اولویت کارهای شهرداران و مسئولان شهری چیست؟

به گزارش بلاغ، طرح بهبود نگهداشت شهر همانطور که از نامش بر می‌آید، نشان می‌دهد شهر در حد استاندارد نیست و باید بهبود یافته و به استانداردها نزدیک شود. معنای دیگر آن می‌تواند این واقعیت را بروز دهد، بعد از آنکه به حد مطلوب رسید باید تلاش شود در همین میزان نگه داشته شود و به سرنوشتی پایین تر از آنچه در قالب یک حرکت فوریتی و اورژانسی به انجام رسیده است، قرار نگیرد.
 
به راستی چرا شهرهای ما در حوزه خدمات شهری با استانداردها فاصله دارند؟ چرا در روزی که شهر نیازمند خدمات معمول و متعارف بوده است از این خدمات غفلت شده است که حال علاج آن باید اجرای طرحهای ضربتی وفوریتی باشد؟ شهروندان تا چه میزان در بیان و انتقال نارسایی‌ها به مدیران شهری نقش آفرین بوده‌اند؟ آیا به واقع چنین نقشی برای آنها تعریف و تبیین شده است؟
 
امروز اگر شهرهای ما از استانداردهای معمول و متعارف فاصله دارند، نه به این دلیل است که نیرو و امکانات لازم را نداشته‌ایم، بلکه به این دلیل است که از امکانات و سرمایه‌های موجود به درستی بهره نگرفته‌ایم و اگر در روزی که شهر نیازمند خدمات معمول خود بوده است چنین خدمتی ارایه نشده به این خاطر است که شاید شهروندان در انعکاس مطالبات خود کوتاهی کرده‌اند.
 
سامانه ۱۳۷ سامانه دریافت نظرات، پیشنهادات، نارسایی‌ها و مشکلات شهری است که بر اساس نظر سنجی میدانی، شهروندان کمترین اطلاع را در رابطه با این سامانه داشته اند و حال که طرح بهبود نگهداشت شهر به میدان آمده است باید این سامانه را به درستی به مردم بشناسانیم تا شهروندان پیش از آنکه عوامل اجرایی وارد عملیات شوند، اطلاعات مربوط به نارسایی‌ها و مشکلات را از طریق این سامانه در اختیار مدیریت شهری قرار دهند و مدیران ذیربط هم پاسخگو باشند.
 
طرح بهبود نگهداشت شهر اگر چه یک طرح خدماتی فوریتی است، اما خط مقدم ورود مدیریت شهری برای شناسایی مشکلات، اصلاح امور و پس از آن مطالعه و بررسی میدانی مشکلات و مختصات ذاتی هر منطقه شهری است تا شهر به استانداردهای تعریف شده نزدیک شود.