به گزارش
بلاغ، طی دو روز گذشته خبر بیخانمانی خانوادهای در تنکابن رسانهای شد. گویا این خانواده بیش از یک ماه به دلیل نداشتن وثیقه مجبور به برپایی چادر کنار خیابان شدند.
خبرنگار پایگاه خبری تنکابن 24 در اقدامی حرفهای همه مسئولان و متولیان را در جریان این وضعیت قرار داد تا یک طرفه به قاضی نرود.
پاسخ شهردار و اعلام حمایت کمیته امداد منوط به تهیه وثیقه، زمینهسازی برای انتشار واقعیتهای تلخ یک زندگی سوزناک را فراهم کرد.
در اقدامی فراگیر موضوع نداشتن سرپناه مناسب برای یک خانواده در تنکابن، دست به دست در فضای مجازی چرخید و با پشتیبانی و حمایت چندین رسانه، خبر در اختیار استاندار مازندران قرار گرفت و پس از آن متولیان استانی و شهرستانی نسبت به این موضوع واکنش نشان دادند.
نکته اینجاست که چرا موضوع در شهرستان تنکابن ختم به خیر نشد که خبرنگار مجبور به انتشار این خبر شود؟
فرماندار تنکابن اختیار تام در غرب استان مازندران دارد، چرا قبل از استاندار نسبت به پیگیری و اسکان این خانواده اقدام نکرد؟
وقتی فردی مسئول هست، در قبال همه مردم باید مسئولیت داشته باشد، آیا واقعا مسئولان تنکابن با این همه امکانات دولتی نمیتوانستند زمینه ایجاد سرپناه برای این خانواده را فراهم کنند؟
واقعا جمعآوری 4 میلیون تومان پول برای کمیته امداد، بهزیستی، فرمانداری، شهرداری و دیگر ارگانهای مرتبط، این همه سخت است که تنها حکم استاندار زمینهساز خیر میشود.
چرا یک خانواده باید یک ماه در شهر بیسرپناه باشد و این همه مسئول راحت زندگی کنند و در نهایت موضوع از طریق رسانه مطرح شود و شخص اول استان با این همه کارهای به زمین مانده در مازندران دست به کار شود.
انتشار گزارش از سوی رسانهای محلی و واکنش استاندار مازندران نسبت به این خبر، نشان از اثرگذاری رسانههای بومی به ویژه سایت خبری تنکابن 24 دارد ولی بخش دردآور اینجاست که چرا متولیان بومی با وجود اطلاع از وضعیت این خانواده باید منتظر تصمیم و نظر استاندار باشند.
آیا مدیر یک شهرستان به اندازه 4 میلیون تومان منابع و اختیار برداشت از حسابهای دولتی را ندارد؟
واقعا این همه قوانین در کشور انعطاف ندارد، این همه سختگیری در مدیریت کشور وجود دارد و مردم از آن بیخبر هستند، الان یعنی استاندار همه این قوانین را دور زد تا توانست تا رقمی برای تامین یک سرپناه موقت برای این خانواده فراهم کند؟
مدیریت فقط دریافت اعتبار از مرکز و هزینهکرد در سطح خرد و شهرستان نیست، آیا فرماندار، مدیر کمیته امداد و بهزیستی به اندازه 4 میلیون تومان اعتبار در شهر نداشتند که اینگونه استاندار باید پای کار باشد، این خانواده شانس آورند که استاندار فرد رسانهای است و در جریان وضعیت این خانواده قرار گرفت، اگر این موضوع بازتاب مناسبی نداشت و استاندار هم چندان اهل رسانه نبود، معلوم نبود در این سرما چه به حال روز این خانواده میآمد.
با ورود استاندار و اقدام به موقع همکار رسانهای ما، این موضوع ختم به خیر شد و این موضوع زمینهای را فراهم کرد که استاندار تیمش را در استان به خوبی بشناسد و اگر قرار باشد ترکیب جدیدی برای مدیریت ارائه کند، به فکر یارگیری مناسبتری باشد، تا حداقل در اینگونه موارد دست یاری دیگری در کنارش احساس کند.
ریز شدن استاندار مازندران در پناه دادن برای یک خانواده را به فال نیک میگیریم ولی این موضوع نشان میدهد که ترکیب مدیریتی در استان مازندران که از گذشته به اسلامی به ارث رسیده است چندان مناسب نیست و استاندار مازندران نیاز به بازنگری جدی برای دستیابی به اهدافی که ترسیم کرده است دارد.
امیدواریم این اقدامات تلنگری باشد تا اسلامی بتواند ترکیب مدیریتی مناسبی برای استان رقم بزند و حداقل در دوره حضور خویش در استان کارنامه قابل قبولی از خود به جای بگذارد.
در پایان از اقدام اثرگذار فعال رسانهای در تنکابن باید تقدیر کرد که محکم و استوار از حرمت قلم به نفع مردم استفاده کرد و درد و رنج مردم منطقه تنکابن را به خوبی انعکاس داد. مرحبا...
از استاندار مازندران هم باید تقدیر کرد که با واکنش اثرگذار نشان داد که آماده رفع محرومیت از استان مازندران است و در کنار فعالان رسانهای استان دغدغه توسعه دارد و برای این استان به شدت دل میسوازند.
استاندار مازندران ثابت کرد که مشتری پرو پا قرص نقدهای اجتماعی است و حرمت قلمی را که برای مردم محروم بچرخد را خوب میداند و واکنش اثرگذار نشان میدهد.