امیرکبیر نگین درخشان تاریخ ایران است

به گزارش بلاغ، به تاریخ سراسر درس ایران پیش از انقلاب که بنگریم، افرادی هستند که برای همیشه تاریخ ماندگار شدند و همواره از آن ها به عنوان قهرمانان ملی یاد می شود.
از آیت الله کاشانی و طالقانی تا ستارخان و باقرخان و میرزا کوچک جنگلی تا میرزای شیرازی و شهید نواب صفوی، اما چهره ای ماندگار و اثرگذار در تاریخ ایران همچون نگینی درخشان می درخشد که نامش میرزا محمدتقی خان فراهانی معروف به امیرکبیر است.

میرزا تقی خان فراهانی در حدود سال 1187 شمسی در روستای هزاوه اراک چشم به جهان گشود و هوش و استعداد منحصر بفرد او باعث شد تا قائم مقام فراهانی به امیرکبیر مملکت داری و سیاست را بیاموزد.

امیرکبیر راست گفتار و درست کردار بود و پیگیری امور کشور برایش از هر کاردیگری، حتی سلامتی خود مهم تر بود. این چهره ماندگار همیشه تاریخ ایران حق شناس بود و هرگز بر مقامی که دست یافته بود، غره نشد و بی جهت کسی را عزیز نمی داشت و کوچکترین خدمتی درنظر او جلوه می کرد.

وی چون از سلامت نفس برخوردار بود، در برابر سفرای خارجی بسیار با غرور برخورد می کرد و تلاش سفرای روس و انگلیس در از بین بردن او، از همین برخوردها نشأت می گرفت.

امیرکبیر پایبند مسائل شرعی بود و نماز و روزه را به جا می آورد و دعا و زیارت عاشورا می خواند.
بیستم دی ماه مصادف است با شهادت ستاره بی نظیر تاریخ ایران زمین که صدارت باکفایتش تحمل خیلی‌ها را طاق کرد و سرانجام حکم قتل او را صادر و ایران را از داشتن مردی میهن پرست محروم کردند.

امیرکبیر از نوادر تاریخ کشور ماست و عشق عمیق وی به استقلال و آزادی و اقتدار ملت مسلمان ایران، زمانی به فریاد دادخواهی ملت مظلوم لبیک گفت که می‌رفت تمامی ثروت و عزت کشور برای همیشه در کام جهنمی استعمار و استکبار جهانی بلعیده شود.

زمانیکه دربار فاسد پادشاهی و رجال سیاسی سر سپرده، مزدورانه علناً سنگ بندگی طاغوت‌های شرق و غرب را به سینه می‌زدند و بی‌شرمی و گستاخی شان به حدی رسیده بود که حتی کوششی در اختفای بندهای اسارت و یوغ بندگی و بردگی خویش نمی ‌نمودند، امیرکبیر در برابر دشمنان دین و مجریان سیاست استعماری، یک تنه قیام کرد و پوزه استکبار و عمّال داخلیش را به خاک مالید.

اقدامات فرهنگ ساز امیرکبیر:
یکی از اقدامات امیرکبیر ایجاد نظم و امنیت در کشور بود به طوریکه کمتر ظالمی جرأت ظلم به مظلومان را داشت و دزدی، شراب خواری، فساد اخلاقی، شرارت به حداقل ممکن رسید و رشوه و زیاده خواهی در جامعه کاهش یافت.

یکی دیگر از اقدامات شجاعانه و تحسین برانگیز امیرکبیر، سرو سامان بخشیدن به خزانه خالی مملکت بود به طوری که حقوق بسیاری از وابستگان دربار و درباریان را قطع کرد و برای شاه نیز همچون قائم مقام حقوق یا "پول تو جیبی" در نظر گرفت.

از دیگر اقدامات مهم امیرکبیر، تأسیس اداره آگاهی بود، او برای آن که از روابط کارگزاران و مأموران دولت با مردم مطلع باشد اداره‌ ای سرّی تشکیل داد که مشخصات کارکنان آن کاملاً مخفی بود. مأموران این اداره در لباس چوپان، گدا، فروشنده دوره گرد، راهزن و ... همه جا نفوذ داشتند و هرجا کار خلافی از کسی سر می زد، بی درنگ امیر را با خبر می کردند و در واقع امیر به جای دو چشم و دو گوش، هزاران چشم و گوش داشت.

وی جهت بسط عدالت، محاکم شرع را به علمای صالح سپرد، رسم شکنجه را برانداخت و با نوآوری در عرصه سیاست، سعی کرد مردم را با علوم جدید آشنا سازد.

ایجاد چاپارخانه برای مرسولات پستی، ایجاد میدان توپخانه و عمارت آن و همچنین سبزه میدان تهران، که قبلاً محل اعدام افراد خاص بود نیز، از دیگر کارهای عمرانی وی به شمار می آید.

تاسیس مدرسه دارالفنون و راه اندازی نخستین روزنامه در ایران به نام وقایع اتفاقیه، دو گام بزرگ دیگر امیرکبیر بود و ایجاد کارخانه‌های پارچه بافی، شکر ریزی، چینی و بلورسازی، کاغذ سازی، چدن ریزی و فلزی نیز از دیگر کارهای مثبت این ستاره درخشان تاریخ ایران بود.

امیرکبیر این مرد نامدار در دوران صدارت خویش اقدامات بسیاری را برای ملت و کشور خویش انجام داد.

سرسپردگی و علاقه امیرکبیر به کشور تا آنجا بود که وقتی به زیان ایران بود از محمدشاه هم پیروی نمی‌کرد تا برسد به روس و انگلیس و همه اقداماتش برای سربلندی ایران بود.

امیرکبیر چهره بی نظیر جهانی دوران خود
39ماه خدمت امیر کبیر در لباس صدارت حکومت قاجار در زمان ناصرالدین شاه کافی بود که از وی چهره‌ای جهانی بسازد و او را مردی سیاستمدار و اقتصاددانی زبردست که هدفی جز سربلندی ایران و خودکفایی کشور نداشت، بسازد، گرچه بسیاری از شاهزادگان قجری به مردی که از آشپزخانه به صدارت رسیده بود، حسادت می‌کردند اما ماندگارترین آثاری که از دوران قاجار در تاریخ این مرز و بوم بر جای ‌ماند، خدمات این مرد اثرگذار تاریخ ایران است.

"دارالفنون" آغازگر آموزش مدرن در ایران
حاصل مجموع آموخته‌ها و دیده‌های امیرکبیر از جهان، ایجاد دارالفنون به عنوان آکادمی رشد علوم جهانی در پایتخت بود.

این مدرسه در هفت شعبه تأسیس شد و اولین مدرسه جدید ایران بود. در دارالفنون اصول علمی جدید و دانش‌های مهندسی، پزشکی و فنون به جوانان آموزش داده می‌شد و بسیاری از معلم‌های آن از اروپا و به ویژه از کشورهایی چون اتریش، اسپانیا، ایتالیا و فرانسه به کار گرفته شده بودند و پس از برکناری امیرکبیر، با وجود مخالفت‌های میرزا آقاخان نوری، مدرسه کار خود را ادامه داد.

اولین روزنامه ایرانی با تفکر امیرکبیر
روزنامه وقایع اتفاقیه در سال سوم سلطنت ناصرالدین‌شاه، به دستور امیر کبیر برای جلوگیری از شایعه در ایران چاپ شد که اولین شماره این روزنامه در ۱۸ بهمن ۱۲۲۹ خورشیدی به کوشش امیرکبیر منتشر شد که در اقدامی هوشمندانه به دستور این مرد فرهیخته و آگاه ایران، اشتراک این روزنامه برای هر یک از افرادی که از دستگاه دولتی بیش از ۲۰۰ تومان حقوق می‌گرفتند، اجباری بود.
در این روزنامه، اخبار داخلی شامل خبرهای مربوط به دربار، عزل و نصب‌ها، اعطای مقام‌ها، نشان‌ها و امتیازات چاپ می‌شد و چاپ اخبار رویدادهای شهرهای ایران، اخبار مربوط به کشورهای اروپایی و صفحه حوادث از بخش‌های مختلف این روزنامه بود.

اقدامات ماندگار میرزا محمد تقی خان امیرکبیر
وی در اقدام ماندگاری که امروزه جای خالی آن بسیار احساس می شود، القاب و عناوین فرمایشی را موجب زیان‌های اجتماعی می‌دانست و در نامیدن دیگران به گفتن واژه جناب اکتفا می‌کرد، حتی نسبت به مقام صدارت.

امیرکبیر در دوران صدراعظمی خود با رشوه خواری به مبارزه خاست. او دستور داد دریافتی‌های بی‌حساب و قطع مواجب بی‌جهتی که از دستگاه‌های دولتی می‌گرفتند؛ قطع شود.
امیرکبیر مواجب بی‌حسابی که حاج میرزا آقاسی برقرار کرده بود، قطع کرد و سروسامانی به قوانین مالیاتی داد و صورت عواید و مخارج آن را تعدیل کرد.

مبارزه با خرافه در دین و قمه زنی
در حالیکه اکنون قمه زنی‌ها سوژه داغ رسانه‌های بیگانه برای زیر سوال بردن اساس اسلام و مسلمانان است، امیرکبیر در دوران صدارت خود با این رسم نادرست و غیر دینی مقابله کرد و بدون تردید اولین کسی که مقابله با این نوع خرافات را در تاریخ ایران به نام خود به ثبت رساند امیر کبیر بود.

توسعه هوشمندانه سیاسی کشور توسط امیرکبیر
امیرکبیر، دستگاه وزارت امور خارجه را توسعه داد که تأسیس سفارت خانه‌های دائمی در لندن و سن‌پترزبورگ، ایجاد کنسولگری در بمبئی، عثمانی و قفقاز و تربیت کادر برای وزارت امور خارجه و تنظیم دفتر اسناد سیاسی از کارهای اوست.

محور سیاست خارجی امیر کبیر عزت ایران بود و خواستار قطع حضور و دخالت بیگانگان در امور ایران بود و شاید مهم ترین دلیل قتل و شهادت وی همین موضوع بود.

مقابله امیرکبیر با بهائیت
امیرکبیر به همان اندازه که یا خرافه پرستی مخالف بود نسبت به ایجاد فرقه‌های گمراه کننده از اصل دین و اسلام مخالف بود.

وی با وجود حمایت‌های بیگانگان به خصوص انگلیس از فرقه باب که همان بهائیت امروز است فرمان قتل علی محمد باب را داد.

به دستور امیرکبیر، باب که در قلعه چهریق آذربایجان زندانی بود، در تبریز تیرباران شد. امیر همچنین در دوران صدارت خود با تجزیه طلبی ایران مقابله می‌کرد.

امیرکبیر؛ فرزند لایق ایران
امیرکبیر از بی سوادی مردم در رنج بود و آن را عاملی برای عقب نگهداشتن ایران از پیشرفت می‌دانست و 39 ماه صدارت خود را صرف کار برای مردم ایران کرد.

بیش از اینکه شاهزادگان قجری دوستدار امیرکبیر باشند مردم او را دوست می‌داشتند و او را از خود می‌دانستند و همین عوامل باعث بروز حسادت هایی در اطرافیان شد و نسخه امیرکبیر را پیچاند و شهادت فرزند لایق دیگری از این مرز و بوم را رقم زد.

هراس از اقدامات راهگشای امیر در توسعه ایران به حدی بود که مزدوران داخلی و دست‌های خارجی برای کشتن وی متحد شدند.

امیرکبیر قبل از صدارت، استقلال فکری خود را به نمایندگان خارجی‌ها نشان داد چنان که برای آوردن ولیعهد به تهران، برخلاف معمول از بیگانگان پول قرض نگرفت و با کمک‌های دیگر آنان نیز موافق نبود قبل از وی استعمار‌گران اروپایی خصوصا انگلیس در امور داخلی ایران مداخله می‌کردند بسیاری از اتباع بیگانه با استفاده از کاپیتو‌لاسیون، مصونیت‌هایی در خاک ایران داشتند، اما امیرکبیر در مقابل گستاخی‌ها و لجاجت سفیران انگلیس می‌ایستاد و آنجا که به نفع و صلاح ممکت بود با زیرکی و متانت و یا با شدت و حدت با آنها برخورد می‌کرد.

شهادت مردی از جنس وطن پرستی و ایمان
سرانجام این صدراعظم لایق و با کفایت، در روز جمعه 20 دی ماه 1230 در 43 سالگی به قتل رسید، پیکر این شهید راه استقلال و ایستادگی در مقابل نظام سلطه ،ابتدا در کاشان تدفین شد اما به اصرار همسرش عزت الدوله، پیکرش او را چند ماه بعد به کربلا منتقل و در اتاقى که به سوى صحن امام حسین(ع) باز مى‌شود، به خاک سپردند.