ابوالفضل العباس علیه السلام را به اطاعت از ولی امرش می‌شناسند که هم او سردار سرو قامت و خوش چهره‌ٔ حسین علیه‌السلام در کربلا بود، کوهِ ایستاده پشت برادر. متولد شد تا مطیع، مرید و همراه و حامی حسین علیه‌السلام باشد. ساقی تشنه لبی که دست‌هایش و جانش و تمام توانش را در خلوصی باورنکردنی پیشکش راه حق کرد. از اسب که بر زمین افتاد امام فرمودند: «الان انکسر ظهری و قلت حیاتی»؛ یعنی اکنون پشتم شکست و چاره‌ام کم شد۲ که او چاره‌ٔ برادر و گرمی قلبش و یاور و پرچم دارش بود. در مقام و منزلتش همین بس که حضرت زین العابدین‌علیه‌السلام فرمودند:«عمویم عباس، نزد خدای متعال، مقامی دارد که روز قیامت، همه شهیدان به آن غبطه می‌خورند و رشک می‌برند»۳ و آیا حسد بردنی نیست این چنین عشق بازی، جان بازی، پاک بازی در راه حق، تمام و کمال؟! تاریخ به احترام وفاداری و شجاعت‌اش تا ابد خواهد ایستاد و هرگز از او یاد نخواهند کرد مگر به عنوان دلاوری بی‌تکرار که او پرافتخارترین سردار حسین علیه‌السلام بود و لرزه‌ای بر اندام دشمنانش و ترس در دل سپاه ظلم و جور.
اراده‌اش عظیم و اطاعت خاندان پاکش بی‌همتاست: السلام علیک ایها العبد الصالح المطیع لله و لرسوله و لأمیر المؤمنین و الحسن و الحسین۴ او جانش را قربانی جان دیگرش -حسین علیه‌السلام- کرد و یادش زنده ماند، در ابدی‌ترین شکل ممکن، با شکوه و عظمت یک جنگاور دلیر.
ولادتش را چهارم شعبان سال ۲۶ هجری در مدینه نوشته‌اند ۵. خداوند او را به مولی و برادرش امام حسین علیه‌السلام بخشید که در مظلومیت کربلایی‌اش تنها نباشد. گرچه سپه سالارش را تنها و تشنه و ناجوانمردانه به شهادت رساندند. او نماد و آیینه‌ٔ تمام نمایی بود بر پیروی از پیشوای خود و ایستادگی بر حقیقت و دفاع از مظلوم. او حجت تمام شده بود و ایثار تمام و کمال و آیا اینها کافی نیست بر مبارکی میلادش؟
در کتاب الکبریت الاحمر آمده است که در رویایی صادقه، حضرت رسول صلی الله علیه و آله به حضرت عباس علیه السلام فرمودند:«أقرّالله ُ عینک، فأنتَ بابُ الحوائج وَ اشفَع لمَن شئتَ. خداوند چشمت را روشن گرداند، تو باب الحوائج هستی، از هر که خواستی شفاعت کن». او شافی است، عزیز و بلند مرتبه نزد عزیزترین‌های عالم خلقت و نزد مخلوق. مظلومان او را می‌خوانند، واسطه‌اش می‌کنند برای برآوردن حاجات. او پسر شیر خدا است و سردار بی‌مانند مظلومانه‌ترین جنگ تاریخ. میلادش سعد و مبارک است و بانوی دو عالم زهرا سلام‌الله علیها درباره‌اش نقل است: «یا امیر المؤمنین! کفانا لاجل ِ هذا المقام ِ الیدان ِ المَقطوعتان ِ مـِـن ابنی العباس» ای امیرالمؤمنین! دو دست بریده پسرم عباس برای ما در مورد شفاعت کافی‌ست۶ و چه چیزی معتبرتر از شفاعت سپه سالار سرور شهدای عالم؟ عباس علیه‌السلام مبارک‌ترین سردار است، عزیزترین یاور...
پی‌نوشت:
۱. کتاب فرهنگ عاشورا، محدثی، جواد
۲. در سوگ امير آزادى، ترجمه مثير الأحزان، ص ۲۵۹
۳. الأمالي(للصدوق)، النص، ص ۴۶۳- ۴۶۲
۴. سفینة البحار، ج ۲، ص ۱۵۵
۵. مجلسی، بحارالانوار،ج ۴۵، ص ۴۱
۶. معالی السبطین، ج ۱، صفحه ۴۵۲
