جمشید آموزگار قبل از اینکه شاه وی را به نخست وزیری منصوب نماید به صورت فعالی در چندین پست دولتی خدمت کرده است، اما نقش وی به عنوان مشاوراصلی شاه در امور نفتی و طرف اصلی مذاکره کشور خود در سازمان کشورهای صادرکننده نفت ( اوپک) بوده که از وی یک چهره بین‌المللی ساخته است.
آموزگار اولین نخست وزیر ایران است که در ایالات متحده تحصیل کرده است. وی که شخصی پویا و بدعتگذار ایده نتیجه‌گرایی است، یکی از تعداد بی شمار تکنوکراتهایی است که شاه برای مدرن کردن کشور مورد استفاده قرار داده است. شاه از آموزگار انتظار دارد با استفاده از قدرت سازماندهی و دانش اقتصادی خود، حمایت عمومی را برای برنامه های سیاسی و اقتصادی داخلی بسیج نماید.
نخست وزیرجدید ایران که فردی باهوش و باقدرت تمرکز غیرمعمول می باشد، می تواند تقریباً درباره هر موضوعی به صورت منطقی و هوشیارانه صحبت کند و غالباً عبارات جدید و غیرمتعارف را به کار می برد. وی در آگاهی از ایده های کلی و همچنین جزئیات امور از خود مهارت نشان می دهد. وی تحصیلات فنی، تسلط بر اطلاعات و توانایی گفتگوی قاطع را درهم آمیخته است واین کار درکشوری که امورات دولتی نسبتاً مبهم و قابل چانه زدن هستند کار غیرمعمولی است. وی در دستیابی به هدف خاصی تقریباً نوعی غرور آمریکایی دارد. [۱]
۱- اسناد لانه جاسوسی، کتاب هشتم، موسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی، ص ۲۱۳.
