الان به بعضی‌ها می‌گوییم دهه شصت چگونه بوده است، دهه‌ای که موشک از بالای سر مردم رد می‌شد و مردم برای همه چیز در صف کپن و... بودند، اما آرامش داشتند، می‌گفت: آن مقام مسئول ما رجایی است که خانه اش هم مشخص است که کل اثاثش هم دو قران نمی‌ارزد. یا اینکه رجایی معجزه نکرد، رجایی کلا دو – سه ماه بیشتر مسئولیت نداشت، نه متفکر بود، نه نظریه پرداز بود نه یک مدیر ویژه‌ای بود، اما هیچ کس بعد از او رجایی نشد، چون خالص بود.
آن‌هایی که باید در جمهوری اسلامی عذرخواهی کنند، این کار را نمی‌کنند، به جای آن رهبری مجبور می‌شود بیاید و عذرخواهی کند. مسئولینی هستند که جواب کسی را نمیدهند، بعضی از این مدیران مردم را گوسفند هم نمی‌بینند؛ و به هیچ سوالی هم جواب نمیدهند، و طلبکار هم هستند؛ و همین می‌شود که چوب آن را انقلاب و رهبری باید بخورد.
ما باید در ده سال آینده مدیران را پاسخگو کنیم. باید در سه قوه بیایید و جواب دهد. آنجا‌هایی که قدرت دسته رهبری بوده است، اتفاقا موفق عمل کرده اند. مثلا نیرو‌های نظامی یکی از این نقاط قوت است. کار کردن امنیت کشور تامین شود.
ولی آن جا‌هایی که مدیریت آن با رهبری نیست ببینید چه شده است. عده‌ای قبل از اینکه بیایند سر کار وعده میدهند، بعد از اینکه مسئولیت گرفتند می‌گویند نمیزارند کار کنیم و بعد از مسئولیتش هم ادای اپوزوسیون را در می‌آورند. باز رهبری باید بیاید و عذرخواهی کند.
