تاریخ انتشارسه شنبه ۵ ارديبهشت ۱۳۹۶ - ۱۱:۳۲
کد مطلب : ۲۸۵۸۶۴
«مدینه» که در زبان عربی به معنی «شهر» است، از سال ۶۲۲ میلادی یعنی زمانی که پیامبر اسلام (ص) از مکه به یثرب هجرت نمود، به این نام تغییر پیدا کرد.
۰
plusresetminus
به گزارش بلاغ،زندگی به نقل از “آن اسلام”، شهر مدینه همچنین با صفت «طیبه» شناخته می شود که از واژه ای در زبان عربی به معنای «مهربانی» گرفته شده است. نام دیگری که به این شهر اتلاق می شود «دارالهجره» است که در زبان عربی به معنای «سرزمین مهاجرت» می باشد چرا که همان جایی است که پیامبر (ص) به آن هجرت نمود.

 

قبیله های بنی متراویل و بنی عوف اولین کسانی بودند که در واحه ی مدینه ساکن شدند و به کشت و کار پرداختند. هر دو این قبایل از نسل «شم» پسر نوح نبی (ع) بودند. چندین سال بعد، قبیله های یمنی بنی اوس و بنی خزرج نیز به مدینه آمدند.

 

در سال ۶۲۲ میلادی، زمانی که پیامبر اسلام (ص) به مدینه مهاجرت کرد، «منشور مدینه» را تدوین نمود که در حقیقت نخستین قانون اساسی مکتوب در تاریخ بشری است.

 

این منشور روابط مابین مسلمانان و یهودیانی را که در شهر مدینه زندگی می کردند ضابطه مند می کرد و برای هر دو گروه حقوق حمایت، امنیت و عدالت را فراهم می نمود.

 

در زمان پیامبر اسلام (ص) و خلفای پس از وی مدینه مرکز و پایتخت حکومت اسلامی بود تا اینکه با آغاز حکومت بنی امیه مرکز اسلامی به دمشق منتقل شد.

 

 


منبع : جام نیور
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما