کیروش که اروپایی است، خیلی بهتر از همه ما میداند که طبق یک عرف محکم بینالمللی، اینطور مواقع مربیان از شاگردانشان دفاع میکنند. مثلا با اینکه عالم و آدم میدانستند امسال لیونل مسی شانس فتح توپ طلا را ندارد و حقش هم نیست که این جایزه را ببرد، اما باز هم والورده چند روز قبل از همین مراسم گالای دوشنبهشب از غیبت مسی در جمع ۳نامزد نهایی ابراز تعجب کرد.
این کارها رسم است و مخصوصا اگر حقخوری یا کجسلیقگی آشکار باشد، مربیان ساکت نمیمانند.
مورد علیرضا بیرانوند، به وضوح از همین مصداقها بود. خیلیها فکر میکردند توپ طلا حق اوست و حتی منابع عربی غیررسمی که معمولا اخبارشان درست درمیآید هم از نامزدشدن بیرو خبر دادند، اما ناگهان نام او حذف شد.
در این میان برانکو در چند نوبت به حمایت از بیرانوند پرداخت، اما کیروش که راجعبه امکانات هتلهای دبی هم نظر میدهد، هیچ حرفی نزد. این در حالی است که مهار پنالتی رونالدو از سوی بیرانوند در بازی با پرتغال مانع از پایهگذاری یک شکست سنگین برای تیم ملی و به تاراجرفتن حیثیت حرفهای کیروش شده بود.