تاریخ انتشارچهارشنبه ۲۸ آذر ۱۳۹۷ - ۱۲:۳۴
کد مطلب : ۳۷۰۷۲۷
۰
plusresetminus
به گزارش بلاغ،يكي از اسماي الهي توّاب است. توّاب در قرآن كريم 9 بار به همراه اسم «رحيم» ، يكبار به همراه اسم «حكيم» و يكبار به تنهايي بكار رفته است. تواب از ريشه توب به معناي بازگشت است. توبه هم به خدا اسناد داده مي شود، هم به بنده؛ با اين تفاوت كه توبه كردن بنده با حرف "الي” بكار رفته و به معناي بازگشتن از گناه و نافرماني الهي به اطاعت از وي است و توبه خدا چون از مقامي والاست با حرف "علي" بكار مي رود و به معناي بازگشت خداوند به سوي بنده با رحمت است. واژه توّاب صيغه مبالغه است و بر كثرت بازگشت الهي بسوي بندگان دلالت دارد. در واقع بازگشت خداي متعال بسوي بنده از بازگشت بنده به سوي او بيشتر است. توبه بازگشت خدا به سوي بنده را مي توان به دو صورت ترسيم كرد:

1.توبه خدا به منظور موفق ساختن بنده به توبه: توبه الهي در اين مورد پيش از توبه بنده و به منظور دادن توفيق بازگشت از معصيت و فراهم ساختن اسباب توبه، پشيمان كردن وي از گناه، هدايت او بسوي توبه و بازگرداندن دل هاي رميده از حق بسوي اطاعت و محبت خويش ظهور مي يابد. از آنجا كه خداوند به باطن بندگان آگاه است به شايستگان توبه، توفيق آنرا مي دهد: «وَيَتُوبُ اللَّهُ عَلَى مَنْ يَشَاءُ »[1] چنانكه به آدم پس از ترك اولي و خوردن ازميوه درخت ممنوع چنين توفيقي عنايت فرمود: « فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ»[2]
اينگونه توبه خداوند سبب توبه بنده است؛ زيرا تا خداوند با رحمت خويش به سوي بنده بازنگشته و به او توفيق توبه ندهد،وي نمي تواند از گناه خود پشيمان شده، به سوي خدا بازگردد. « ثُمَّ تَابَ عَلَيْهِمْ لِيَتُوبُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ »[3]
2.توبه خداوند به معناي پذيرش توبه بنده: توبه خداوند در اين مورد پس از توبه بنده است و عبارتست از پذيرش توبه بنده و بازگشت وي از معصيت: «أَنَّ اللَّهَ هُوَ يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ»[4]. خداوند با پذيرش توبه بنده، اعمال نيك پيشين او را حبط نكرده و احسان وعده داده شده به اهل طاعت را از وي منع نمي كند؛ چنانكه پس از توبه بني اسرائيل و امتثال فرمان الهي، خداوند گناهان بزرگ آنان را عفو كرد و آنان را آمرزيد.
بنابراين توبه بنده ميان دو توبه خدا و محفوف به آن دو است، زيرا اصل توبه بنده ،حسنه اي است كه نيازمند قدرت است و همه حسنات و قدرت ها از آن خداست، پس توفيق توبه و اذن و الهام آن از سوي خداست. پس از توبه كردن نيز باز بنده نيازمند خداست تا توبه اش را بپذيرد.
گاهي نيز توبه خدا حتي بدون تحقق توبه بنده نيز مصداق دارد، چنانچه بر اساس آيه 27 سوره نساء خداوند اراده كرده است كه با رحمت خويش به سوي مومنان بازگردد:« وَاللَّهُ يُرِيدُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيْكُمْ » در اين آيه توبه الهي بدون توبه مومنان محقق شده است. از مصاديق اين توبه خداوند، آسان كردن دشواري و تخفيف در حكم دانسته شده است. هم چنين مي توان برطرف كردن انواع بلاها ، افاضه نعمت هاي گوناگون و پاسخ دادن دعا با عطا را نيز از مصاديق توبه خداوند بدون وجود توبه بنده دانست. برپايه روايتي از امام رضا(ع) هر كس روزي سه بار «ياتوّاب» بگويد ،وسوسه از دلش زدوده و توبه اش پذيرفته مي شود.[5]


پي نوشت:
[1] . و خدا توبه هر كس را بخواهد (و شايسته بداند) مي ‏پذيرد. توبه،15
[2] . سپس آدم از پروردگار خود كلماتي دريافت داشت (و با آنها توبه كرد) و خداوند توبه او را پذيرفت، خداوند تواب و رحيم است. بقره،37
[3] . در آن هنگام خدا آنانرا مشمول رحمت خود ساخت و خداوند توبه آنها را پذيرفت كه خداوند توبه پذير و مهربان است.توبه ،118
[4] . تنها خداوند توبه را از بندگانش مي‏ پذيرد. توبه،104
[5] .دائره المعارف قرآن كريم، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامي،1382، ج9، ذيل ماده توبه

ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما