پدیده ای که از زمان ایجاد ترافیک در مسیرهای منتهی به کرمانشاه و شهرها و روستاهای زلزله زده به خوبی خود را نشان داد. سومین موردی که باید به آن توجه کرد به خصوص در روزهای اخیر و پیش رو، مدیریت تامین مواد و اقلام مورد نیاز و نه هر موردی است. به عبارت دیگر کمک کردن باید کاملا هدفمند صورت گیرد. طبق اخبار به دست آمده اکنون کمتر به مواد غذایی فاسد شدنی نیاز است و بیشتر اقلام گرمایشی و پوششی ضروری به نظر می رسد اما شخصیت های حقیقی و حقوقی که به صورت خودجوش مشغول جمع آوری و ارسال کمک ها هستند کمتر به این نکته توجه می کنند و اکنون شاهد خراب شدن و فساد میزان زیاد مواد غذایی و نان ارسال شده به منطقه هستیم. از سوی دیگر توزیع صحیح این اقلام و مواد، یک سیستم منسجم و برنامه ریزی شده توزیع را می طلبد که بی شک مردم توان و قدرت تشخیص این مورد را ندارند و لزوما باید توسط نهادهای مربوط همچون هلال احمر، ارتش و سپاه صورت گیرد که متاسفانه این مهم ظاهرا با چالش های بزرگی روبه روست و باعث انباشت زیاد برخی اقلام در بعضی مناطق و کمبود شدید همین اقلام در مناطق دیگر و طبیعتا بروز نارضایتی در برخی هموطنان زلزله زده شده است.
در این بین مسئولان و دولتمردان در اوضاع داغ کنونی باید مراقب اظهار نظرها و آمارهایی که ارائه می دهند باشند و بدانند که در این شرایط بحرانی هر اظهارنظر و حرفی زیر ذره بین گوشی های تلفن همراه و دقت نظر مردم است و همه اقشار مردم، زلزله زدگان و رسانه ها آن ها را به دقت رصد می کنند و حتی به آن امید می بندند. نکند خدای نکرده کوتاهی هایی که در موارد این چنینی در گذشته صورت گرفته پس از فروکش کردن التهاب این روزها، تکرار شود که بیش از پیش بر بحث بحران مدیریت( و نه مدیریت بحران) دامن می زند و موجبات بی اعتمادی مردم را به مسئولان فراهم می کند. در واقع باید امداد و کمک ادامه یابد اما کیفیت آن به تدریج تغییر کند و متناسب با نیازهای زمان و درست در همان مقطع انجام گیرد.
پس هرچند باید از این حرکت مقدس مردمی تقدیر و آن را تشویق کرد اما به شدت مراقب این جنبش و حرکت که خیر بود هم باشیم که برخی حواشی آن به شر تبدیل نشود و خدای نکرده در روزهای پیش رو شاهد خسارات سنگین و افزایش مشکلات از جنسی دیگر همچون شیوع بیماری های مسری و . . . .نباشیم. بنابراین بر مسئولان زحمتکش و مردم نجیب کشورمان است تا با درک صحیح عبارت مدیریت بحران، هر یک به نوبه خود یک مدیر بحران باشند و در هماهنگی کامل با یکدیگر سعی در بازسازی شهرها و روستاهای زلزله زده و آرامش دادن به دل بازماندگان و خسارت دیدگان داشته باشند که اکنون این نکته شاید بزرگ ترین پاشنه آشیل کمک رسانی ها باشد.
