روايت: كيفر كساني كه امام حسين (ع) را كشتند

هنگامى كه روز قيامت فرا رسد، گنبدى از نور براى فاطمه عليه السلام مى سازند. در اين هنگام در حالى كه امام حسين عليه السلام سرش را در دست گرفته، به سوى گنبد مى آيد. همين كه حضرت فاطمه عليه السلام او را مى بيند؛ چنان مى گريد كه در صحراى محشر همه فرشتگان مقرب، پيامبران مرسل و بندگان مومن به گريه مى افتند .

آنگاه خداوند مردى را به صورت مثال، بدون سر، و به بهترين شكل مى آفريند تا با قاتلان حسين عليه السلام بستيزد و مبارزه كند. سپس قاتلان و تمام كسانى كه در قتل او شركت داشتند، را جمع نموده و آن مثال همه آنها را مى كشد. دوباره زنده مى شوند و اميرالمومنين عليه السلام آنها را مى كشد. دوباره زنده مى شوند امام حسن عليه السلام آنها را مى كشد، دوباره زنده مى شوند و امام حسين عليه السلام آنها را مى كشد. دوباره زنده مى شوند و هيچ كسى از دودمان ما نمى ماند؛ مگر اينكه يك بار آنها را مى كشد. در اين هنگام خشم ها فروكش كرده و غمها را فراموش مى شود .

آنگاه امام صادق عليه السلام فرمودند: خدا شيعيان ما را رحمت كند! به خدا سوگند شيعيان ما مومنين حقيقى هستند. به خدا سوگند كه در اين مصيبت با غم و اندوه طولانى با ما شريك شدند.