امیدوارم حالت دوم هیچ‌وقت برایت پیش نیاید، چون در رودربایستی گیر می‌کنی و مجبور می‌شوی کوتاه بیایی. آن‌وقت پشیمان می‌شوی و به جان خودت غر می‌زنی که کاش آن‌جا نرفته بودم، کاش فلانی را ندیده بودم یا این‌که راحت به او می‌گفتم: نه!

گاهی آن آدم محترم می‌فهمد که مجبور شده‌ای قبول کنی و کوتاه آمده‌ای و شاید بگوید: «اگر دوست نداری، مجبور نیستی قبول کنی. تعارف نکنی ها!»

مشکل این‌جاست که آدم رویش نمی‌شود بهشان بگوید: «منصرف شدم!»، چون ممکن است به طرف بربخورد.

مسئله فقط نه گفتن نیست، توانایی نه شنیدن هم هست. بعضی‌ها نمی‌توانند نه را بپذیرند. بعضی‌ها نه شنیدن را بی‌احترامی به خودشان تلقی می‌کنند. به نظر من دلیلش این است که ما از عالم و آدم توقع داریم کاری خلاف میل و خواسته‌مان نکنند.‌ای کسانی که توانایی نه شنیدن ندارید، خوب گوش کنید: نه! نه! نه!