براساس متن‌های تاریخی مردها در قرن‌های پیش از کفش پاشنه بلند برای نشان دادن قدرت و برتری نسبت به دیگران استفاده می‌کردند و سپس به تدریج این کفش مورد علاقه و استفاده خانم‌ها قرار گرفت.
بسیاری از زنان به دلیل پوشیدن این نوع کفش دچار شکستگی مچ، قوزک، ساق و حتی استخوان کف پا شده اند و آسیب وارد شده به پای برخی از آن‌ها همیشگی بوده است.
کفش‌های پاشنه بلند پیوند بین مفاصل مچ پا و انگشتان را از بین می‌برد و باعث فشار بیش از حد به انگشتان و کشیدگی پا می‌شود، معمولاً افرادی که از کفش پاشنه بلند استفاده می‌کنند با مشکلاتی همچون پا درد، تاول و میخچه در محل انگشتان پا، کمر درد، سرگیجه و کاهش احساس تعادل مواجه می‌شوند.
گروهی از روان شناسان علت علاقه عجیب برخی بانوان به پوشیدن کفش پاشنه بلند را نوعی جلب توجه برای دیگران می‌دانند. در حالتی که یک زن کفش پاشنه بلند به پا دارد بسیاری از حرکات از جمله سریع راه رفتن، برداشتن وسایل و سایر کارهای عادی را نمی‌تواند انجام دهد و دچار آسیب پذیری می‌شود که در این زمان دیگران به او کمک می‌کنند.
برخی زنان از کفش پاشنه بلند برای دریافت کمک و محبت دیگران استفاده می‌کنند.
بسیاری از مشکلات بانوان میانسال و سالمند امروزی به دلیل پوشیدن کفش‌های پاشنه بلند در دوران جوانی است، کارشناسان براین اساس به بانوان توصیه می‌کنند از پوشیدن کفش‌های پاشنه بلند خودداری کنند، به ویژه اگر می‌خواهند برای مدت زمان طولانی روی سطوح ناصاف و دارای ناهمواری حرکت کنند.
پوشیدن کفش پاشنه بلند و ایجاد تاول پا در برخی موارد منجر به ایجاد تومور در ناحیه انگشتان پا می شود و گاهی اوقات نیز منجر به جراحی پای افراد می شود.
کفش‌هایی با پاشنه حداکثر سه سانتی متر برای سلامت بدن و پا بسیار مناسب است، جلوی کفش در محل پنجه باید فضای کافی برای جلوگیری از ایجاد فشار به انگشتان پا وجود داشته باشد، همچنین کفش تبادل دمایی مناسبی با فضای بیرون داشته باشد تا پا دچار تعریق نشود.
