در مروری کوتاه و خلاصه، به علل این موضوع در ماه های منتهی به دیدار استقلال با پیکان خواهیم پرداخت؛
*شوک باخت 6 گله در تابستان!
استقلال پس از نایب قهرمانی در لیگ، مغرور از رقم زدن نتیجه ای که هیچکس (با توجه به نتایج نیم فصل اول لیگ برتر شانزدهم) باور نداشت، در امارات با 6 گل به العین باخت تا لطمه روحی بدی به این تیم وارد شود!
*حملات ادامه دار سرخ ها!
شکست در آن دیدار با شش گل پس از 44 سال، سوژه مهمی به طرفداران تیم رقیب (پرسپولیس) داد تا با مرور خاطرات دربی سال 1352 روزهای تلخ شکست به العین را برای طرفداران استقلال و البته بازیکنان و کادر فنی وقت تیم، ادامه دارتر کنند!
*شروع بد لیگ!
استقلال لیگ را با محرومیت سه تن از بازیکنان جوانش به دلیلی نامعلوم شروع کرد و در آبادان مغلوب صنعت نفت شد تا روحیه نداشته اش را بیش از پیش ببازد.
*بدنسازی و مصدومیت!
حالا که میک مک درموت از استقلال جدا شده، کم کم از بازیکنان استقلال می شنویم که بدنسازی او را نمی پسندیدند و البته با جدایی درموت آمار مصدومان این تیم هم به یکباره کم و کمتر شد!
*تماشاگران نیایند!
وقتی استقلال نتیجه نمی گرفت درهای تمرین را رو به تماشاگران بستند! این اتفاق از روزهای اول فصل(!) متدوال بود اما بعد از شکست در هفته چهارم برابر سایپا شدت گرفت!
*شب سیاهِ پدیده!
شبی که استقلال به پدیده خراسان باخت هرگز! از یاد منصوریان، بازیکنان استقلال و البته هواداران این تیم نمی رود که باخت 2 بر صفر تا چه حد شب سیاه این تیم را تیره تر از قبل کرد!
*جم و غم!
بازی بعدی در جم و شکستی دیگر سبب شد تا حتی سرمربی این تیم هم از رسانه ها دوری کند...و بالطبع بازیکنان هم از رویارویی با مردم منع شدند! ...از هوادارانی که جدایی منصوریان را فریاد، نه! بلکه التماس می کردند.
*مردم گریزی!
هر رسانه ای به عنوان نماینده مردم سراغ شان می رفت این جمله را می شنید: "کاری نکرده ایم که درباره اش حرفی برای گفتن داشته باشیم"! ...و این مردم گریزی سبب شده بود تا از دقیقه 15 شعارها علیه تیم شروع شود!
*استرس نهادینه شد!
تکرار و تکرار و باز هم تکرار این اصرارها بر ماندن منصوریان سبب شد تا شعارها هم تکرار و تکرار شوند تا این ترس از سکو در ذهن و جسم بازیکن(اغلب جوان) استقلال نهادینه شود! استرس گل نزدن رهایشان نمی کرد تا قربانی روبروی دروازه ذوب آهن تک به تک را به بیرون بزند!
*محرومیت مفید!
آنچه مشخص کرد این استرس وجود دارد، حکم محرومیت استقلال از همراه داشتن هوادارانش بود! دربی85 باعث شد استقلالی ها در استادیوم خالی از تماشاگر رودرروی گسترش فولاد بایستند و ضمن ارائه یک بازی برتر و خلق ده موقعیت(به ادعای شفر) دو گل هم بزنند!
*سکوت در سکوت
استقلال ماه هاست در سکوت زمین شماره دو آزادی تمرین می کند! حراست مجموعه، مجوزی برای ورود تماشاگر به تمرین نمی دهد...پس تیم در سکوت محض تمرین و به آن عادت کرده است که در آزادی خالی از تماشاگر راحت بازی کرد!
*تیم را ممنوع التماشاگر کنید
بی گمان وینفرد شفر متوجه این موضوع شده ولی وقتی خبر می رسد استقلال باز هم برای تمرین درصدد رفتن به زمین صنایع دفاع(!) است متوجه این مهم می شویم که قرار است باز هم استقلال در خفا و سکوت(!) تمرین کند! شاید برگزاری بازی های این تیم در لیگ، بدون حضور تماشاگرانش آخرین راه حل گلزنی و دوری اش از استرس خودساخته باشد!
*امان از باشگاه بی صاحب!
با نگاهی دقیق تر به این معضل خودساخته درمی یابیم بی صاحب بودن! دلیل اصلی همه این مشکلات است! وقتی یکی از پرطرفدارترین و ریشه دارترین تیم های پایتخت، زمین تمرین اختصاصی مناسب با استانداردهای روز ندارد و کسی هم برای رفع مشکلات اینچنینی هزینه نمی کند و در نقطه مقابل اجازه خصوصی شدن به این باشگاه هم داده نمی شود همین سرانجام را باید انتظار داشت. به یاد داریم سال قبل استقلال چون در کمپ ناصر حجازی تمرین می کرد روحیه به مراتب بهتری هم داشت. تمرین زیر نگاه و تشویق 2، 3 هزار هواداری که از تدارکات تا سرمربی، همه را نوبت به نوبت تشویق می کردند. حالا همان تیم نمی تواند جلوی همان تماشاگر مقابل دروازه 7 متری توپ را گل کند!
