این مطالعه در دانشگاه کالیفرنیا برکلی به سرپرستی پروفسور اندرو دییلین و سلین ریرا انجام شده است. در این تحقیق از ژن درمانی برای از بین بردن حس بویایی در موش‌ها استفاده شد. در طول این مطالعه، به دو گروه مورد بررسی رژیم غذایی با چربی بالا داده شد و در حالی که هر دو گروه از یک رژیم غذایی استفاده کرده بودند، موش‌هایی که حس بویایی ضعیفی داشتند، وزنشان ۱۰ درصد افزایش یافت این در حالیست که همتایان آن‌ها با حس بویایی قوی حدود صددرصد افزایش وزن داشتند.
علاوه بر این، موش‌هایی که چاق بودند، بعد از اینکه حس بویایی خود را از دست دادند حتی زمانی که رژیم غذایی با چربی بالا مصرف کردند، به اندازه موش‌های نرمال شدند. در واقع وزن آن‌ها به شکل چربی از بین رفته بود و اندام، عضلات و توده‌های استخوانی تغییری نداشت همچنین موش‌هایی که عدم تحمل گلوکز داشتند، بعد از اینکه وزنشان نرمال شد تحمل گلوکز پیدا کردند.
اگرچه دانشمندان هنوز در حال تلاش برای فهم این نکته هستند که در زمان گرسنگی چه اتفاقی می‌افتد که افراد نسبت به بو حساسیت بیشتری پیدا می‌کنند و اینکه از دست دادن این حس می‌تواند در تغییر وزن تاثیر داشته باشد. سیستم‌های حسی نقش مهمی در متابولیسم دارند. متاسفانه، از بین بردن حس بویایی در موش باعث افزایش شدید سطوح نئودرنالین، هورمون استرس شد که با سیستم عصبی سمپاتیک ارتباط دارد و افزایش آن منجر به حملات قلبی می‌شود.
