در عرف ما ایرانیها ایثارگر به کسی گفته میشود که حاضر است جان و امنیت خود را برای حفظ جان و امنیت دیگر هموطنان خود فدا کند، در طول هشت سال دفاع مقدس نزدیک به 220 هزار نفر از بهترین عزیران این کشور جانشان را تقدیم کردند تا دشمن خیره سر را، سر جای خود نشانده و به او تفهیم نمایند که ایران جای امنی برای آن ها نخواهد بود.
باید بپذیریم فرهنگ ایثار تنها در طول هشت سال دفاع مقدس قابل تعریف نیست بلکه حتی پس از دفاع مقدس نیز کلمه ایثار همچنان جایگاه خود را در میان آحاد این جامعه حفظ کرد.
معلمی که حاضر است برای جلوگیری از وقوع خطر برای دانشآموزانش جان خود را در این مسیر فدا کند، نوعی ایثار کرده و یا آن مامور نیروی انتظامی که حاضر میشود در نبرد با اراذل و اوباش و یا سوداگران مرگ در فدا کردن جان خود گام بردارد، او هم یک ایثارگر است زیرا میداند که ورود به این عرصه خطرناک به قیمت جانش رقم میخورد.
آنها با پذیرفتن این خطر در این راستا گام برمیدارد همانطور که یک رزمنده در نبرد با گروههای تکفیری در سوریه و عراق میداند که اگر وارد این میدان شود احتمال آنکه در این راه به شهادت برسد، دور از انتظار نیست اما در این راه وارد میشود و همه مشکلات و یا مصائب آن را با جان و دل میپذیرد تا امنیت شهروندانش را تامین کند زیرا خوب میداند که اگر روش بیتفاوتی را دنبال کند باید با این موجودات وحشی در خاک خود با آنها بجنگد.
یقین دارم ایثار واژه غریبی برای ما ایرانیها نیست، یکی در صحنه جنگ از جانش میگذرد و آن یکی نیز در کلاس درس و در راستای نجات دانشآموزانش و ....
حادثه آتشسوزی در ساختمان پلاسکو تهران بار دیگر نشان داد ایثار در میان انسانهایی که ما آنها را به نام آتشنشانهای مهربان میشناسیم حد و مرز ندارد، کسانی که با افتخار این شغل مقدس اما خطرناک را انتخاب کردند، همانها که هیچ شبی را برای آسایش مردم بدون دلهره و اضطراب پشت سر نمیگذارند تا امنیت دیگران را تامین کنند.
دستهایشان نشانه آخرین ثانیههای امید به زندگی و لبخندشان نوید دهنده آغاز شروعی دوباره برای یک زندگی تازه است.
تنها دشمنشان آتش است و چه زیبا این فرشتگان نجات زمانی که خشم بیانتهای شعلههای آتش ناگهان به سمتشان میآید از خود میگذرند تا دستان مهربانشان تلخی سوزان آتش را در هم بریزد و نجات دهنده کسانی باشند که به هنگام سختترین لحظات فریاد میزنند و از آنها در بدترین شرایط میان مرگ و زندگی کمک میطلبند.
اگر چه آتشنشانها از حقوق و مزایای بالایی برخوردار نیستند اما این جماعت ایثارگر همواره نشان دادند پایین بودن دستمزد نمیتواند خللی در عزم آنها برای کمک به هموطنان خود داشته باشد.
حماسه مردان بیادعای این مرز و بوم بار دیگر راز فداکاری به یاد ماندنی آتشنشانهای فداکار را ثابت کرد، حماسهای که دهان به دهان میچرخد.
آری حماسه آتشنشانانی که شهر به همث ایثارشان به آنها میبالد، همان کسانی که با نادیده گرفتن زندگی خود با تمام وجود در زمان شکلگیری آتشسوزی در محلهای و یا مکانی برای آنکه افراد حادثه دیده را نجات دهند لحظهای آرام و قرار ندارند.
به روح مطهر شهدای آتشنشان درود فرستاده و از خداوند متعال صبر و اجر را برای خانوادههای داغدار این عزیران خواستارم.