«نیکولاس دوت پویلار»، محقق بنیاد فرانسوی خاورمیانه (IFPO) معتقد است اشتیاق فرانسه برای میانجیگری در مورد بحران لبنان، با توجه به سابقه روابط پاریس با کشورهای منطقه، چندان هم عجیب نیست. او گفت: نقش فرانسه در منطقه در ابتدا به دلیل مسئله قدیمی قیمومت فرانسه بر سوریه و لبنان است. بنابراین تلاش فرانسه برای میانجیگری در بحران لبنان و سعد حریری تعجب آور نیست.
قیمومت فرانسه بر سوریه و لبنان یک نوع سیستم استعماری بود که بر سیاست این کشورها تحمیل می شد. این مجوز پس از جنگ جهانی اول به وسیله اتحادیه ملل به فرانسه اعطا شد. قیمومت فرانسه بر لبنان تا سال 1943 و بر سوریه تا سال 1946 ادامه داشت.
این کارشناس ادامه داد: روسیه و آمریکا دو بازیگر اصلی در منطقه هستند و استعفای غیرمنتظره حریری فرصتی برای فرانسه بود که موقعیت مکانی خود در سطح ژئوپلیتیک منطقه را بار دیگر به دست آورد. هم اینک، فرانسه همانند کشورهای دیگر در تلاش است تا از این فرصت برای نفوذ در منطقه استفاده کند. این یک شرط بندی سیاسی است که در ازای میانجیگری درصدد به دست آوردن موقعیت خود در منطقه است.
ژان پل چانولاد، مدیر بنیاد مطالعاتی مدیترانه و خاورمیانه (iReMMO) نیز بر این باور است که ابزار سیاسی فرانسه برای تاثیرگذاری در منطقه به رغم محدودیت، می تواند به حل بحران کمک کند. وی گفت: فرانسه در چارچوب یونیفل (نیروهای حافظ صلح سازمان ملل مستقر در لبنان) حضور نظامی خود در لبنان را حفظ کرده است. همچنین دو کشور اتحاد فرهنگی واقعی دارند که در سطح بین الملل به مراتب کمتر است. با این حال، پاریس به دنبال نفوذ سیاسی در لبنان نیز است؛ نفوذی که قابل مقایسه با روسیه و آمریکا نباشد.
این کارشناس ادامه داد: به عقیده من فرانسه خطرات، تنش های جدی و حتی جنگ های احتمالی که می تواند رخ دهد را پیش بینی کرده است و برای پیشبرد سیاست هایش سعی دارد نقش میانجی را بازی کند. فرانسه با توجه به اهمیت ایران در منطقه و برقراری روابط با عربستان و لبنان، در پی کسب موقعیت در خاورمیانه است.
سعد حریری امروز وارد فرانسه شد و پس از دیدار با امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه در کاخ الیزه، از حمایت مکرون از خود قدردانی کرد.
