ما کودکان خود را وقتی پنج ساله‌اند، به نماز امر می کنیم؛ ولی شما کودکانتان راوقتی هفت ساله شدند، به نماز امر کنید. ما کودکان خود را وقتی هفت ساله اند، به روزه وامی‌داریم، به اندازه ای که توان دارند، چه نصف روز باشد یا بیشتر یا کمتر. وقتی تشنگی و گرسنگی بر آنان چیره شد، افطار می‌کنند تا این که به روزه، عادت کنند و توان آن را بیابند، ولی شما کودکانتان را وقتی نُه ساله شدند، به اندازه ای که توان دارند، به روزه وا دارید و وقتی تشنگی بر آنان چیره شد، افطار کنند.
متن حدیث:
امام باقر علیه السلام: اِنّا نَاْمُرُ صِبْیانَنا بِالصَّلاةِ اِذا کانوا بَنی خَمْسِ سِنینَ، فَمُرواصِبْیانَـکُمْ بِالصَّلاةِ اِذا کانوا بَنی سَبْعِ سِنینَ، وَ نَحْـنُ نَأمُرُ صِبْیانَنـا بِالصَّـوْمِ اِذاکانوا بَنی سَبْعِ سِنینَ بِما اَطاقوا مِن صیامِ الْیَومِ اِن کانَ اِلی نِصْفِ النَّهارِ اَوْ اَکْثَرَ مِنْذلِکَ اَوْ اَقَلَّ، فَاِذا غَلَبَهُمُ الْعَطَشُ وَ الْغَرَثُ اَفْطَروا، حَتّی یَتَعَوَّدُوا الصَّومَ وَ یُطیقوهُ،فَمُروا صِبیانَـکُم اِذا کانوا بَنی تِسْعِ سِنینَ بِالصَّومِ مَا اسْتَطاعوا مِن صیامِ الْیَوْمِ،فَاِذا غَلَبَهُمُ الْعَـطَشُ اَفْطَروا.
