عدم بیان آن چند دلیل میتواند داشته باشد، مثل اینکه معتقد به دین و دیانت نیستیم و یا اینکه معتقد هستیم اما موضعمان بستگی به منفعتمان دارد.
جایی که برایمان صرف داشته باشد، شعار سر میدهیم و ادعای حسینی بودن میکنیم و در جای دیگر ممکن است همین افراد دیندار و حسینی را افراطیو تندرو بخوانیم. ممکن است ترسیدن از اینکه در برابر موضعتان، موضع بگیرند، وادارتان کند تا به صف ساکتیون بپیوندید.
هدف فتنهگران و استکبار جز از بین بردن و خدشه وارد کردن به فرهنگ ناب عاشورا چیزی نبود و در واقع قیام مردم در 9 دی 88، ادامه راه قیام عاشوراست که به زیبایی با ایام محرم تلاقی پیدا کرد، پس اگر به عاشورا معتقدند این سکوت کاملاً بیمعنی است.
امروز میبینیم که اغلب هنرمندان در باب سادهترین مسائل اظهارنظر میکنند اما رد حتی کمرنگی از برخی از آنها در یومالله ۹ دیو روزهای مثل آن را نمیبینیم که این نشان میدهد هنرمندان ما همچنان در بعضی از ابعاد فرهنگی و بصیرتی ضعف دارند.
انعکاس واقعه ملی برای هنرمندان امری ضروری است
آنها باید این واقعه را در آثار خود انعکاس دهند، زیرا این یک واقعه ملی استو آنها عضوی از این ملت و در واقع عضو برجستهای از این ملت هستند.
هنرمند این قدرت و ابزار را دارد که این فرهنگو اعتقاد را در جامعه منتشر سازد، اما میبینیم این اتفاق نیفتاده است. پس ابزار هست، اعتقاد و یا اراده راسخ نیست، این سکوت ناشی از کم کاری آنهاست.
جدا از اعتقادات سیاسی، آنها نباید فراموش کنند حماسه ۹ دی یک مسئله دینی است و هدف، نه جناحهای سیاسی بلکه اصل نظام بود، نظامی که مبنایش دین ماست. بنابراین باید آن گروه از هنرمندان تکلیف خود را نه با ما، بلکه با خود روشن کنند که اعتقاد به اسلام و عاشورا دارند یا خیر.
تعیین موقعیت فکری و اندیشهای هر هنرمند متعهد به جامعه بسیار مهم است و این موضوع(حماسه 9 دی) نه به گرایش سیاسی آنها، بلکه بهطور مستقیم به دیانت آنها بستگی دارد.