به گزارش بلاغ،
قوانین مسدودساز اروپا با تحریم‌های اصلی آمریکا درگیر نمی‌شود
پس از اعلام اجرای «قوانین مسدودساز تحریم»، برخی تحلیلگران با هیجان بسیار از تغییرات بنیادی در سیاست اروپا، شکاف اروپا و آمریکا و حتی شورش اروپا علیه آمریکا نوشتند. این سبک نوشتار نوعی بازگشت آشکار به عبارت‌پردازی‌های ایام برجام است که بعدتر مشخص شد با واقعیت تفاوت قابل توجهی داشته است.
به گزارش «اقتصاد سیاسی» به لحاظ فنی مسائل بسیاری حول قوانین مسدودساز وجود دارد که نشان می‌دهد بیشتر با یک بیانیه سیاسی مواجهیم تا قانون موثر؛ اولا این قانون هرگز اجرا نشده. در واقع در سال 1996 قبل از اجرای این قانون، با تغییر مسیر بازی کوبا-آمریکا، عملا قانون به نقطه اجرا نرسید که کسی از نتایج احتمالی وقوع آن مطلع باشد.
ثانیا زمان تصویب این قانون بسیار قبل از تغییر ابزار تحریمی آمریکا بود. در این زمان تهدید قطع دسترسی از چرخه دلار هنوز روی میز آمریکا نبود اما بعد از قانون پاتریوت، آمریکا این منطق را وارد ساختار تحریم‌های ثانویه کرد و عملا «تحریم ثانویه» معنا یافت. این به این معنا نیست که مقابله با تحریم‌های آمریکا ناممکن است اما با دقت بالایی توضیح می‌دهد مقابله با تحریم‌های آمریکا «برای اروپا» عملا نشدنی است به دلیل اندازه وسیع و مویرگی بودن ارتباطات مالی اروپا-آمریکا.
در واقع تنها چیزی که ممکن است تحریم آمریکا را در اروپا بی‌اثر کند، ایجاد یک اکوسیستم حجیم غیرآمریکایی در اروپاست (بدون یورو و دلار، بدون نظارت SEC، بدون نیاز به بخش مرتبط با آمریکای اقتصاد اروپا و بدون هیچ رابطه‌ای با شرکتهای فعلی بزرک اروپایی) که در کوتاه‌مدت بعید و در بلندمدت بسیار سخت است. به نحو معناداری اگر اروپا امروز شروع کند در نسل بعد ممکن است چنین قوانین مسدودسازی کارایی داشته باشد.
وقتی برجام پا در هواست چرا در تصویبFATF عجله می‌کنید؟
اگر قرار است تحریم‌ها با فشار آمریکا برگردد، چرا مجلس در تصویب عجولانهFATF و اجرای تعهدات آن عجولانه رفتار می‌کند؟
روزنامه فرهیختگان در این زمینه نوشت: هفته گذشته که سه لایحه «اصلاح قانون مبارزه با تامین مالی تروریسم»، «اصلاح قانون مبارزه با پولشویی» و نیز «پیوستن به کنوانسیون مبارزه با تامین مالی تروریسم» در یک روز در دستور کار مجلس قرار گرفت، خیلی‌ها نسبت به تعجیل هیئت‌رئیسه در این خصوص و نیز فشار دولت برای تصویب آنها ابراز نگرانی کردند و هشدار دادند که مبادا تجربه برجام و تصویب 20 دقیقه‌ای آن دوباره تکرار شده و عواقب این موضوع بار دیگر گریبانگیر کشور شود.
دولت به نام رفع برخی مشکلات تحریم، به سمت برآورده کردن مطالبات FATF حرکت کرده است.
این استراتژی البته در حالی از سوی دولت اتخاذ شده که هنوز رفع تحریم‌های هسته‌ای انجام نشده و در چنین شرایطی نمی‌توان از تعامل با FATF و رعایت استانداردهای آن انتظار تسهیل عملکرد سیستم اقتصادی کشور را داشت. به بیان دقیق‌تر، درحالی‌که آثار دو تحریم پیش گفته همچنان به قوت خود باقی است، اساسا صحبت از جلب رضایت کارگروه اقدام مالی تا حد زیادی بلاموضوع به نظر می‌رسد.
ازسوی دیگر خروج آمریکا از برجام به طور طبیعی لااقل بخشی از تحریم‌های یکجانبه این کشور - مرتبط با فعالیت‌های هسته‌ای - را احیا خواهد کرد؛ موضوعی که تصمیم اروپا برای این دسته از تحریم‌ها را نیز در هاله‌ای از ابهام قرار داده است. سرنوشت این تصمیم و فراتر از آن سرنوشت تحریم‌های بین‌المللی هسته‌ای، در ماه‌های آتی و در پایان مذاکرات ایران و سایر طرف‌های 5+1 روشن خواهد شد.
با این اوصاف این سوال همچنان بدون پاسخ مانده که در چنین شرایطی حتی اگر رضایت FATF به طور کامل جلب شده و ایران از فهرست سیاه این نهاد خارج شود، آیا بهبود خاصی در وضعیت اقتصادی کشور و مناسبات بانکی حاصل خواهد شد؟ هرچند پاسخ تا حد زیادی روشن است، اما شاید صورت مناسب‌تر آن باشد که در صورت اصرار دولت، دستگاه دیپلماسی از این موضوع به عنوان نوعی اهرم فشار برای احیا نشدن تحریم‌های بین‌المللی و یکجانبه هسته‌ای بهره گیرد.
اکنون درحالی که تحریم‌ها احیا می‌شود تعامل با FATF دستاوردی برای کشور به دنبال نخواهد داشت، چراکه حتی اگر ایران کلیه استانداردهای گروه اقدام مالی را رعایت کند، سیستم اقتصادی کشور به واسطه بازگشت تحریم‌های هسته‌ای، از ارتباط با فعالیت‌های اقتصادی بین‌المللی ناتوان خواهد بود.
اینها تازه گذشته از آن است که برخی استانداردهای FATF مخاطرات غیرقابل جبرانی را برای ایران به همراه خواهد آورد. تنها یکی از این مخاطرات تغییر سیستم حقوقی کشور خواهد بود؛ اصلاحی که برمبنای آن، تعریف تروریسم براساس ملاک‌های غربی تغییر خواهد کرد و تبادل اطلاعات پیرامون آن میان کشورهای عضو را دربر می‌گیرد.
حالا این سوال به طور جدی مطرح است که شتاب به خرج داده شده ازسوی دولت و مجلس برای تصویب برخی استانداردها، به ویژه اصلاح برخی مفاد دو قانون مبارزه با پولشویی و مبارزه با تامین مالی تروریسم و تصویب کنوانسیون پالرمو و مبارزه با تامین مالی تروریسم برای چیست و چه تاثیر مشخصی در بهبود تعاملات اقتصادی کشور دارد؟ این تلاش‌ها شاید پیش از خروج آمریکا قابل توجیه می‌بود، اما حال که در آینده‌ای نزدیک لااقل بخشی از تحریم‌ها از سر گرفته خواهد شد، اقدامی عجولانه به نظر می‌رسد و بیم آن می‌رود که تجربه برجام تکرار شود، لذا شاید بهتر باشد نمایندگان تا تعیین تکلیف برجام، از تصویب استانداردهای FATF خودداری کنند.
کپی‌کاری از بی‌بی‌سی و نگرانی از اعتراض‌ها به بدعهدی آمریکا
یک روزنامه زنجیره‌ای ادعا کرد رسانه‌های اصولگرا در یک هفته گذشته بیش از 100 تیتر «ضددولت» منتشر کرده‌اند.
روزنامه اجاره‌ای اعتماد، ادعا کرده که روزنامه‌های کیهان، وطن امروز، قدس، صبح نو، رسالت، جوان و جام‌جم بخاطر خروج آمریکا از برجام، تیترهای ضددولت زده‌اند. اما حتی به عنوان نمونه به یک تیتر اشاره نکرده که ثابت کند رویکرد این روزنامه‌ها، ضدیت با دولت است. در عوض جدولی من‌درآوردی (بدون مأخذ) درباره تعداد تیترهای مذکور منتشر کرده و کنار آن، به کلمات پرتکراری مانند «ایران، برجام، تضمین، اروپا، مرگ، مجلس، آمریکا، روحانی، هواپیما، مردم، بدعهدی، داخلی و دولت» اشاره و استناد کرده است!!
جالب اینکه روزنامه اجاره‌ای مذکور تیتر و عکس تمام قد صفحه اول خود را به شکل تبلیغاتی به سرکرده انقلاب مخملین در ارمنستان که از سوی آمریکا حمایت می‌شود، اختصاص داده است.
اعتماد قبلا نیز مطالب بی‌بی‌سی انگلیس را بدون ذکر منبع و به نام خود منتشر می‌کرد! اکنون برخی گردانندگان شبکه ضدانقلابی بی‌بی‌سی، از همکاران متواری روزنامه اجاره‌ای اعتماد هستند. با این اوصاف به نظر می رسد کار روزنامه زرد اعتماد، نوعی فرار به جلو و تحریف صورت مسئله است.
اروپا با وعده نسیه می‌خواهد ایران در برجام بماند و امتیاز هم بدهد!
مرور مواضع دولتمردان اروپایی، از بازسازی سناریوی برجام در قالب جدید حکایت می‌کند به این معنا که اروپا با «وعده» نجات برجام و مقابله با تحریم‌های آمریکا، از دولت روحانی می‌خواهد پای مذاکرات بر سر برنامه موشکی، نفوذ منطقه‌ای و دایمی کردن برجام بنشیند!!
در واقع در این سناریو تقسیم کار شده، آمریکا، تحریم‌ها را برخلاف برجام برمی‌گرداند و اروپا، با تردستی هم می‌کوشد ایران را به (تعهدات) برجام پایبند نگه دارد و هم به واسطه فشار آمریکا به چانه‌زنی و مذاکره جدید (واگذاری امتیازات جدید) تن دهد!
ژان کلود یونکر رئیس کمیسیون اروپا در همین زمینه گفته است: تا زمانی که ایران در توافق هسته‌ای بین‌المللی باقی بماند و به آن احترام بگذارد، ما هم در آن می‌مانیم.
وی گفت: «اتحادیه اروپا کار خود را در زمینه بی‌اثر کردن تحریم‌های آمریکا علیه شرکت اروپایی که با ایران مراوده اقتصادی- تجاری دارند، آغاز خواهد کرد.
همچنین وال استریت ژورنال نوشت: سران اتحادیه اروپا در نشست صوفیه، درباره رویکرد مشترک برای نجات برجام و به روزرسانی «مقررات مسدودساز» توافق کرده‌اند تا قبل از 6 آگوست که اولین موعد بازگشت تحریم‌های آمریکاست، اجرایی شده باشد. البته تردیدهایی درباره موثر بودن این اقدام وجود دارد.
اتحادیه اروپا سال 1996 مقررات مسدودساز برای محافظت از کشورهای اتحادیه اروپا بر تحریم‌های آمریکا را مطرح کرد اما در عمل، در موضوع تحریم‌ها کنار آمریکا ایستاد و شرکتهای اروپایی به تعهدات خود عمل نکردند.
یک مقام اتحادیه اروپا به رویتر گفته است راه‌حل جدی وجود ندارد.
بنابر گزارش وال استریت ژورنال، یک منبع ارشد اتحادیه اروپا خبر داده که رهبران اتحادیه اروپا در نشست صوفیه توافق کردند که «به منظور پرداختن به نگرانی‌ها درباره ایران از قبیل اقدامات منطقه‌ای آن، موشک بالستیک و آینده برنامه هسته‌ای این کشور، کانال‌های ارتباطی با آمریکا را باز نگه دارند.»
گفتنی است اروپایی‌ها سابقه طولانی در تکرار برخی تعارفات مبنی بر مستقل بودن از آمریکا و ایستادن در کنار آمریکا در عمل هستند همزمان با موضع رئیس کمیسیون اروپا، موگرینی مسئول سیاست خارجی این اتحادیه تصریح کرد که اروپا هیچ تضمینی به ایران نمی‌تواند بدهد.
از سوی دیگر امانوئل مکرون رئیس‌جمهور فرانسه در پایان نشست با سران انگلیس و آلمان گفت: اولویت ما در دفاع از برجام، تضمین صلح و ثبات در منطقه است.
وی افزود: تلاش می‌کنیم همه طرف‌ها به سمت برقراری مذاکراتی برای انعقاد یک توافق گسترده‌تر حرکت کنند که این امری اجتناب‌ناپذیر است.
ماکرون با وجود تاکید بر ضرورت مذاکره و توافق جدید با ایران که به مفهوم مطالبه امتیازات جدید فرابرجامی بدون اجرای تعهدات برجامی است، تصریح کرد: ما به خاطر ایران، درگیر یک جنگ استراتژیک و تجاری با آمریکا نخواهیم شد.
ما خواستار حفظ منافع شرکتهای اروپایی در ایران هستیم، ولی با وجود این خواست، ما شرکتهای آمریکایی را به خاطر ایران تحریم نکرده و با آنها به مقابله تجاری نخواهیم پرداخت. این کار منطقی نیست. این رویکرد، حتی از نقطه نظر راهبردی- سیاسی با اهداف ما مطابقت ندارد. هدف نهایی رسیدن به یک توافق گسترده با ایران به نحوی است که بتوانیم امضای آمریکا را نیز کسب کنیم.»
امانوئل ماکرون در خصوص اقدام اروپا برای حفاظت شرکتهای اروپایی از تحریم‌های آمریکا گفت: کمیسیون اروپا پیشنهاد فعال کردن دوباره قانون موسوم به مسدود کردن تحریم‌های آمریکا مصوب سال 1996 و همچنین حمایت بانک سرمایه‌گذاری اروپایی را از شرکتهای اروپایی که با ایران تعامل می‌کنند مطرح کرده و ما هم از آن حمایت کردیم.
از سوی دیگر آنگلا مرکل نیز در سخنانی مشابه گفته است: برجام کامل نیست و باید مذاکرات موشکی را با ایران آغاز کنیم.
وی گفت: «ما می‌توانیم از شرکتهای کوچک و متوسط [برای تجارت با ایران] حمایت کنیم.»
وی با این حال درباره قوانین مسدودساز تحریم‌ها و احتمال پرداخت خسارت به شرکتهای اروپایی که به دلیل تجارت با ایران از سوی آمریکا جریمه می‌شوند، گفت: «ما نمی‌توانیم [ضرر] کل اقتصاد را جبران کنیم. نباید در این مورد توهم ایجاد کرد.
با وجود اظهارات مکرر مقام‌های اروپایی مبنی بر اراده این اتحادیه برای ادامه اجرای برجام، شرکت‌هایی چون «توتال» فرانسه، «مائرسک» دانمارک و «زیمنس» آلمان که همگی قراردادهای تجاری با ایران امضا کرده‌اند، می‌گویند به دلیل بازگشت تحریم‌های یکجانبه آمریکا مجبور به ترک بازار ایران هستند.
در واقع فارغ از تعارفات لفظی مقامات اروپایی، آنها قرار نیست به خاطر ایران و تعهدات خود در برجام، با آمریکا درگیر شوند و در مقابل تحریم‌ها بایستند و به همین دلیل، شرکتهای اروپایی مجبور می‌شوند به تحریم‌های آمریکا تمکین کنند. اما مقامات اروپایی مایلند به بازی فریبکارانه دعوت ایران به مذاکرات تازه واگذاری امتیازات جدید در کنار اجرای تعهدات برجامی ادامه دهند!
مرکل چند روز پیش در مجلس آلمان تصریح کرده بود: «ماندن در برجام، برای گفت‌وگو یا مذاکره با ایران بهتر است»، به گفته او آنگلا مرکل در پارلمان آلمان گفت اگرچه برجام توافق ایده‌آلی نیست، اما با ماندن در برجام بهتر می‌توان با ایران وارد مذاکره بر سر مسائل دیگر مانند برنامه موشکی و سیاست این کشور در قبال اسرائیل شد.»
یادآور می‌شود اواخر سال 95 ریچارد هاویت (تهیه‌کننده سند راهبردی اتحادیه اروپا درباره روابط ایران) سخنان قابل تاملی را مطرح کرد. او گفت: «توافق هسته‌ای، یک نقطه عطف بود؛ هرچند که همه مشکلات ما با ایران درباره اسرائیل، دموکراسی و حقوق بشر حل نشده است... ما باید دفتر نمایندگی اتحادیه اروپا را در تهران افتتاح کنیم و گفت‌وگو درباره حقوق بشر در ایران را از سر بگیریم. نیروهایی در داخل ایران، در حال اعمال فشار بر حاکمیت هستند و ما امیدواریم گزارش ما نیز باعث پیشرفت در این زمینه شود. اکنون اروپا در ایران نفوذ دارد ولی آمریکا از این نفوذ برخوردار نیست. ما می‌خواهیم از این اهرم استفاده کنیم و به جنگ در سوریه و یمن پایان دهیم و به سوی ساختار جدید امنیتی در خاورمیانه حرکت کنیم!»
امیدی که با لبخند شیطان بزرگ بیاید با اخم او از بین می‌رود
وزیر راه و شهرسازی می‌گوید انتقاد از بدعهدی‌های غرب درباره برجام، جوانه‌های روییده در کشور را لگدمال می‌کند!
عباس آخوندی گفته است: به غیر از نتانیاهو چه کسی از رفتار ترامپ ابراز خوشنودی کرد. اما می‌بینیم که عده‌ای از این رفتار رئیس جمهور آمریکا اظهار شادمانی می‌کنند. آیا این رفتار شادمانی دارد؟ دولت کاری انجام داد و توانست صهیونیست‌ها را در گوشه رینگ ببرد و حالا آنها هم با آمدن این فرد در رأس دولت آمریکا ابراز شادمانی می‌کنند.
وی می‌افزاید: امروز عده‌ای در کنار رژیم صهیونیستی شادی می‌کنند و همچنان اظهار انقلابی‌گری نیز می‌کنند که در عمر خود علی‌رغم مشاهده و تجربه هر نوع اتفاق سیاسی این چنین اتفاقاتی را ندیده بودم.
دوستانی که این فضا را ایجاد می‌کنند باید بدانند تمام جوانه‌هایی که در اثر برجام در گوشه و کنار این کشور روییده را با یک فضای شعارگونه لگدمال
می‌کنند.
وی همچنین گفته است: باید به فکر جوانان، ایرانی‌ها و قدرتمند شدن ایران بود. ایران وقتی قدرتمند است که در سطح جهان پرواز کند. ایران در قفس قدرتمند نیست.
درباره این سخنان وزیر راه و شهرسازی باید گفت: جوانه‌های امید باید درون‌زا و با تکیه بر ظرفیت‌ها و توانمندی‌های عظیم داخلی باشد؛ وگرنه به همان سادگی که با یک لبخند (فریب) شیطان بزرگ، هیجان دروغین در برخی سهل‌اندیشان سیاسی درست می‌کند، با اخم یک کارگزار دیگر شیطان بزرگ، تبدیل به ناامیدی می‌شود.
نکته بعد این که هر چند توافق با کدخدا (به عنوان فتح‌الفتوح بزرگ!!) برای مردم عایدی‌ای جز دو برابر شدن قیمت ارز و تشدید رکود اقتصادی نداشت، اما برای برخی مدیران بی‌کفایت، ابزار مانور تبلیغاتی و انتخاباتی شد؛ چنان که با هواپیمای کذایی عکس تشریفاتی گرفتند و خرج انتخابات کردند و ناکارآمدی‌ها در حوزه تأمین مسکن مردم و ایمنی جاده و راه‌آهن را پوشاندند.
قوانین مسدودساز اروپا با تحریم‌های اصلی آمریکا درگیر نمی‌شود
پس از اعلام اجرای «قوانین مسدودساز تحریم»، برخی تحلیلگران با هیجان بسیار از تغییرات بنیادی در سیاست اروپا، شکاف اروپا و آمریکا و حتی شورش اروپا علیه آمریکا نوشتند. این سبک نوشتار نوعی بازگشت آشکار به عبارت‌پردازی‌های ایام برجام است که بعدتر مشخص شد با واقعیت تفاوت قابل توجهی داشته است.
به گزارش «اقتصاد سیاسی» به لحاظ فنی مسائل بسیاری حول قوانین مسدودساز وجود دارد که نشان می‌دهد بیشتر با یک بیانیه سیاسی مواجهیم تا قانون موثر؛ اولا این قانون هرگز اجرا نشده. در واقع در سال 1996 قبل از اجرای این قانون، با تغییر مسیر بازی کوبا-آمریکا، عملا قانون به نقطه اجرا نرسید که کسی از نتایج احتمالی وقوع آن مطلع باشد.
ثانیا زمان تصویب این قانون بسیار قبل از تغییر ابزار تحریمی آمریکا بود. در این زمان تهدید قطع دسترسی از چرخه دلار هنوز روی میز آمریکا نبود اما بعد از قانون پاتریوت، آمریکا این منطق را وارد ساختار تحریم‌های ثانویه کرد و عملا «تحریم ثانویه» معنا یافت. این به این معنا نیست که مقابله با تحریم‌های آمریکا ناممکن است اما با دقت بالایی توضیح می‌دهد مقابله با تحریم‌های آمریکا «برای اروپا» عملا نشدنی است به دلیل اندازه وسیع و مویرگی بودن ارتباطات مالی اروپا-آمریکا.
در واقع تنها چیزی که ممکن است تحریم آمریکا را در اروپا بی‌اثر کند، ایجاد یک اکوسیستم حجیم غیرآمریکایی در اروپاست (بدون یورو و دلار، بدون نظارت SEC، بدون نیاز به بخش مرتبط با آمریکای اقتصاد اروپا و بدون هیچ رابطه‌ای با شرکتهای فعلی بزرک اروپایی) که در کوتاه‌مدت بعید و در بلندمدت بسیار سخت است. به نحو معناداری اگر اروپا امروز شروع کند در نسل بعد ممکن است چنین قوانین مسدودسازی کارایی داشته باشد.
وقتی برجام پا در هواست چرا در تصویبFATF عجله می‌کنید؟
اگر قرار است تحریم‌ها با فشار آمریکا برگردد، چرا مجلس در تصویب عجولانهFATF و اجرای تعهدات آن عجولانه رفتار می‌کند؟
روزنامه فرهیختگان در این زمینه نوشت: هفته گذشته که سه لایحه «اصلاح قانون مبارزه با تامین مالی تروریسم»، «اصلاح قانون مبارزه با پولشویی» و نیز «پیوستن به کنوانسیون مبارزه با تامین مالی تروریسم» در یک روز در دستور کار مجلس قرار گرفت، خیلی‌ها نسبت به تعجیل هیئت‌رئیسه در این خصوص و نیز فشار دولت برای تصویب آنها ابراز نگرانی کردند و هشدار دادند که مبادا تجربه برجام و تصویب 20 دقیقه‌ای آن دوباره تکرار شده و عواقب این موضوع بار دیگر گریبانگیر کشور شود.
دولت به نام رفع برخی مشکلات تحریم، به سمت برآورده کردن مطالبات FATF حرکت کرده است.
این استراتژی البته در حالی از سوی دولت اتخاذ شده که هنوز رفع تحریم‌های هسته‌ای انجام نشده و در چنین شرایطی نمی‌توان از تعامل با FATF و رعایت استانداردهای آن انتظار تسهیل عملکرد سیستم اقتصادی کشور را داشت. به بیان دقیق‌تر، درحالی‌که آثار دو تحریم پیش گفته همچنان به قوت خود باقی است، اساسا صحبت از جلب رضایت کارگروه اقدام مالی تا حد زیادی بلاموضوع به نظر می‌رسد.
ازسوی دیگر خروج آمریکا از برجام به طور طبیعی لااقل بخشی از تحریم‌های یکجانبه این کشور - مرتبط با فعالیت‌های هسته‌ای - را احیا خواهد کرد؛ موضوعی که تصمیم اروپا برای این دسته از تحریم‌ها را نیز در هاله‌ای از ابهام قرار داده است. سرنوشت این تصمیم و فراتر از آن سرنوشت تحریم‌های بین‌المللی هسته‌ای، در ماه‌های آتی و در پایان مذاکرات ایران و سایر طرف‌های 5+1 روشن خواهد شد.
با این اوصاف این سوال همچنان بدون پاسخ مانده که در چنین شرایطی حتی اگر رضایت FATF به طور کامل جلب شده و ایران از فهرست سیاه این نهاد خارج شود، آیا بهبود خاصی در وضعیت اقتصادی کشور و مناسبات بانکی حاصل خواهد شد؟ هرچند پاسخ تا حد زیادی روشن است، اما شاید صورت مناسب‌تر آن باشد که در صورت اصرار دولت، دستگاه دیپلماسی از این موضوع به عنوان نوعی اهرم فشار برای احیا نشدن تحریم‌های بین‌المللی و یکجانبه هسته‌ای بهره گیرد.
اکنون درحالی که تحریم‌ها احیا می‌شود تعامل با FATF دستاوردی برای کشور به دنبال نخواهد داشت، چراکه حتی اگر ایران کلیه استانداردهای گروه اقدام مالی را رعایت کند، سیستم اقتصادی کشور به واسطه بازگشت تحریم‌های هسته‌ای، از ارتباط با فعالیت‌های اقتصادی بین‌المللی ناتوان خواهد بود.
اینها تازه گذشته از آن است که برخی استانداردهای FATF مخاطرات غیرقابل جبرانی را برای ایران به همراه خواهد آورد. تنها یکی از این مخاطرات تغییر سیستم حقوقی کشور خواهد بود؛ اصلاحی که برمبنای آن، تعریف تروریسم براساس ملاک‌های غربی تغییر خواهد کرد و تبادل اطلاعات پیرامون آن میان کشورهای عضو را دربر می‌گیرد.
حالا این سوال به طور جدی مطرح است که شتاب به خرج داده شده ازسوی دولت و مجلس برای تصویب برخی استانداردها، به ویژه اصلاح برخی مفاد دو قانون مبارزه با پولشویی و مبارزه با تامین مالی تروریسم و تصویب کنوانسیون پالرمو و مبارزه با تامین مالی تروریسم برای چیست و چه تاثیر مشخصی در بهبود تعاملات اقتصادی کشور دارد؟ این تلاش‌ها شاید پیش از خروج آمریکا قابل توجیه می‌بود، اما حال که در آینده‌ای نزدیک لااقل بخشی از تحریم‌ها از سر گرفته خواهد شد، اقدامی عجولانه به نظر می‌رسد و بیم آن می‌رود که تجربه برجام تکرار شود، لذا شاید بهتر باشد نمایندگان تا تعیین تکلیف برجام، از تصویب استانداردهای FATF خودداری کنند.
کپی‌کاری از بی‌بی‌سی و نگرانی از اعتراض‌ها به بدعهدی آمریکا
یک روزنامه زنجیره‌ای ادعا کرد رسانه‌های اصولگرا در یک هفته گذشته بیش از 100 تیتر «ضددولت» منتشر کرده‌اند.
روزنامه اجاره‌ای اعتماد، ادعا کرده که روزنامه‌های کیهان، وطن امروز، قدس، صبح نو، رسالت، جوان و جام‌جم بخاطر خروج آمریکا از برجام، تیترهای ضددولت زده‌اند. اما حتی به عنوان نمونه به یک تیتر اشاره نکرده که ثابت کند رویکرد این روزنامه‌ها، ضدیت با دولت است. در عوض جدولی من‌درآوردی (بدون مأخذ) درباره تعداد تیترهای مذکور منتشر کرده و کنار آن، به کلمات پرتکراری مانند «ایران، برجام، تضمین، اروپا، مرگ، مجلس، آمریکا، روحانی، هواپیما، مردم، بدعهدی، داخلی و دولت» اشاره و استناد کرده است!!
جالب اینکه روزنامه اجاره‌ای مذکور تیتر و عکس تمام قد صفحه اول خود را به شکل تبلیغاتی به سرکرده انقلاب مخملین در ارمنستان که از سوی آمریکا حمایت می‌شود، اختصاص داده است.
اعتماد قبلا نیز مطالب بی‌بی‌سی انگلیس را بدون ذکر منبع و به نام خود منتشر می‌کرد! اکنون برخی گردانندگان شبکه ضدانقلابی بی‌بی‌سی، از همکاران متواری روزنامه اجاره‌ای اعتماد هستند. با این اوصاف به نظر می رسد کار روزنامه زرد اعتماد، نوعی فرار به جلو و تحریف صورت مسئله است.
اروپا با وعده نسیه می‌خواهد ایران در برجام بماند و امتیاز هم بدهد!
مرور مواضع دولتمردان اروپایی، از بازسازی سناریوی برجام در قالب جدید حکایت می‌کند به این معنا که اروپا با «وعده» نجات برجام و مقابله با تحریم‌های آمریکا، از دولت روحانی می‌خواهد پای مذاکرات بر سر برنامه موشکی، نفوذ منطقه‌ای و دایمی کردن برجام بنشیند!!
در واقع در این سناریو تقسیم کار شده، آمریکا، تحریم‌ها را برخلاف برجام برمی‌گرداند و اروپا، با تردستی هم می‌کوشد ایران را به (تعهدات) برجام پایبند نگه دارد و هم به واسطه فشار آمریکا به چانه‌زنی و مذاکره جدید (واگذاری امتیازات جدید) تن دهد!
ژان کلود یونکر رئیس کمیسیون اروپا در همین زمینه گفته است: تا زمانی که ایران در توافق هسته‌ای بین‌المللی باقی بماند و به آن احترام بگذارد، ما هم در آن می‌مانیم.
وی گفت: «اتحادیه اروپا کار خود را در زمینه بی‌اثر کردن تحریم‌های آمریکا علیه شرکت اروپایی که با ایران مراوده اقتصادی- تجاری دارند، آغاز خواهد کرد.
همچنین وال استریت ژورنال نوشت: سران اتحادیه اروپا در نشست صوفیه، درباره رویکرد مشترک برای نجات برجام و به روزرسانی «مقررات مسدودساز» توافق کرده‌اند تا قبل از 6 آگوست که اولین موعد بازگشت تحریم‌های آمریکاست، اجرایی شده باشد. البته تردیدهایی درباره موثر بودن این اقدام وجود دارد.
اتحادیه اروپا سال 1996 مقررات مسدودساز برای محافظت از کشورهای اتحادیه اروپا بر تحریم‌های آمریکا را مطرح کرد اما در عمل، در موضوع تحریم‌ها کنار آمریکا ایستاد و شرکتهای اروپایی به تعهدات خود عمل نکردند.
یک مقام اتحادیه اروپا به رویتر گفته است راه‌حل جدی وجود ندارد.
بنابر گزارش وال استریت ژورنال، یک منبع ارشد اتحادیه اروپا خبر داده که رهبران اتحادیه اروپا در نشست صوفیه توافق کردند که «به منظور پرداختن به نگرانی‌ها درباره ایران از قبیل اقدامات منطقه‌ای آن، موشک بالستیک و آینده برنامه هسته‌ای این کشور، کانال‌های ارتباطی با آمریکا را باز نگه دارند.»
گفتنی است اروپایی‌ها سابقه طولانی در تکرار برخی تعارفات مبنی بر مستقل بودن از آمریکا و ایستادن در کنار آمریکا در عمل هستند همزمان با موضع رئیس کمیسیون اروپا، موگرینی مسئول سیاست خارجی این اتحادیه تصریح کرد که اروپا هیچ تضمینی به ایران نمی‌تواند بدهد.
از سوی دیگر امانوئل مکرون رئیس‌جمهور فرانسه در پایان نشست با سران انگلیس و آلمان گفت: اولویت ما در دفاع از برجام، تضمین صلح و ثبات در منطقه است.
وی افزود: تلاش می‌کنیم همه طرف‌ها به سمت برقراری مذاکراتی برای انعقاد یک توافق گسترده‌تر حرکت کنند که این امری اجتناب‌ناپذیر است.
ماکرون با وجود تاکید بر ضرورت مذاکره و توافق جدید با ایران که به مفهوم مطالبه امتیازات جدید فرابرجامی بدون اجرای تعهدات برجامی است، تصریح کرد: ما به خاطر ایران، درگیر یک جنگ استراتژیک و تجاری با آمریکا نخواهیم شد.
ما خواستار حفظ منافع شرکتهای اروپایی در ایران هستیم، ولی با وجود این خواست، ما شرکتهای آمریکایی را به خاطر ایران تحریم نکرده و با آنها به مقابله تجاری نخواهیم پرداخت. این کار منطقی نیست. این رویکرد، حتی از نقطه نظر راهبردی- سیاسی با اهداف ما مطابقت ندارد. هدف نهایی رسیدن به یک توافق گسترده با ایران به نحوی است که بتوانیم امضای آمریکا را نیز کسب کنیم.»
امانوئل ماکرون در خصوص اقدام اروپا برای حفاظت شرکتهای اروپایی از تحریم‌های آمریکا گفت: کمیسیون اروپا پیشنهاد فعال کردن دوباره قانون موسوم به مسدود کردن تحریم‌های آمریکا مصوب سال 1996 و همچنین حمایت بانک سرمایه‌گذاری اروپایی را از شرکتهای اروپایی که با ایران تعامل می‌کنند مطرح کرده و ما هم از آن حمایت کردیم.
از سوی دیگر آنگلا مرکل نیز در سخنانی مشابه گفته است: برجام کامل نیست و باید مذاکرات موشکی را با ایران آغاز کنیم.
وی گفت: «ما می‌توانیم از شرکتهای کوچک و متوسط [برای تجارت با ایران] حمایت کنیم.»
وی با این حال درباره قوانین مسدودساز تحریم‌ها و احتمال پرداخت خسارت به شرکتهای اروپایی که به دلیل تجارت با ایران از سوی آمریکا جریمه می‌شوند، گفت: «ما نمی‌توانیم [ضرر] کل اقتصاد را جبران کنیم. نباید در این مورد توهم ایجاد کرد.
با وجود اظهارات مکرر مقام‌های اروپایی مبنی بر اراده این اتحادیه برای ادامه اجرای برجام، شرکت‌هایی چون «توتال» فرانسه، «مائرسک» دانمارک و «زیمنس» آلمان که همگی قراردادهای تجاری با ایران امضا کرده‌اند، می‌گویند به دلیل بازگشت تحریم‌های یکجانبه آمریکا مجبور به ترک بازار ایران هستند.
در واقع فارغ از تعارفات لفظی مقامات اروپایی، آنها قرار نیست به خاطر ایران و تعهدات خود در برجام، با آمریکا درگیر شوند و در مقابل تحریم‌ها بایستند و به همین دلیل، شرکتهای اروپایی مجبور می‌شوند به تحریم‌های آمریکا تمکین کنند. اما مقامات اروپایی مایلند به بازی فریبکارانه دعوت ایران به مذاکرات تازه واگذاری امتیازات جدید در کنار اجرای تعهدات برجامی ادامه دهند!
مرکل چند روز پیش در مجلس آلمان تصریح کرده بود: «ماندن در برجام، برای گفت‌وگو یا مذاکره با ایران بهتر است»، به گفته او آنگلا مرکل در پارلمان آلمان گفت اگرچه برجام توافق ایده‌آلی نیست، اما با ماندن در برجام بهتر می‌توان با ایران وارد مذاکره بر سر مسائل دیگر مانند برنامه موشکی و سیاست این کشور در قبال اسرائیل شد.»
یادآور می‌شود اواخر سال 95 ریچارد هاویت (تهیه‌کننده سند راهبردی اتحادیه اروپا درباره روابط ایران) سخنان قابل تاملی را مطرح کرد. او گفت: «توافق هسته‌ای، یک نقطه عطف بود؛ هرچند که همه مشکلات ما با ایران درباره اسرائیل، دموکراسی و حقوق بشر حل نشده است... ما باید دفتر نمایندگی اتحادیه اروپا را در تهران افتتاح کنیم و گفت‌وگو درباره حقوق بشر در ایران را از سر بگیریم. نیروهایی در داخل ایران، در حال اعمال فشار بر حاکمیت هستند و ما امیدواریم گزارش ما نیز باعث پیشرفت در این زمینه شود. اکنون اروپا در ایران نفوذ دارد ولی آمریکا از این نفوذ برخوردار نیست. ما می‌خواهیم از این اهرم استفاده کنیم و به جنگ در سوریه و یمن پایان دهیم و به سوی ساختار جدید امنیتی در خاورمیانه حرکت کنیم!»
امیدی که با لبخند شیطان بزرگ بیاید با اخم او از بین می‌رود
وزیر راه و شهرسازی می‌گوید انتقاد از بدعهدی‌های غرب درباره برجام، جوانه‌های روییده در کشور را لگدمال می‌کند!
عباس آخوندی گفته است: به غیر از نتانیاهو چه کسی از رفتار ترامپ ابراز خوشنودی کرد. اما می‌بینیم که عده‌ای از این رفتار رئیس جمهور آمریکا اظهار شادمانی می‌کنند. آیا این رفتار شادمانی دارد؟ دولت کاری انجام داد و توانست صهیونیست‌ها را در گوشه رینگ ببرد و حالا آنها هم با آمدن این فرد در رأس دولت آمریکا ابراز شادمانی می‌کنند.
وی می‌افزاید: امروز عده‌ای در کنار رژیم صهیونیستی شادی می‌کنند و همچنان اظهار انقلابی‌گری نیز می‌کنند که در عمر خود علی‌رغم مشاهده و تجربه هر نوع اتفاق سیاسی این چنین اتفاقاتی را ندیده بودم.
دوستانی که این فضا را ایجاد می‌کنند باید بدانند تمام جوانه‌هایی که در اثر برجام در گوشه و کنار این کشور روییده را با یک فضای شعارگونه لگدمال
می‌کنند.
وی همچنین گفته است: باید به فکر جوانان، ایرانی‌ها و قدرتمند شدن ایران بود. ایران وقتی قدرتمند است که در سطح جهان پرواز کند. ایران در قفس قدرتمند نیست.
درباره این سخنان وزیر راه و شهرسازی باید گفت: جوانه‌های امید باید درون‌زا و با تکیه بر ظرفیت‌ها و توانمندی‌های عظیم داخلی باشد؛ وگرنه به همان سادگی که با یک لبخند (فریب) شیطان بزرگ، هیجان دروغین در برخی سهل‌اندیشان سیاسی درست می‌کند، با اخم یک کارگزار دیگر شیطان بزرگ، تبدیل به ناامیدی می‌شود.
نکته بعد این که هر چند توافق با کدخدا (به عنوان فتح‌الفتوح بزرگ!!) برای مردم عایدی‌ای جز دو برابر شدن قیمت ارز و تشدید رکود اقتصادی نداشت، اما برای برخی مدیران بی‌کفایت، ابزار مانور تبلیغاتی و انتخاباتی شد؛ چنان که با هواپیمای کذایی عکس تشریفاتی گرفتند و خرج انتخابات کردند و ناکارآمدی‌ها در حوزه تأمین مسکن مردم و ایمنی جاده و راه‌آهن را پوشاندند.