چرا در خوزستان علی‌رغم تمام ثروتی که دارد عموم مردم ثروتمند نیستند و محرومیت و فقر خودنمایی می‌کند؟

به گزارش بلاغ،جنوب نیوز- علی لاری زاده: چرا در خوزستان علی‌رغم تمام ثروتی که دارد عموم مردم ثروتمند نیستند و محرومیت و فقر خودنمایی می‌کند؟ نمی‌خواهم حرف‌های کلیشه‌ای بنویسم چون همه می‌دانیم خوزستان در عین ثروتمندی فقیر است بودجه کشور را ما تأمین می‌کنیم ولی مایحتاج بخش قابل توجهی از مردم را کمیته امداد. به‌راستی چرا؟

فارغ از پاسخ‌های تکراری که می‌شنویم یا برخی مدیران برای فرار از کم‌کاری‌های خود، آنها را سال‌هاست که به خوردمان می‌دهند باید برای رسیدن به حقیقت این موضوع از ظواهر و حرف‌های سطح عبور کنیم تا شاید این بار به هدف بزنیم شاید.

بدون تعارف در پاسخ به این سؤال کلیدی می‌شود این‌گونه مدعی شد که یکی از علل عدم رونق اقتصادی در استان خوزستان به مدیرانی بازمی‌گردد که باید یک تصمیم مهم در زندگی خود بگیرند ولی همچنان مردد مانده‌اند که در این دو راهی کدام را انتخاب کنند؟ حفظ وضعیت و موقعیت خودشان یا بهبود وضعیت مردم. و البته عده ای هم گزینه غلط را با یقین انتخاب کرده اند.

شاید این سؤال پیش بیاید که مگر حفظ صندلی آقای مدیر با رفاه عمومی مردم در تناقض است؟ متأسفانه باید  گفت بله. این یک حقیقت انکارناپذیر است که رفاه و ثروت اگر در جامعه فراگیر شود این ثروت فقط در حوزه اقتصاد باقی نمی‌ماند و به حوزه‌‌های دیگری چون فرهنگ و سیاست هم سرایت می‌کند.

اینجاست که زنگ خطر برای آن دسته از مدیرانی که بین منافع مردم و  منافع خودشان، خود را انتخاب کرده اند به صدا درمی‌آید چراکه قدرت اقتصادی، فرهنگی و سیاسی می‌تواند موقعیت فعلی آنها را به خطر بیندازند پس این دسته از مدیران تلاش می‌کنند تا موقعیت‌های اقتصادی فقط در دست اطرافیان و باندی که از آنها حمایت می‌کند قرار گیرد تا آینده سیاسی خود را تضمین کنند! و همه دردها دقیقاً از اینجا آغاز می‌شود یعنی قربانی کردن منافع مردم برای بقای آقای مدیر و رفقا!

حالا با این نگاه بیایید دوباره به خوزستان نگاهی بیندازیم تا شاید راز انتصابات قومی و حزبی برملا شود راز نبود عدالت در فرصت‌های اقتصادی برای عموم مردم روشن شود و پاسخ معمای تلخ این‌که چرا خوزستان با این همه ثروت در تنگدستی و فقر غوطه‌ور‌است بیش از گذشته آشکار شود.