به گزارش
بلاغ، از ضروریترین نیازهای زندگی اجتماعی، برخورداری از امکانات فرهنگی و هنری است. در ارزیابی سوابق و پیشینه هویتی هر ملت، نگاه به اماکن و تالارهای فرهنگی آن جامعه توصیه میشود.
مازندران با سوابق تاریخی درخشان و شناسنامهای مشعشع از دینداری و اخلاص نسبت به اسلام و اهلبیت پیامبر صلواتالله علیهم اجمعین، در برخورداری از اماکن فرهنگی، که کانون فعالیت هنرمندانش باشد، در عسرت فراوان بسر میبرد، که در میان شهرستانهای محروم آن، رامسر بیش از هر شهرستان دیگر رخ مینمایاند.
رامسر با استعداد طبیعی و جاذبههای فراوان، از مجموعه نیروهای مستعد فرهنگی و هنری کثیری بهره میبرد که سالهاست نبود یک مرکز فرهنگی در آن کاملاً احساس میشد. به همین منظور تلاشها برای ایجاد یک فرهنگسرا در رامسر آغاز شد و روزی که تمامی تلاشهای شبانه روزی،پیگیریهای مداوم و چندین ساله و مکاتبات فراوان به نتیجه رسید، مجوز احداث فرهنگسرای رامسر و تامین اعتبار آن رنگ واقعیت به خود گرفت، رویاها نیز به واقعیت نزدیک شدند و بارقهای از امید در دل هنرمندان رامسری شکل گرفت، اما در این میان کمتر کسی گمان میکرد که فقط یک دستور کافی است تا آب سردی برسر و روی اهل هنر و قلم در رامسر پاشیده و رویای شیرین و دیرین دلسوخته ها و خاک خورده ها نقش بر آب شود!
جامعه هنری رامسر، رنج سالها خانه بدوشی و انتظار را به جان خرید به امید آنکه شاید روزی فرا رسد که پایان روز سختیها و شاید آغاز راهی جدید باشد و آن گاه که لحظه موعود فرا رسید یک تصمیم نسنجیده باعث بهت و نگرانی آرزومندانی شد که غرق در آیاها و چراها به دنبال پاسخی شفاف و قانع کننده گشتند تا تعبیری برای خواب طلایی خود بیایند.
خبر ساده و کوتاه اما نگران کننده بود. استاندار وقت (انصاری) دستور توقف پروژه فرهنگسرای رامسر را داده است! پروژهای که با اعتبار ۲۰۰ میلیون تومانی و با اطلاع خود استاندار کلید خورده بود. گویا استاندار آن هنگامی که از بالای برج چشم انداز رامسر، طبیعت زیبا و باغ سی هکتاری را به نظاره می نشست، قد برافراشتن فرهنگسرای رامسر در کنار برج چشم انداز، آن هم در گوشهای از این باغ بزرگ را مغایر با بافت طبیعی شهر تلقی کرد و بی توجه به همه آنانی که چشم امید به ساخت و راه اندازی فرهنگسرا دوخته بودند، دستور توقف پروژه را صادر کرد و اندک زمانی پس از صدور این دستور خود نیز عزل شد، بی آنکه پاسخگوی هزاران دل نگران باشد.
بدین طریق بار دیگر قبل از این که پژواک سلام و صلوات در افتتاح یک طرح از گوشها محو شود، پروژهای دیگر به سایر پروژههای نیمه تمام اضافه شد و این باره پروژه فرهنگسرای رامسر که با هزار آرزو و امید آغاز شده بود. به عنوان یکی از طرحهای نیمه تمام، در همان ابتدای کار متوقف شد.
رامسر، گویا باید همیشه چوب عناوین و سابقه خود را بخورد و در کنار آن گویا غربی ترین بودن در استان هم مزید برعلت شده است!
مرکزنشینان باید به این نکته اساسی توجه کنند که کم توجهی به شهروندان غرب مازندران از جمله رامسر،بی شک در دامن زدن به طرح مسایلی نظیر: استان شدن غرب مازندران و یا الحاق رامسر به استان گیلان بی تاثیر نخواهد بود.
به هر حال رامسر یکی از منابع مهم درآمدی استان محسوب می شودو عدالت نیز اقتضا می کند که در تقسیم درآمدهای آن نیز سهمی در خور و شایسته برای رامسر در نظر گرفته شود.
آیا واقعاً عدالت در تقسیم اعتبارها و درآمدهای استان تاکنون لحاظ شده است؟ آن هم در شرایطی که تمامی امکانات فرهنگی رامسر با جمعیتی بالغ بر ۱۰۰ هزار نفر در دو – سه کتابخانه عمومی کم بضاعت و یک سینمای نیمه وقت خلاصه میشود! بی اغراق دیگر کمترین امکانات فرهنگی و آموزشی در خور برای استفاده عموم در این شهر وجود ندارد.