به گزارش بلاغ، این روزها که در ایام الله دهه مبارکه فجر قرار گرفته‌ایم شاید بکرات موضوع وعده حضرت امام(ره) مبنی بر آب و برق رایگان را شنیده و دیده‌ایم. آیا براستی بنیانگذار انقلاب اسلامی این وعده را داده بود؟!
بهر تقدیر بنظر می‌رسد در همین ارتباط می‌توان نکات زیر را مطرح کرد： ۱_ با بررسی آرشیو مطبوعات مشخص می شود که موضوع آب و برق مجانی از سوی آقای عباس امیرانتظام مطرح گردید. او در جایگاه سخنگوی دولت مهدی بارزگان، که به دولت موقت شهره بود، قرار داشت؛ در صبح شنبه هفتم اسفند هزار و سیصد و پنجاه و هفت در مصاحبه با رسانه‌ها، از تدوین لایحه‌ای خبر می‌دهد که با هدف کمک به محرومین در پی رایگان نمودن آب و برق برای این قشر از جامعه هست.
اگرچه این لایحه به سرانجام نرسید اما خروجی مصاحبه سخنگوی دولت موقت، که بعدها مشخص گردید وی با سرویس‌های امنیتی و اطلاعاتی ایالات متحده آمریکا به عنوان دشمن شماره یک انقلاب اسلامی ملت ایران، در ارتباط تنگاتنگ! بود؛ این‌چنین شد که این وعده را به پای امام عزیز نوشتند! به عبارت دیگر گوینده چنان کلماتی فرد دیگری بود، اما جریان صهیونیستی حاکم بر غالب رسانه‌های دنیا، این جملات را به نام امام خمینی(ره) ثبت نمود. ثبتی که هنوز هم با آن بسیاری از جوانان ایرانی را با آماج سوالات مواجه نمودند. سوالاتی که در حقیقت اصل اساسی نظام را هدف قرار داده است.
۲_ امام راحل در دو روز بعد از مصاحبه سخنگوی دولت موقت، یعنی در نهم اسفند بهنگام ترک تهران به مقصد قم بر این نکته تاکید نمودند که ضرورت رسیدگی به محرومین و طبقه ضعیف جامعه را به دولت مهدی بازرگان بیان نمودند. در فردای آن روز یعنی دهم اسفند در جمع طلاب دینی با اشاره به مصاحبه سخنگوی دولت موقت در مورد رایگان نمودن برق و گاز، بر این نکته تاکید می‌فرمایند که وظیفه دولت اسلامی تنها رایگان کردن این و آن نیست، بلکه انقلاب در پی تعالی همه جانبه مادی و معنوی ایرانیان هست.
۳_ اگر حتی فرض را بر این بگیریم که اصلاً امام هم چنین جمله‌ای را در ۱۲ بهمن بیان نمودند با این فرض هم هیچ ایرادی نمی‌توان به ایشان گرفت؛ چرا که زمانی چنین ایرادی به امام وارد است که امام در ابتدای شروع قیام از چنان تعابیری استفاده می‌کردند. به بیانی دیگر بسیاری از انقلابیون برای نیل به خواسته اصلی خود، از وعده‌های پر طمطراق بهره می‌جویند تا بوسیله وعده‌های توخالی، جامعه را با خود همراه سازند. امام با فرض پذیرش موضوع مذکور باز هم ایرادی به او نیست، چرا که او انقلاب را به پیروزی رسانده بود. بنابراین اصلاً موضوعیت نداشت که امام (ره) از وعده‌هایی آن‌گونه‌ای بگوید.
۴_ تامل در سبک و سیاق امام بیانگر این موضوع هست که ایشان بشدت اهل مشورت و اهل تمکین به نظرات پخته کارشناسان است. به عبارتی دیگر امام بهیچ وجه اهل سخن گفتن بی جهت و بدون پشتوانه عقلی و منطقی نبود. حال براستی چگونه این امام، که بشدت به خرد جمعی معتقد هست، بیاید و تصمیمی از روی احساس بگیرید و به مردم اعلام کند؟!
۵_ عده‌ای برای آنکه جمهوری اسلامی را به تعبیر خودشان با چالش افکار عمومی روبرو کنند از یک سو دایم در رسانه‌های خود می‌گویند که انقلاب اسلامی برای مردم ایران کاری نکرد و رفاه در قبل از انقلاب وجود داشت، لذا از همین جهت از پهلوی اول و دوم به نیکی یاد می‌کنند. همین جماعت از سوی دیگر بدروغ می‌گویند امام وعده آب و برق مجانی و رفاه را داد؛ پس کو آن رفاهی که امام می گفت.
دقت در این دو مطلب خواننده را به این نکته رهنمون می‌سازد که این دو در مثال به مثل شب و روز هستند. شب مقوله‌ای جدا از روز و همینطور روز هم مقوله‌ای جدا از شب. هیچ عقل سلیمی نمی‌پذیرد که در یک زمان واحد هر دو را می‌توان ملاحظه نمود. بالاخره یا شب است یا روز و نمی‌شود در عین سلامت عقل و مزاج، هم به بودن شب و هم به بودن روز در یک لحظه همزمان اذعان کرد. وقتی گفته شود که در گذشته رفاه بود، پس نمی توان موضوعات اقتصادی را عامل خیزش انقلابی ملت ایران علیه خاندان سفاک و دست نشانده پهلوی دانست. احتمالاً باید سراغ گزینه‌های دیگر رفت.
بنابراین در صورت پذیرش چنین موضوعی، بیان جمله رفاه آور و وعده رفاه از سوی رهبر انقلاب مردم ایران به هیچ وجه عقلانی و منطقی نیست. از طرفی دیگر اگر حضرات معتقد به این باشند که امام چنان جمله‌ای را بر زبان راند، پس باید بپذیرند که در قبل از انقلاب از رفاه خبری نبود که رهبر قیام دینی ملت ایران، آنگونه از وعده‌های رفاهی می‌گوید. نتیجه اینکه اولاً پذیرش یکی یعنی رد دیگری و ثانیاً بیانگر این است که دشمنان جمهوری اسلامی از دروغ و جعل حقایق برای ضربه زدن به انقلاب اسلامی دریغ نورزیده و هیچ شرم و ابایی از دروغ پردازی‌های خود ندارند،
بهر تقدیر بنظر می‌رسد در همین ارتباط می‌توان نکات زیر را مطرح کرد： ۱_ با بررسی آرشیو مطبوعات مشخص می شود که موضوع آب و برق مجانی از سوی آقای عباس امیرانتظام مطرح گردید. او در جایگاه سخنگوی دولت مهدی بارزگان، که به دولت موقت شهره بود، قرار داشت؛ در صبح شنبه هفتم اسفند هزار و سیصد و پنجاه و هفت در مصاحبه با رسانه‌ها، از تدوین لایحه‌ای خبر می‌دهد که با هدف کمک به محرومین در پی رایگان نمودن آب و برق برای این قشر از جامعه هست.
اگرچه این لایحه به سرانجام نرسید اما خروجی مصاحبه سخنگوی دولت موقت، که بعدها مشخص گردید وی با سرویس‌های امنیتی و اطلاعاتی ایالات متحده آمریکا به عنوان دشمن شماره یک انقلاب اسلامی ملت ایران، در ارتباط تنگاتنگ! بود؛ این‌چنین شد که این وعده را به پای امام عزیز نوشتند! به عبارت دیگر گوینده چنان کلماتی فرد دیگری بود، اما جریان صهیونیستی حاکم بر غالب رسانه‌های دنیا، این جملات را به نام امام خمینی(ره) ثبت نمود. ثبتی که هنوز هم با آن بسیاری از جوانان ایرانی را با آماج سوالات مواجه نمودند. سوالاتی که در حقیقت اصل اساسی نظام را هدف قرار داده است.
۲_ امام راحل در دو روز بعد از مصاحبه سخنگوی دولت موقت، یعنی در نهم اسفند بهنگام ترک تهران به مقصد قم بر این نکته تاکید نمودند که ضرورت رسیدگی به محرومین و طبقه ضعیف جامعه را به دولت مهدی بازرگان بیان نمودند. در فردای آن روز یعنی دهم اسفند در جمع طلاب دینی با اشاره به مصاحبه سخنگوی دولت موقت در مورد رایگان نمودن برق و گاز، بر این نکته تاکید می‌فرمایند که وظیفه دولت اسلامی تنها رایگان کردن این و آن نیست، بلکه انقلاب در پی تعالی همه جانبه مادی و معنوی ایرانیان هست.
۳_ اگر حتی فرض را بر این بگیریم که اصلاً امام هم چنین جمله‌ای را در ۱۲ بهمن بیان نمودند با این فرض هم هیچ ایرادی نمی‌توان به ایشان گرفت؛ چرا که زمانی چنین ایرادی به امام وارد است که امام در ابتدای شروع قیام از چنان تعابیری استفاده می‌کردند. به بیانی دیگر بسیاری از انقلابیون برای نیل به خواسته اصلی خود، از وعده‌های پر طمطراق بهره می‌جویند تا بوسیله وعده‌های توخالی، جامعه را با خود همراه سازند. امام با فرض پذیرش موضوع مذکور باز هم ایرادی به او نیست، چرا که او انقلاب را به پیروزی رسانده بود. بنابراین اصلاً موضوعیت نداشت که امام (ره) از وعده‌هایی آن‌گونه‌ای بگوید.
۴_ تامل در سبک و سیاق امام بیانگر این موضوع هست که ایشان بشدت اهل مشورت و اهل تمکین به نظرات پخته کارشناسان است. به عبارتی دیگر امام بهیچ وجه اهل سخن گفتن بی جهت و بدون پشتوانه عقلی و منطقی نبود. حال براستی چگونه این امام، که بشدت به خرد جمعی معتقد هست، بیاید و تصمیمی از روی احساس بگیرید و به مردم اعلام کند؟!
۵_ عده‌ای برای آنکه جمهوری اسلامی را به تعبیر خودشان با چالش افکار عمومی روبرو کنند از یک سو دایم در رسانه‌های خود می‌گویند که انقلاب اسلامی برای مردم ایران کاری نکرد و رفاه در قبل از انقلاب وجود داشت، لذا از همین جهت از پهلوی اول و دوم به نیکی یاد می‌کنند. همین جماعت از سوی دیگر بدروغ می‌گویند امام وعده آب و برق مجانی و رفاه را داد؛ پس کو آن رفاهی که امام می گفت.
دقت در این دو مطلب خواننده را به این نکته رهنمون می‌سازد که این دو در مثال به مثل شب و روز هستند. شب مقوله‌ای جدا از روز و همینطور روز هم مقوله‌ای جدا از شب. هیچ عقل سلیمی نمی‌پذیرد که در یک زمان واحد هر دو را می‌توان ملاحظه نمود. بالاخره یا شب است یا روز و نمی‌شود در عین سلامت عقل و مزاج، هم به بودن شب و هم به بودن روز در یک لحظه همزمان اذعان کرد. وقتی گفته شود که در گذشته رفاه بود، پس نمی توان موضوعات اقتصادی را عامل خیزش انقلابی ملت ایران علیه خاندان سفاک و دست نشانده پهلوی دانست. احتمالاً باید سراغ گزینه‌های دیگر رفت.
بنابراین در صورت پذیرش چنین موضوعی، بیان جمله رفاه آور و وعده رفاه از سوی رهبر انقلاب مردم ایران به هیچ وجه عقلانی و منطقی نیست. از طرفی دیگر اگر حضرات معتقد به این باشند که امام چنان جمله‌ای را بر زبان راند، پس باید بپذیرند که در قبل از انقلاب از رفاه خبری نبود که رهبر قیام دینی ملت ایران، آنگونه از وعده‌های رفاهی می‌گوید. نتیجه اینکه اولاً پذیرش یکی یعنی رد دیگری و ثانیاً بیانگر این است که دشمنان جمهوری اسلامی از دروغ و جعل حقایق برای ضربه زدن به انقلاب اسلامی دریغ نورزیده و هیچ شرم و ابایی از دروغ پردازی‌های خود ندارند،
