فتنه‌گری در صحن قضاوت عادلانه

به گزارش بلاغ، شما مدیر یک کاروان بزرگ مسافرتی هستید که قرار هست جمع زیادی را با پای پیاده به مقصد برسانید. افرادی توانمندتر از سایرین را به مسئولیت‌های گوناگون می‌گمارید که بعضی را با مشورت افراد کاروان و برخی دیگر را با شناخت خود انتخاب می‌کنید.
 
در این کاروان بزرگ، از کودک و مریض و زن و مرد، پیر و جوان گرفته تا قوی و ورزشکار و چابک همگی حضور دارند. مسیری را که باید طی کنید تا به مقصد برسید بسیار طولانی است، اگر بخواهید بدون ملاحظه‌ی افراد سالخورده و مریض و ناتوان به حرکت خود سرعت دهید، قطعا تعداد کثیری از جمع را باید در نیمه راه جا بگذارید و نتوانید آنها را به مقصد برسانید و این سرعت بخشی به حرکت کاروان با هدفی که رساندن همه‌ی کاروان به مقصد است منافات دارد.
 
اینجا رئیس کاروان که شما باشید، بنابر ملاحظه همه‌ی افراد، سرعت حرکت کاروان را بگونه‌ای تنظیم می‌کنید تا خللی در حرکت کلی کاروان ایجاد نشود. در طی مسیر رهبر کاروان با مشورت از افراد راه بلد مسیر مشخصی که همگان بتوانند همراهی کنند را معین می‌کند، البته در این مسیر ممکن است دچار مشکلاتی هم بشوند و این سیاست برای برخی که توانمندتر و چابک‌تر و جوان‌ترند خوش نیاید و با انتقاد از سیاست شما، سر ناسازگاری بگذارند چون مطلوب‌شان خواسته‌های آرمانی است و از شما سرعت بیشتر را طلب می‌کنند.
 
اشخاص دیگری خسته از حرکت، مسیر خود را جدا می‌کنند و به راه دیگری می‌روند که چه بسا ممکن است هرگز به مقصد نرسند، اما کاروان بنابر ملاحظات گوناگون به حرکتش ادامه می‌دهد. در بین راه اتفاقات دیگری هم می‌افتد، تعدادی از مسئولان مانند مسئول تدارکات، در توزیع آذوقه دچار لغزش‌هایی می‌شوند و برای خود و نزدیکان‌شان سهم ویژه‌ای در نظر می‌گیرند و افراد کاروان به رئیس اعتراض می‌کنند.
 
رئیس، آن‌ها را توبیخ و افراد دیگری را جایگزین می‌کند، فرد برکنار شده شروع می‌کند به فتنه‌گری، افرادی را علیه رئیس می‌شوراند. برخی فریب شخص فتنه‌گر را می‌خورند و برخی هم در جهت توجیه اعمال ناصواب و کوتاهی‌های منصوبین جایگزین شده برمی‌آیند، که این رفتار باعث اخلال در حرکت کاروان می‌شود، اما رهبر کاروان همچنان نگاهش به مسیر حرکت است تا در زمان مورد نظر و با ملاحظه حال همه افراد،کاروان را به مقصد برساند، در این اوضاع و احوال برخی در اثر اتفاقات رخ داده جان خود را از دست می‌دهند،در تمام طول حرکت کاروان، آنچه که دغدغه‌ی رئیس کاروان هست رسیدن به مقصد با کمترین حادثه و هزینه و تلفات برای اهل کاروان است و بس.
 
هیچ فردی از افراد این جمع دلسوزتر و مسئولیت‌پذیرتر از رئیس کاروان نیست،از همه کمتر می‌خوابد،از همه کمتر می‌خورد،کمتر از همه استراحت می‌کند، بیشتر از همه تلاش می‌کند ، بیشتر از دیگران نگران است تا گزندی از سوی راهزنان و مهاجمان به کاروان نرسد.
 
خلاصه آنکه مدیر و رهبر کاروان با تلاش و استقامت و صبر و شکیبایی و تحمل سختی‌ها و ناملایمات کاروان را به مقصد نهایی رهنمون می‌سازد.
 
حال این وضعیت را درمقیاس بزرگی چون مدیریت و رهبری یک جامعه در نظر بگیرید، افراد مختلف یک جامعه با سلایق و افکار گوناگون و با درجه بندی از میزان دانایی و پای‌بندی‌شان در اهداف مورد پذیرش آن جامعه می‌خواهند به مقصد مورد نظر رهنمون شوند، بخصوص جامعه‌ای که راهزنان و بیگانگان مترصدند تا در اثر غفلت افراد آن جامعه، به آنجا هجوم آورند و برمنابع آنها مسلط شده و به غارت برند، رهبری و مدیریت این جامعه چقدر می‌تواند سخت و پیچیده باشد.
 
او با در نظرگرفتن همه‌ی ملاحظاتی که فوقا” اشاره شد، در سطحی بسیار بزرگ و با حوادث و مشکلاتی بسیار پردامنه‌تر باید کاروان را به ساحل مقصود برساند، هم مراقب خدعه و نیرنگ فریبکاران باشد، هم باید به آحاد جامعه آگاهی بخشد، هم سرعت حرکت را متناسب با حال همه افراد خود تنظیم نماید تا او را همراهی کنند، بفکر تربیت مدیرانی جایگزین مدیران خسته و آلوده باشد، مراقب هجوم بیگانگان باشد، مراقب مسیر حرکت کاروان باشد تا از مسیر انحرافی صورت نپذیرد، وحدت و انسجام را حفظ نماید و این همه با ایمانی قوی و درایتی فوق‌العاده و هوشی سرشار و شجاعتی کم نظیر و صبری خداگونه و گذشتی کریمانه و قلبی سرشار از مهر و محبت نسبت به همه افراد جامعه با معرفتی الهی امکان‌پذیر است که در شخصیت بی‌نظیری همچون امام خمینی و امام خامنه‌ای تبلور یافت.

این دو رهبر بزرگ و الهی توانستند این انقلاب مردمی و اسلامی ما را در طول مدت حدود چهل سال از همه مخاطرات حفظ نمایند و همچنان منادی عدالت و حمایت از مستضعفان باشند تا انقلاب اسلامی به انقلاب جهانی حضرت مهدی(عج) متصل و حاکمیت مطلق مستضعفان بر جهان بنابر وعده حتمی خداوند متعال محقق گردد.