مدیران این شهرک صنعتی پس دیداری که با مسئولان شهرستان داشتند و حاصل نشدن نتیجه، دست به دامان بسیج سازندگی بابلسر شدند تا شاید گوشهای از معضلات آنها برطرف شود.
شهرکی فاقد حداقلهای زیرساختی
برای بازدید میدانی از شهرک صنعتی با همراهی فرمانده سپاه بابلسر و مسئولان بسیج سازندگی به این شهرک رفتیم. شهرکی که پس از سالها فعالیت و با توجه به گردش مالی که در آن وجود دارد، هنوز جاده آن خاکی است و با توجه به بارندگیهای اخیر کاملا گلی و دچار آبگرفتگی شده است. موضوعی که قطعا میتواند یکی از دلایلی باشد که مصرفکنندگان را از شهرک صنعتی بابلسر دور نگاه دارد.
حمید رحمانی مدیرعامل شهرک صنعتی بابلسر که خود مالک یکی از واحدهای صنعتی این شهرک است در گفتوگو با مشهدسر، عدم همکاری مسئولان شهرستان و استان را دلیل آسفالت نشدن جاده این شهرک عنوان کرد و گفت: برای اگو فاضلاب این منطقه حدود 760 میلیون تومان هزینه شد اما عدم رسیدگی به آن موجب نابهسامانی اگوها شده است.
وی افزود: خود مالکان واحدهای صنعتی این شهرک مصالحی تهیه کردند تا بتوانند وضعیت جاده را بهبود دهند اما از سوی مسئولان اجازه انجام این کار داده نشد.
مدیرعامل شهرک صنعتی شهرستان بابلسر ادامه داد: یک سرمایهگذار قبول کرد که در ازای خرید زمینی 5 هزار متری در این شهرک، مشکل جاده آن را برطرف کند که این موضوع نیز مورد موافقت مسئولان قرار نگرفت.
این فعال صنعتی تصریح کرد: بعضی از مشتریان به دلیل گلی بودن جاده و کثیف شدن ماشینشان به این منطقه نمیآیند.
جولان مشکلات فرهنگی همپای مسائل اقتصادی
رحمانی یکی از مشکلات فرهنگی این شهرک را نداشتن مسجد عنوان و بیان کرد: طبق قانون در هر شهرک صنعتی 200 متر زمین باید متعلق به مسجد باشد اما آن را هم از ما دریغ کردند و کارگران نماز خود را در گوشه کارگاهها میخوانند.
امید تنکابنی یکی دیگر از مالکان واحدهای شهرک صنعتی بابلسر در گفتوگو با مشهدسر، یکی از مشکلات تولیدکنندگان را سرمایه در گردش عنوان کرد و گفت: حدود چهار ماه پیش برای دریافت وام در سایت بهینیاب ثبتنام کردیم اما یک ریال هم پرداخت نشد.
وی با بیان اینکه در کارگاه خود 15 کارگر داشتم اما اکنون به دلیل مشکلات مالی آنها را به سه نفر تعدیل کردم و بسیاری از دستگاهها خاموش است، افزود: قرار بود به ازای جذب هر نفر از افراد تحت پوش بهزیستی، بنیاد شهید و کمیته امام 15 میلیون تومان وام اعطا شود اما آن را هم عملی نکردند و اکنون برای پرداخت حقوق همین سه کارگر چکهای سه ماهه میدهم.
نانی که سنگ شد!
این فعال صنعتی اضافه کرد: ماهی 5 میلیون تومان درآمد داشتم اما برای اشتغالزایی 300 میلیون تومان سرمایه خود را خرج این کار کردهام و اکنون در نان شب خود ماندهام.
تنکابنی با بیان اینکه هشت سال حتی یک ریال نتوانستهام وام بگیرم، بیان کرد: مجبورم از زن و بچههایم در پیک کار استفاده کنم چون درآمد درحدی نیست که بتوانم حقوق کارگر را بدهم.
وی در پایان با ابراز ناخرسندی که خاموش بودن دستگاهها کارگاه خود، برای آموزش افراد بیکاری که جویای کار هستند اعلام آمادگی کرد.
به گزارش مشهدسر، مسئولان نباید ایجاد اشتغال را هزینهای برای دولت ببینند چراکه اشتغالزایی و مشغول به کار شدن جوانان نه تنها از بسیاری از معضلات فرهنگی و اجتماعی جلوگیری میکند بلکه قطعا موجب افزایش درآمدهای دولت نیز خواهد شد.