فسفات ذره ای کوچک است که از فسفر معدنی به دست می آید. بدن به فسفر معدنی برای ساخت دندان ها و استخوان های سالم نیازمند است. این ماده به طورطبیعی در برخی مواد خوراکی نظیر مغزیجات آجیلی، تخم مرغ، و محصولات لبنی یافت می شود. اما غالباً فسفات غیرآلی به منظور بهبود ظاهر و طعم و یا افزایش مدت ماندگاری آن به برخی مواد خوراکی افزوده می شود.
طبق اعلام انجمن قلب آمریکا، حدود ۴۰ تا ۷۰ درصد محصولات پرفروش فروشگاه ها نظیر نوشابه ها، غذاهای فریزشده آماده، مخلوط غذاهای خشک، گوشت های بسته بندی شده و فرآوری شده حاوی ماده افزودنی فسفات هستند.
محققان در این تحقیق، به دو گروه از موش های سالم رژیم غذایی مشابه دادند، اما یک گروه از آنها بیش از سه برابر گروه دیگر فسفات دریافت کردند.
بعد از ۱۲ هفته، موش های که فسفات بیشتری دریافت کرده بودند در مقایسه با گروه کنترل، مدت زمان کمتری را بر روی تردمیل سپری می کردند و به هنگام ورزش، اکسیژن کمتری دریافت می کردند. همچنین آنها توانایی کمتری در چربی سوزی داشتند. بعلاوه در بیش از ۵۰۰۰ ژن آنها تغییر ایجاد شده بود تا به فرآوری اسیدهای چرب و متابولیسم سلولی کمک کند.
در مطالعه ای جداگانه بر روی انسان ها هم، محققان به رابطه مشابهی بین میزان بالا فسفات و کاهش تحرک فیزیکی پی بردند.
مطالعات قبلی هم ارتباط بین میزان بالا مصرف فسفات با افزایش ریسک بیماری قلبی و مرگ را به خصوص در بیماران کلیوی نشان داده بودند.
