تومور‌های سرطانی در واقع سلول‌هایی هستند که به‌طور بی رویه رشد می‌کنند و برای تامین پروتئین موردنیاز خود ریبوزوم سایر سلول‌ها را مورد استفاده قرار می‌دهند. ریبوزوم‌ها مولکول‌های پیچیده‌ای هستند که وظیفه تولید پروتئین‌های موردنیازسلول‌ها را برعهده دارند.
آلکالویید موسوم به haemanthamine که در نرگس زرد وجود دارد از روش‌های مختلفی به سلول‌های سرطانی حمله می‌کند. این ماده ابتدا مانع تولید پروتئین توسط زیبوزوم‌ها و در نتیجه کاهش سرعت رشد تومور می‌شود. همچنین مانع تولید خود ریبوزوم‌ها می‌شود. علاوه بر این نوعی پروتئین موسوم به p۵۳ را که در سلول‌های عادی تجزیه می‌شود، تحریک کرده و با تجمیع آن موجب مرگ سریع سلول‌های سرطانی می‌شود.
با وجود نتایج مثبت حاصل از این تحقیقات هنوز مطالعات زیادی برای اطمینان از اثربخش بودن این ماده بر درمان سرطان و عدم تاثیرگذاری آن بر سلول‌های سالم بدن لازم است. اکنون محققان به منظور یافتن سایر ترکیبات موثر بر درمان سرطان، در حال بررسی چهارنوع آلکالویید دیگر هستند که توسط نرگس زرد تولید می‌شود.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Structure منتشر شده است.
