به گزارش بلاغ به نقل از سوادکوه آنلاین، سال‌هاست مردم سوادکوه به زندگی در کنار لودرها و ماشین آلات راهسازی خو گرفته‌اند. پروژه انگار تمام نشدنی چهار خطه کردن محور سوادکوه مدت‌ها است به کابوس اهالی منطقه محروم سوادکوه تبدیل شده است و گویا قرار است همچنان مهمان ما باشد.

اوایل دهه هشتاد بود که این پروژه بصورت جدی منطقه را درگیر خودش کرد، آن سال‌ها با توجه به مقدار عبور و مرور در این محور٬ اجرای پروژه توجیه منطقی داشت و امیدوار بودیم با اتمام به موقع آن٬ مشکل ترافیک و تصادفات منجر به فوت این جاده کاهش چشمگیری پیدا کند، ولی هر چه پیش رفتیم و نحوه انجام کار را مشاهده کردیم امیدهای‌مان کم رنگ‌تر شد. پایان پروژه ابتدا به آرزوی‌مان و اینک به کابوس بدل شده است.

فرسایشی شدن کار پیمانکاران باعث شده تا ده‌ها ایراد فنی و اجتماعی حول و حوش این پروژه بوجود آید.

انگار پیمانکاران خسته شده‌اند، کارگران بدون برنامه و در برخی موارد سرخود کار می‌کنند. همه منتظرندتا به هرنحوی که شده این کار به پایان برسد و اجرای صحیح و منطبق با استانداردهای موجود چندان مد نظر نیست.

با یک نگاه اجمالی در طول مسیر انجام این پروژه، باچشم‌های غیر فنی هم می‌توان ایرادت بسیاری را مشاهده کرد.

سدهای بتنی که در برخی مناطق به زانو درآمدند و امیدی به مهار رانش زمین را ندارند، آسفالت‌هایی که هنوز گرمای‌شان را از دست ندادند ترک خورده و از جای‌شان حرکت می‌کنند. تعریض غیرمنطقی در برخی از نقاط، که اگر همین امروز هم به پایان کار خود برسد، چندان کمکی به رفع ترافیک نمی‌کند و شاید آینده نگری آخرین استاندارد مورد توجه انجام دهندگان کار باشد.

 ورودی تونل سوم این محور، که هنوز مشخص نیست که چه فرجامی خواهد داشت. بحث تملک در حریم محور، که صدها نفر را دچار آشفتگی کرده است و خانواده‌های زیادی را به چالش کشانده است و ده‌ها اتفاق نامبارک دیگر که امیدواریم گریبان مردم سوادکوه را رها کند تا روی خوش زندگی در کنار محور ترانزیتی سوادکوه را درک کنند.

وضعیت ناتمام این پروژه سبب شده تا کسب و کار آنانی که درآمدشان وابسته به حضور مسافران است کمرنگ شود و برخی از آنان فعالیت اقتصادی‌شان را تعطیل کرده‌اند.

چه بسیار مدیرانی که آمدند و قول دادند و رفتند، ولی این مهمان خوش اشتهاء همچنان گریبان ما را به قصد کشت می‌فشارد.

مهمان گرچه عزیز است ولی همچو نفس    خفه می‌سازد اگر آید و بیرون نرود