چه کار کنیم که نفس اماره ما را به آسانی به گناه نکشاند؟

امیرالمؤمنین علیه السلام می‌فرمایند: النَّفْسُ انْ لَمْ تَشْغَلْهُ شَغَلَک؛ یعنی اگر تو نفس را به کاری مشغول نکنی، او تو را به خودش مشغول می‌‌کند.

یک چیزهایی است که اگر انسان آنها را به کاری نگمارد طوری نمی‌شود، مثل یک جماد است. این انگشتر را که من به انگشتم می‌کنم، اگر روی طاقچه‌‌ای یا در جعبه‌‌ای بگذارم طوری نمی‌‌شود.

ولی نفس انسان جور دیگری است، همیشه باید او را مشغول داشت؛ یعنی همیشه باید یک کاری داشته باشد که او را متمرکز کند و وادار به آن کار نماید و الّا اگر شما به او کار نداشته باشید، او شما را به آنچه که دلش می‌خواهد وادار می‌‌کند و آن وقت است که دریچه خیال به روی انسان باز می‌‌شود؛ در رختخواب فکر می‌‌کند، در بازار فکر می‌‌کند، همین‌ طور خیال خیال خیال، و همین خیالات است که انسان را به هزاران نوع گناه می‌کشاند. اما برعکس، وقتی که انسان یک کار و یک شغل دارد، آن کار و شغل، او را به سوی خود می‌کشد و جذب می‌کند.

استاد مطهری، تعلیم و تربیت در اسلام، ص ۲۷۸