به گزارش
بلاغ، تکدیگری، نوعی آسیب اجتماعی است که مربوط به امروز جامعه نیست و عوارض و مخاطرات زیادی دارد.
فقر و نداشتن بضاعت مالی مناسب، شرایط بد اقتصادی و فرهنگی جامعه، آمار بالای بیکاری، بیماری و مواردی از این دست، مسائلی هستند که تکدیگری را در جامعه افزایش میدهند.
اما آیا این عوامل تنها مسائل شکلگیری تکدیگری است؟ یا تکدیگری عوامل دیگری نیز دارد؟ شرایط و عواملی که موجب ظهور چنین پدیدهای میشود، کدماند؟ چه سازمانی مسؤول مبارزه با تکدی است؟. آیا امکاناتی جهت بازپروری متکدیان وجود دارد؟ علل اصلی تکدی را چگونه میتوان شناخت؟ تکدی با چه عوامل و شرایطی رابطه نزدیک و تنگاتنگ دارد؟ همه اینها مواردی است که در رابطه با تکدیگری میتوان پرسید.
اما مسئلهای، که این روزها جامعه مازندران را آبستن آسیب جدید اجتماعی نموده است، پدیدههایی نظیر متکدیان مهاجر و تکدیگری هوشمند است.
حال به دنبال آن هستیم تا با حضور در میان مردم و مسؤولین شبکههای پیچیدهای که متکدیان را به چنین کاری وامیدارد، بررسی کنیم.
تکدیگری جرم استسید رضی خواستی، وکیل پایهیک دادگستری با بیان اینکه از دید قانون تکدیگری دارای مجازات است و برای آن جرم انگاری صورت گرفت، عنوان کرد: درخواست مشایعت مالی در چهارراههای خیابان و بهطور عامیانه گدایی کردن که منجر به واکنشهای اجتماعی و جریحهدار شدن عواطف انسانی شود، ازلحاظ قانونی محکوم است.
او بابیان اینکه در قانون برای حبسهای کمتر از ۹۱ روز جزای نقدی در نظر گرفتهشده است، گفت: برای این نوع جرائم هم قانونگذار جزای نقدی در نظر گرفته است.
خواستی بابیان اینکه در ماده ۷۱۲ قانون صراحتاً اعلامشده است که هر کس تکدی یا کلاشی را پیشه خود قرار داده باشد، و از این راه امرارمعاش نماید یا ولگردی نماید به حبس از یک تا سه ماه محکوم خواهد شد و چنانچه باوجود توان مالی مرتکب عمل فوق شود، علاوه بر مجازات مذکور کلیه اموالی که از طریق تکدی و کلاشی به دست آورده است مصادره خواهد شد، ابراز کرد: هرکس طفل صغیر یا غیر رشیدی را وسیلهی تکدی قرار دهد یا افرادی را به این امر بگمارد به سه ماه تا دو سال حبس و استرداد کلیه اموالی که از طریق مذکور به دست آورده است محکوم خواهد شد.
این وکیل پایهیک دادگستری با اشاره به برخی آسیبهای اجتماعی، روانی و بهداشتی که براثر به کارگماردن کودک به وجود میآید، گفت: این کار جرم است و قانون با مجرم برخورد خواهد نمود.
تکدیگری انحرافی اجتماعیمهرداد احمدی جامعهشناس با بیان اینکه تکدی را میتوان نوعی انحراف اجتماعی دانست، گفت: در این انحراف، فرد نقش مشخص و بعضاً متفاوتی (سرقت، درخواست کمک مالی، روسپیگری، واسطهگری، اعتیاد، و…) را بر عهده دارد بهحساب آورد.
وی بابیان اینکه یکی از ضرورتهای تبیین و برخورد صحیح و منطقی با پدیده تکدیگری، تفکیک انواع این پدیده و شیوهها و اشکال مربوط به آن است، عنوان کرد: تکدیگری به دو نوع آشکار و پنهان در جامعه ایرانی دیده میشود.
احمدی بابیان اینکه مهمترین شکل گدایی آشکار، تکدی «حرفهای – تخصصی» است، اظهار کرد: گداهای حرفهای افرادی هستند که ازنظر مالی وضع خوبی دارند، ولی گدایی را یک «کار» در ردیف سایر شغلها مثل خریدوفروش و کارهای تولیدی بهحساب میآورند.
این جامعهشناس در خصوص راههای مبارزه با تکدیگری تصریح کرد: ادغام و همکاری هماهنگ همه سازمانها و خیریهها در یک تشکیلات منسجم جهت جمعآوری امکانات مقابله، قانونی کردن مبارزه با تکدی و معرفی قضایی و حقوقی این رفتار و برخورد قاطع با متکدیان حرفهای از راههای مبارزه با تکدیگری است.
متکدیان مهاجر و تکدیگری هوشمندزهرا خادمی شهروند ساروی گفت: بهزیستی و ترجمانهایی که برای ساماندهی متکدیان در نظر گرفته میشوند به نسبت جمعیت متکدیان دارای آمار مناسبی برای اسکان نیستند.
وی با تأکید بر آنکه کودکان کار از دیگر اقشار جامعه هستند که لازم است به آنها توجه شود، عنوان کرد: این کودکان به دلیل شرایط بد مالی عموماً سو تغذیه میگیرند.
خادمی بابیان اینکه متکدیان چهره شهرها را ازلحاظ بصری زشت میکنند، گفت: زیباسازی شهری بدون توجه به امور مربوط به دورهگردها و متکدیان ناممکن است.
وی بابیان اینکه آمارهایی که در کاهش متکدیان از سوی مسؤولان اعلام میشود با واقعیت جامعه در تعارض است، عنوان کرد: واقعیت جامعه آن است که برخی متکدیان از استانهای دیگر به مازندران سرریز میشوند و در مکانهای مخروبه شهر زندگی میکنند، پس از اتمام دوره زمانی یکماهه تکدیگری به استان خود برمیگردند.
شبکههای گسترده گداپروریاین شهروند به شبکههای ساماندهی متکدیان اشاره کرد و گفت: برخی متکدیان دارای شبکههای سامانیافته هستند که فردی در رأس هرم درآمدها را به نسبت بیشتری دریافت میکند.
بدون شک افراد سودجو زمانی که محیط را برای جولان مناسب ببینند، زمینه را برای قشر آسیبپذیر جامعه مهیا میکنند و بهتدریج جامعه را به سمت ناهنجاریها سوق میدهند.
اینکه قانون این فعل را جرم دانسته و فرد مجرم را مستوجب مجازات حبس دانسته است، نمیتواند تنها راهکار مناسبی برای حل این معضل باشد.
به نظر میرسد حبس یک یا سه ماه تأثیری در تغییر رفتار و اصلاح متکدی نداشته باشد و او بعد از آزادی از بند، دوباره دست به گدایی بزند.
چراکه با کمترین تلاش درآمد خوبی نصیبش میشود و با این بهانه که مردم خودشان با میل به او پول میدهند، درصدد میشود تا لکهی ننگ را از دامن آش پاک کند.
مسؤولان چارهای بیاندیشنداِعمال اقدامات تأمینی برای برخی افعال مجرمانه ازجمله تکدی گری میتواند مؤثرتر واقع شود.
در اقدامات تأمینی برعکس مجازات به اصلاح و سازشکاری مجرم برای برگشتن به جامعه توجه میشود.
تا اگر به دلایل متعدد ازجمله عدم آگاهی فرد اصلاح شود و پی به حفظ کرامت انسانی و شرافتش ببرد و آن را به حراج نگذارد.
اما پیشنهادی که میشود در حل این موضوع داد، همکاری ارگانهای ذیربط و پی گیری دلسوزانهی آنهاست.
نیاز است کارشناسان مربوطه در نشستهای تخصصی گرده هم آیند و به آسیبشناسی و ارائهی راهکاری برای اصلاح وضع موجود بپردازند.