وی تصریح کرد: برخی از بزرگان ما نقل کرده اند که قبل از بعثت پیامبر(ص) بانوی بزگوار اسلام از کشیشی شنیدند که او پیغمبر آخرالزمان است و این یکی از موارد مهم تاریخ است.
بهاری افزود: حضرت خدیجه(س) قبل از ورود اسلام موحد و در آیین مسیحیت بود و به محض اعلام نبوت پیامبر اولین زنی که به دین مبین اسلام ایمان می آورند ایشان هستند و در بین مردان هم حضرت علی(ع) نفر اول است البته در نهج البلاغه امیرمومنان بیان کرده اند که قبل از من هیچ کس جز پیغمبر(ص) نماز نخواند. روایات متعددی هم وجود دارد از جمله از عباس عموی پیغمبر که گفتند من وارد مسجدالحرام شدم و دیدم سه نفر در حال نماز هستند، پیامبر اکرم(ص)در پیش، امام علی(ع) و حضرت خدیجه(س) در پشت ایشان به نماز ایستاده بودند یعنی ایمان و اعتقاد در بانوی اسلام آن قدر ریشه ای بود که از همان ابتدا آمادگی برای پذیرش اسلام در حضرت خدیجه(س) بوده است .
وی ادامه داد: تمامی دارایی و مکنت بانو در مسیر اعتلای دین توسط پیامبر اکرم(ص) هزینه شد. این که گفته شده است اگر ثروت حضرت خدیجه(س) و شمشیر حضرت علی(ع) نبود قامت اسلام خم می شد مطلب بسیار مهمی است چون بانوی بزرگوار اسلام با جهاد با ثروتش عالی ترین معامله را با خدا انجام داد و خداوند مزد ایشان را در همین دنیا پرداخت و در آخرت قطعا جایگاه ایشان بسیار رفیع است.
این کارشناس علوم قرآنی تصریح کرد: خداوند چندین پاداش به حضرت خدیجه عطا کرد اول این که پیامبر اکرم(ص) تا زمانی که حضرت خدیجه(س) در قید حیات بودند با وجود این که ازدواج بر ایشان حرام نبود اما ازدواج نکرد چون تمام ویژگی های یک زن از نظر اسلام در حضرت خدیجه(س) وجود داشت و نیازی نبود پیامبر بخواهد خلا آن را با شخص دیگری پر کند.
بهاری اظهار کرد: اگر زن مسلمان آن چه پروردگار عالم به عنوان رعایت در قبال شوهر گوشزد کرده است رعایت کند و شوهر نیز مودب به آداب اعتقادی باشد هرگز و هرگز فکر ورود شخص ثالث در زندگی را در ذهن نمی پرورانند.
وی بیان کرد: پیامبر اکرم(ص) و حضرت علی(ع) در طول تاریخ تا روزی که همسرانشان زنده بودند ازدواج مجدد نکردند چون حضرت خدیجه(س) و حضرت فاطمه(س) به عنوان عالی ترین و بی نظیر ترین رفتار یک زن و آن چه پروردگار عالم خواسته است در رفتار رعایت کردند.
این کارشناس علوم قرآنی تصریح کرد: نکته دوم این که حضرت خدیجه(س) از همه ثروتش گذشت و خداوند نیز به پاس کار بزرگ او برای اسلام حضرت فاطمه(س) را به ایشان هدیه داد. در تمام قرآن خدا نفرمود ما به تو قدرت دنیایی دادیم یا قدرت شفاعت در دنیا دادیم بلکه در همه آن ها فرموده است بعدها اعطا می کنیم. تنها جایی که کلمه اعطیناک گفته شده در سوره کوثر و مربوط به حضرت فاطمه(س) است. ما به تو کوثر عطا کردیم، پس بلند شو و به این شکرانه برای پروردگار نماز بخوان، شتر نعل کن و آن هایی که به تو نسبت بی نسلی می دهند خود بی ریشه اند، با این کوثری که به تو دادیم ریشه تو در عالم ابدی شد.
وی افزود: شجره طیبه اعم از سادات در عالم امروز از نسل پیامبر اکرم(ص) و حضرت خدیجه(س) است. این ثمره گذشت و ایثار حضرت خدیجه(س) است. این ایثار از بعد مال بود که بانوی بزرگوار اسلام انجام داد، همچنین دخترش حضرت زهرا(س) بذل جان کرد و ایشان در دفاع از امام خود جانش را ایثار کرد و خداوند به فاطمه گوهر گرانبهایی همچون حسین بن علی(ع) عطا کرد و هرجا شما زیارت نامه ائمه را می بینید لفظ و ابن خدیجه الکبری در این زیارت نامه ها است، یعنی حسین بن علی(ع) منصوب می شود به پسر خدیجه کبری(س).
این کارشناس علوم قرآنی افزود: این عزت جلال و جبروت در اصل رهین گذشت و فداکاری حضرت خدیجه(س) است که سختی کشید و لحظاتی که داشت از دنیا می رفت پیامبر(ص) در داخل شعب ابی طالب در محاصره اقتصادی است و خدیجه(ُس) در خانه خود است و مسیر زیادی بین این دو نقطه وجود دارد که بالغ بر 4 کیلومتر است و دختر 4 ساله اش فاطمه را می فرستد تا در میان سنگلاخ ها بیاید و به پیامبر(ص) خبر دهد که حال مادر خوب نیست و به پیامبر(ص) می‌گوید: من پولی ندارم برای خودم کفن تهیه کنم و در لباسی که نماز می خوانید مرا کفن کنید.
بهاری خاطرنشان کرد: به پیامبر(ص) خطاب رسید: به خدیجه(س) سلام مخصوص برسان و بگو کفن تو را خدا متقبل شده است. کفنی از جانب حق از بهشت اعلا برای شما آماده می شود و در آن بدن مطهره این بانو پیچیده می شود. در سخت ترین ساعت زندگی پیامبر یعنی همان عام الحزن حضرت خدیجه و ابوطالب را از دست می دهد اما پیغمبر(ص) تا روزی که زنده است روایات آمده است که از خدیجه(س) همیشه به نیکی، عزت کرامت و بزرگواری یاد می کرد و دوستان فاطمه(س) هم که به خانه او می آمدند از آنان با کرامت خاصی پذیرایی می کرد و پیامبر(ص) می فرمود: شما نمی دانید که خدیجه(س) چه گوهر گرانبها، زن زندگی، با اخلاق و معتقد الهی بود و این نشان می دهد خدیجه در اسلام چه جایگاه بسیار رفیعی است که ثروت خود را در راه پروردگار انفاق کرد.
