وابستگی وقتی به وجود می‌آید که شخص درارتباط با کسی یاچیزی چنان مجذوب شده که بانبودن آن، احساس نابودی می‌کند. روانشناسان معتقدند این شرایط اوج شدت رابطه عاطفی است که حتی می‌تواند آسیب رسان باشد، چون پیامدمنفی که با خود به همراه دارد مدیریت و انجام رفتار‌های وسواسی است که احتمال دارد در شخص مقابل حس اسارت وعدم استقلال بوجود آید وبه دلیل این که نیاز به آزادی یکی از احتیاجات اساسی است به ویژه در دوران نامزدی که فعلا برای زوجین مرز وجود دارد وزندگی مشترک را شروع نکرده اند، نیاز است به محیط‌های شخصی هم مثل عادات وزمان‌هایی که هرشخص برای خود درنظر دارد احترام گذاشته شود وسعی کنند تابتوانند در این دوران، اعتماد بیشتر همدیگر راجلب نمایند و باخلق وخوی هم بیشتر آشنا شوند.
درنتیجه توصیه می شود به جای وابستگی دراین دوران، افراد دلبسته یکدیگر شوند. دلبستگی یعنی شخصی را که بااو در ارتباط هستیم، علاقه داشته و احساس وحدت ویگانگی بااو می‌کنیم. کلمه همسر هم همین یکی شدن رابه یاد ما می‌آورد یعنی تجربه لذت، شادمانی وسعادتی که به سوی آرامش است ودر این شرایط دلبستگی است که بودن یانبودن فرد درکنار ما، احساس بسیار خوب یا بسیار بدرا به وجود نمی‌آورد، بلکه موجب حس رضایت وسرخوشی می‌شود به این معنی که بانبودن وعدم حضور فیزیکی هنوز احساس رضایت وخشنودی وجود دارد. درواقع دلبستگی، پیوند عاطفی دقیق باافراد خاصی است که هرشخص در زندگی تجربه کرده وتعامل دارد و اینچنین ازفشار‌ها واسترس‌های موقتی دور می‌ماند.
ازآنجایی که تاقبل ازازدواج، والدین تنها منبع دلبستگی فرد هستند؛ بعداز ازدواج، همسر تنها منبع اصلی دلبستگی بوده ومی بایست بلوغ عاطفی و گسستن ازوالدین صورت پذیرد باتوجه به اینکه دخترو پسر اکنون نقش پررنگ‌تر همسررا درکنار نقش فرزند ایفا می‌نمایند و خانواده شکل جدیدی به خود گرفته است.
