایران هم بدور از ذهن نبوده و در واقع شکل‌گیری نظام فکری وهابیت و اشاعهٔ آن در قالب طالبان، داعش، بوکو حرام و... که هم اکنون شاهد فعالیت آن هستیم در همین راستا و به منظور فشار بر ایران و تحقق منافع غرب قلمداد می‌شود.

امضای وضعیت اضطراری در رابطه با ایران توسط اوباما در روزهای پایانی حضورش در کاخ سفید که مجددا دستور اجرایی ۱۲۱۷۰ تاریخ ۱۴ نوامبر ۱۹۷۹ (۲۳ آبان ۱۳۵۸) کارتر را از تاریخ ۱۴ نوامبر ۲۰۱۶ (۲۴ آبان ۱۳۹۵) تحریم‌های غیراتمی آمریکا علیه ایران را دستکم یک سال دیگر ادامه داد و تصویب تحریم‌های جدید 10 ساله علیرغم اجرای همه تعهدات برجامی از سوی ایران مصداقی بر موثر نبودن برجام و سراب بودن وعده‌های تو خالی غرب بود و این یعنی توجه به بیانات مقام معظم رهبری مبنی بر اینکه راه پیشرفت کشور و بهبود وضع زندگی مردم، توجه به داخل است نه دشمنانی که مدام در منطقه و جهان در حالی مانع تراشی برای ایران هستند.

تکیه به توان داخلی تنها راه پیشرفت
یاسین قاسمی کارشناس علوم سیاسی در گفت‌وگو با بلاغ با اشاره به این موضوع گفت: یکی از سوالات مهمی که شاید اذهان بسیاری را درگیر خود کرده این است که آیا راه پیشرفت کشور از طریق اعتماد و تکیه به قدرت‌های بزرگ و استعماری خصوصا آمریکا هموار می‌شود یا نه پیشرفت ملت‌ها را باید در توان داخلی و اعتماد به استعداد درونی خودشان جست‌وجو کرد.

وی ادامه داد: برخی‌ها تصور می‌کنند که رابطه با آمریکا می‌تواند وضعیت اقتصادی کشور را بهبود بخشد در حالی که اگر چنین بود باید برخی کشورها که سال‌هاست با آمریکا رابطه دارند مشکل اقتصادی نمی‌داشتند ولی این گونه نیست زیرا اساسا رابطه آمریکا با دیگر کشورها برای کمک به آنها نیست بلکه برای غارت منابع آنهاست، ضمنا چین و ژاپن و کره هم که با آمریکا رابطه دارند پیشرفت‌شان مدیون رابطه با آمریکا نیست بلکه ساعات مفید کاری بالا و قناعت در مصرف، موجبات پیشرفت فعلی آنها را فراهم کرده است.

مسئول سابق سیاسی بسیج دانشجویی دانشگاه مازندران تصریح کرد: دولت اینگونه تبلیغ می‌کرد که توافق با جامعه بین الملل می‌تواند در حل مشکلات اقتصادی کشور کمک کند اما در واقع تجربه برجام اثبات کرد که نمی‌توان به آمریکا اعتماد کرد و راه پیشرفت و ترقی جامعه ما در درون کشور عبور می‌کند و نباید نسخه آن را از جامعه بین الملل خواست.

قاسمی با بیان اینکه ملت ما نمی‌تواند به آمریکا اعتماد کند و این مسئله برای ما بار ها اثبات شده است، خاطرنشان کرد: ملت ما اثبات کرده است که اگر اراده کند و همه نیرو‌های داخی با هم متحد شوند می‌توان بدون وابسته بودن هم به پیشرفت رسید.

رابطه آمریکا و ایران رابطه گرگ و میش است
سید باقر حسینی مسئول نهاد رهبری در دانشگاه صنعتی بابل نیز در این خصوص به خبرنگار بلاغ گفت: سازش با آمریکا، اگرچه وسوسه انگیز است و همه دولت‌های گذشته ما و بسیاری از دولت‌های منطقه را وسوسه کرده، اما هزینه‌های آن، آنقدر بالا و تعهدات آمریکا آنقدر بی اعتبار و بدعهدی و پیمان شکنی آنقدر فراگیر است که برای هیچ کس صرفه و صلاحی ندارد.

وی ادامه داد: هر چوپان عاقلی بدون هیچ تردیدی، چالش با گرگ و مقاومت در برابر گرگ را مقرون به صرفه تر و پر منفعت تر از سازش با گرگ می‌داند و این یک محاسبه ساده است.

حسینی در ادامه سخنانش با اشاره به سخنان امام خمینی(ره) در خصوص رابطه با آمریکا، تاکید کرد: امام حکیم و بصیر و حقیقت بین ما که درود خداوند بر او باد فرمودند رابطه آمریکا و ایران رابطه گرگ و میش است، رابطه غارتگر و غارت شده است.

وی خاطرنشان کرد: سازش بین این دو چه مفهومی می‌تواند داشته باشد؛ غیر از باج دهی دائمی یک‌طرف و زیاده خواهی دائمی طرف مقابل، چه آینده دیگری را می‌توان برای آن تصور کرد؟ چرا باید یک انسان عاقل به جای تکیه به ملت خود، وارد این چرخه پرهزینه، پر خسارت و بی سرانجام شود و حیثیت دنیا و آخرت خود را و منافع ملت خود را فدا کند.

وی در پایان با بیان اینکه گرگ، زبان توافق و تعهد و خواهش را نمی‌فهمد و هرچه نرمش و سازش و عقب نشینی بیشتر باشد جسارت او و پیشروی او بیشتر خواهد بود، خاطرنشان کرد: گرگ گرسنه، زبان مذاکره نمی‌فهمد، فقط زبان چوبدستی چوپان را می‌فهمد و فقط از ترس چوبدستی چوپان است که عقب می‌نشیند. برای ادامه حیات شرافتمندانه، راهی جزمقاومت نیست.

من البتّه هیچ ‌وقت نسبت به مذاکره‌ با آمریکا خوش‌بین نبودم
در پایان باید گفت، با استقرار نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران و از همان آغاز انقلاب تا امروز آمریکایی‌ها بارها و بارها بدعهدی‌هایی را نسبت به مردم ایران مرتکب شده‌اند که جدیدترین آنها مذاکرات هسته ای ایران با ۱+۵ می‌باشد.

به راه انداختن جنگ تحمیلی و حمایت بی چون چرا از «صدام حسین» دیکتاتور جنایتکار عراق که دستش به اقدام‌هایی چون حملات شیمیایی علیه مردم ایران و عراق آلوده بود، زیرپا گذاشتن تعهداتی چون متن بیانیه الجزایر در سال ۱۳۵۹ خورشیدی، قرار دادن ایران در «محور شرارت» به رغم همکاری‌های دولت ایران در مبارزه با افراطی گری در افغانستان، بی توجهی به بیانیه تهران در سال ۱۳۸۹ در زمینه مبادله سوخت هسته‌ای به رغم موافقت اولیه واشنگتن و ده‌ها نمونه دیگر، از جمله موارد عهدشکنی آمریکا است که از یاد نرفته و نخواهد رفت.

بیانات رهبر معظم انقلاب در ارتباط با مذاکره با آمریکا و بدعهدی امریکایی‌ها فصل‌الخطاب این بحث است.

[درباره مذاکره با آمریکا] جدّاً دغدغه دارم؛ این دغدغه ناشی از آن است که طرف مقابل به‌شدّت اهل فریب و دروغ و نقض‌عهد و حرکت در خلاف جهت صحیح است؛ طرف مقابل این‌جوری است. یک نمونه‌اش در همین قضیّه اتّفاق افتاد؛ بعد از آن که که مذاکره‌کنندگان ما مذاکره‌شان تمام شد، بعد از چند ساعت بیانیّه‌ کاخ سفید منتشر شد در تبیین مذاکرات. این بیانیّه‌ای که آنها منتشر کردند ــ که اسمش را می‌گذارند «فکت‌شیت» ــ در اغلب موارد خلاف واقع است؛ یعنی روایتی که این‌ها دارند از مذاکرات و از تفاهم‌هایی که انجام گرفته است می‌کنند، یک روایت مخدوش و غلط و خلاف واقع است.

... من البتّه هیچ ‌وقت نسبت به مذاکره‌ی با آمریکا خوش‌بین نبودم. نه از باب یک توهّم بلکه از باب تجربه؛ تجربه کردیم. حالا اگر یک روزی ــ ما که در آن روز قاعدتاً نخواهیم بود ــ شماها ان‌شاءالله در جریان حوادث و جزئیّات و یادداشت‌ها و نوشته‌های این روزها قرار بگیرید، خواهید دید که این تجربه‌ی ما از کجا حاصل شده؛ تجربه کردیم.