خواستم بگویم این سه روز اگر توفیق شد و این آداب را به جا آوردیم یادمان باشد این اعمال مفصل که عطر حضرت صادق(ع) دارد، مناسک یک مادر بوده در هنگامهٔ استیصال و اضطرار و کلید آسمانی او برای نجات فرزندش؛ مثل سعی هاجر برای نجات اسماعیل کوچکش از عطش... و خدا انگار هوای دل مادرها را خیلی دارد... و خدا همان است که گفته مضطر حقیقی را بیجواب نمیگذارد و گرفتاریاش را برطرف میکند.
امام که آن حال سوز و بیتابی مادر را دید فرمود: «پس چرا برای آزادیاش دعای استفتاح را نخواندهاید؟ دعایی که درهای آسمان را میگشاید». ام داوود مشتاقانه پرسید: «بلد نیستم. چه دعاییست؟ چطور بخوانم؟» امام، آداب را گفتند و متن دعا را برایش نوشتند. «ام داوود» اعمال را به جا آورد. پسرش آزاد شد... و این اعمال، مثل یک راز آسمانی بعد از هزار و دویست سال دست به دست نوشته شده و برای ما به یادگار مانده است.