به گزارش
بلاغ، آیا تابهحال با بیمار نیازمند پیوند عضو ملاقات داشتهاید و یا یک نیازمند پیوند عضو در میان اقوام و آشنایان شما وجود داشت و دارد؟
قطعاً در غیر این صورت، از طریق رسانههای دیداری، شنیداری یا نوشتاری، با چنین افرادی، اندک آشنایی داشتهاید که خانواده بیمار مبتلابه مرگ مغزی، که اعضای قابلاستفاده عزیز خود را برای جان دادن به بیماران نیازمند پیوند عضو، اهدا کردهاند.
بخشیدن اعضای عزیزترین فرد زندگی چه احساسی دارد؟. تصمیمگیری در چنین لحظاتی بسیار سخت و سرنوشتساز است، خانوادهها هرلحظه امید بازگشت بیمارشان را از کما دارند و دل ندارند بدن عزیزشان تکهپاره شود، اما از طرفی هم هرلحظه امکان از بین رفتن اعضای حیاتی، که قابلیت زندگی بخشیدن به بسیاری رادارند، میرود و هراس پوسیدن چنین اعضای گرانقدری زیر خروارها خاک!
همین موضوع بهانهای میشود تا عدهای دستبهکار خیر بخشیدن اعضا بزنند تا جایی که در حال حاضر حدود دو میلیون نفر کارت اهدای عضو دریافت کردهاند و بر اساس آمار دانشگاه علوم پزشکی مازندران، تاکنون بیش از 15 هزار نفر در سامانه اینترنتی این دانشگاه برای اهدای عضو ثبتنام بعمل آوردهاند.
رشد 55درصدی اهدای عضو در مازندراندر همین رابطه ذکریا ذکریایی، مسئول واحد فراهم آوری پیوند اعضاء دانشگاه علوم پزشکی مازندران گفت: فرهنگسازی اهدای عضو سبب شد تا سال گذشته اعضای بدن 28 بیمار مرگ مغزی در مازندران به بیماران نیازمند اهدا و پیوند شود، که این تعداد 55 درصد بیشتر از سال 94 است.
وی بابیان اینکه بیشتر اهداءکنندگان عضو براثر سوانح رانندگی دچار مرگ مغزی شدند، افزود: کوچکترین بیمار مرگ مغزی اهداکننده هفتساله و مسنترین هم 60 ساله بود.
مسئول واحد فراهم آوری پیوند اعضاء دانشگاه علوم پزشکی مازندران، گفت: اعضای بدن بیش از ۱۶۳ نفر از مازندرانیها از سال ۸۶ تاکنون به دیگر بیماران نیازمند اهدا شد.
وی با بیان اینکه بیشتر بیمارانی که در مازندران نیازمند پیوند عضو هستند، دچار بیماریهای کلیوی (دیالیزی)، قلبی و هپاتیتی هستند، افزود: اعضاء بدن ۱۲ بیمار مرگ مغزی در مازندران از آغاز امسال تاکنون با رضایت خانوادههایشان به بیماران نیازمند پیوند زده شد.
ذکریایی با بیان اینکه بیشتر اهداءکنندگان عضو، براثر سوانح رانندگی دچار مرگ مغزی شدند، گفت: افزایش آمار اهداء عضو در سال گذشته، ناشی از فرهنگسازی در این زمینه و نشانگر استقبال و گرایش جامعه به اهداء عضو عزیزانشان پس از مرگ مغزی است.
اهدای عضو عملی صالح و آسمانی استسپیده ربیعی جوان ۲۳ ساله است که چند سال پیش اعضای بدنش شامل دو کلیه، کبد و نسوج برای پیوند به بیماران نیازمند اهدا شد، به همین بهانه با مادرش همکلام میشویم.
چنان بغض عجیبی بر فضای جمع حاکم شده بود که جرأت سؤال کردن از مادر را ندارم و ترجیح میدهم فقط شنونده باشم، مادر همچنان که چشمانش پشت هالهای از اشک پنهانشده است، گفت: دخترم فقط 23 سال داشت که براثر تصادف رانندگی دچار مرگ مغزی شده بود و در بیمارستان امام خمینی(ره) ساری بستری بود.
از مادرش انگیزه اهدای عضو فرزندش را پرسیدیم که در پاسخ به خبرنگار ما درحالیکه گویی هنوز داغ فرزندش بر سینهاش سنگینی میکند، با کشیدن آهی گفت: او کارت اهدای عضو داشت و همیشه قبل از این اتفاق در منزل با شوخی به همه میگفت چقدر خوبه که انسان اعضایش را برای نجات جان انسانهای بیمار اهداء کند.
وی بابیان اینکه سپیده به چند بیمار چشمانتظار حیاتی دیگر بخشید، گفت: از این موضوع خوشحالم و مطمئن هستم دخترم از این کار خانوادهاش راضی است.
مادر در ادامه گفت: اهدای اعضای بدن در جریان مرگ مغزی برای حیات انسانهای نیازمند، کار بسیار نیکی است و اهدای عضو متوفی سبب حفظ بنیان یک خانواده میشود.
اهدای عضو کاری انسان دوستانه و ایثارگرانه است و انسانهایی که کارت اهداء عضو دارند، انسانهایی با درک بلند و عنایت زیاد و بندگان صالح خدا هستند. این کارت به انسان این احساس را میدهد که به مرجع اصلی خود برمیگردد. از طرفی فرد احساس میکند، همانطور که قبل از مرگ مؤثر است بعد از مرگ هم همینطور اثر خیر دارد. چه زیباست که زندگی ما زندگی دوباره به کسی ببخشد که حیات را بهسختی نفس میکشد.