چـهار گروه اند کـه غیبت کردن از آنها غـیبت نیست: فاسقی که فسق خودرا آشکارمی سازد، پیشوای دروغگویی که اگر خوبی کنی سپاسگزاری نمی کند و اگر بدی کنی نمی بخشد، کسانی که از سر خنده و شوخی فحش و ناسزا به مادر می‏‌دهند، و کسی که از جماعت مسلمانان کناره گیری کرده و بر امّت من عیب گیرد و به روی آنها شمشیر کشد.

متن حدیث: 

رسولُ اللّه صلی‏ الله ‏علیه و ‏آله: أربَعةٌ لَیست غِیبَتُهُم غِیبَةً: الفاسِقُ المُعلِنُ بِفِسقِهِ، والإمامُ الکَذّابُ إن أحسَنتَ لم یَشکُرْ و إن أسَأتَ لم یَغفِرْ، و المُتَفَکِّهونَ بالاُمَّهاتِ، و الخارِجُ عنِ الجَماعةِ الطاعِنُ علی اُمَّتِی الشاهِرُ علَیها بسَیفِهِ.

"بحارالانوار، جلد ۷۵، صفحه ۲۶۱- منتخب میزان الحکمه، صفحه ۴۳۸"