به گزارش بلاغ، یکی از فراکسیون‌هایی که هم‌زمان با تشکیل دهمین دوره مجلس شورای اسلامی در این مجلس تشکیل شد، فراکسیون امید است. این فراکسیون که مشی سیاسی‌اش اصلاح‌طلبانه است و تعداد 158 نفر در ابتدا میثاق‌نامه این فراکسیون را امضا کرده‌اند. ریاست این فراکسیون بر عهده محمدرضا عارف معاون اسبق ریاست جمهوری گذاشته شده است.

عارف که خود کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری سال 92 بوده، در ساعات پایانی تبلیغات انتخاباتی از صحنه رقابت کنار رفت و به نفع حسن روحانی استعفا داد.

این فراکسیون ویژگی‌هایی دارد که در نوع خود جالب است. از مهم‌ترین این ویژگی‌ها حضور تمامی 18 نماینده زن مجلس و حضور نمایندگان اقلیت ارمنه در این فراکسیون است. این فراکسیونی که در ابتدا با سر و صدای بسیار گمان می‌رفت در مجلس اکثریت را داشته باشد اما در زمان‌های مختلف نتوانست اجماعی بین نمایندگان خود فراکسیون ایجاد کند و دچار چند دستگی شد.

حتی اعضای این فراکسیون هم هیچ‌گاه به صورت علنی منتشر نشد و هنوز پیچ و خم‌های بسیاری برای معرفی اعضای آن وجود دارد. بسیاری از اعضای این فراکسیون هر روز در جلسه این فراکسیون می‌نشستند و روز دیگر با فراکسیون دیگر هم‌نوا می‌شدند.

ساز دوگانه زدن از همان روز اول و در جریان رقابت بر سر کرسی‌های هیات رئیسه خود را نشان داد اما به مرور زمان دایره رفتار‌های متناقض پررنگ‌تر شد که اوج آن در دومین انتخابات هیات رئیسه به نمایش گذاشته شد و بعد از آن، جلسه رای اعتماد به وزرا بود که وجود این اختلافات و ساز‌های ناهماهنگ را به رخ کشید.

رای بسیار کم بعضی از وزرا و عدم رای اعتماد سه وزیر دیگر نشان از کم بودن قدرت این فراکسیون در مجلس داشت.

مشکل بسیار بزرگ دیگر این فراکسیون ضعف مفرط رئیس این فراکسیون است. پس از گذشت دو سال از تشکیل این فراکسیون، محمدرضا عارف نشان داد که توانایی اداره آن را ندارد و نمایندگان هم به حرف‌های وی گوش نکرده و قدرت رهبری وی را زیر سوال برده‌اند.

عارف که بیشتر شخصیتی علمی دارد و دارای تالیفات بسیاری در زمینه برق و مخابرات در کشور است، از نظر سیاسی نتوانسته است اجماعی در بین اعضای این فراکسیون به وجود آورد و آنها را همسو کند.

ماجرای عکس سلفی با موگرینی نقطه اوج حقارت اعضای این فراکسیون بود. این اتفاق که در نوع خود بسیار تاسف‌برانگیز می‌نمود، عملا ظرفیت و توان اعضای این فراکسیون را نشان داد. عکس سلفی که به سلفی حقارت معروف شد و واکنش‌های بسیاری را در کشور برانگیخت.

شاید مهم‌ترین مشکل این حزب در عدم شفاف‌سازی اعضای خود و عدم برنامه مشخص برای فعالیت‌های سیاسی است. بسیاری از نمایندگان مجلس با معرفی خود به عنوان اصلاح‌طلبی و با پذیرش تعهدات این لیست موفق به گرفتن رای از مردم شدند و پس از حضور در مجلس در جلسات این فراکسیون حضور پیدا نکردند.

این فراکسیون که در ابتدا با سر و صدای بسیار پا به عرصه مجلس گذاشته بود، نتوانست در مجلس دهم تاثیرگذار باشد و بیشتر به طبل پر سر و صدایی شبیه بود که توان کار کردن نداشت.