به گزارش
بلاغ، هر زمان که بحث پیگیری مجازات یک تبهکار اخلاقی به میان میآید عدهای کم سواد که فهمشان از دین بر میگردد به صفحات اجتماعی، با تمسک به بخشی از سیره پیامبر(ص) بحث بخشیدن و عفو را به میان میکشند و طالبان مجازات را به بیدینی و تندروی محکوم میکنند!
باید عارض شویم خدمت این نیمچه مسلمانها پیامبری که شما از او حدیث بخشش نقل میکنید اتفاقاً آنقدری که نسبت به عاملان عملیات روانی و عمل ضد فرهنگی حساس بود نسبت به نظامیان نبود.
به طور مثال مروان بن حکم و ابوسفیان و... که وحشیهای خونریز بودند پس از فتح مکه، با اینکه رسول خدا میتوانست به بدترین مجازات آنها را در هم بکوبد، وقتی ابراز پشیمانی کردند آنها را بخشید.
اما در طرف دیگر مجرمین امنیت روانی و به اصطلاح جنگ نرم قرار داشتند که پیامبر(ص) هیچ تساهل و تسامحی را در برخورد با این خلافکاران فرهنگی به خرج نمیداد.
شعر در زمان حضرتشان مهمترین و وسیعترین رسانه عرب بود و پیامبر مکرم اسلام بارها حکم قتل شعرایی را صادر نمودند که علیه جامعه اسلامی و مسلمان شعر میگفتند، فی المثل صدور حکم قتل کعب بن اشرف که علیه ناموس مسلمین و اسلام شعر سرود و کشته شد.
عصما بنت مروان دیگر شاعرهای بود که در جهت بر هم زدن آرامش روانی جامعه شعر سرود و پیامبر اسلام دستور قتل وی را نیز صادر کرد. پیامبر یک زن تازهمسلمان را مأمور کرد تا این شاعره را به قتل برساند و در آخر، اوج این برخورد سخت با سربازان فرهنگی و طرح ریزان و مجریان عملیات روانی دشمن، در فتح مکه بود.
روز فتح مکه پیامبر عفو عمومی صادر کرد و صغیر و کبیر را بخشید ولی دستور قتل دو شاعر زن را صادر و فرمودند: آنها را بکشید حتی اگر بر پرده کعبه آویزان شده باشند!
بله شاید تعجب کرده باشید، ولی باید گفت که در سیره نبوی به راحتی از کنار سربازان نبرد نرم دشمن نباید گذشت.
مع الاسف خوب عدهای با برداشت نصفه نیمه از اسلام یا ناخواسته دارند قرائتی آبکی از اسلام ارائه میدهند یا واقعاً دستور دارند تا ملت را به انحراف بکشانند، که در حالت اول آرزوی هدایت و در حالت دوم آرزوی نابودی آنان را داریم، بدون تعارف.