این تساوی پرسپولیس را با 5 امتیاز در رده سوم جدول نگه داشت تا بارقه‌های امیدش برای صعود به حداقل برسد، چرا‌که الهلال عربستان و الریان قطر به ترتیب با 8 و 7 امتیاز عملکرد بهتری از سرخ‌پوشان تهرانی داشته‌اند. در‌واقع پرسپولیس تنها در صورت پیروزی در 2 بازی آینده خود و اما و اگرهای زیاد در سایر بازی‌های هم‌گروهی‌هایش می‌تواند صعود کند.
پنالتی‌هایی که مهدی طارمی در این دو فصل از دست داده، تا الان باید دورقمی شده باشد. هر چند حتی اگر چنین نبود، باز همین پنالتی از دست رفته در بازی با الریان کفایت می‌کرد برای به نقد کشیدن او که با آن چیپ بدموقع، صعود پرسپولیس را گره زد به اما و اگرها. یادتان هست که پیش از بازی با استقلال، طارمی و دوستانش به جای گلزنی، شادی بعد از گل را تمرین می‌کردند؟
آقای گل شب بازی با الریان هم گفته بود سه گل به تیم قطری می‌زند و حتما یک شادی گل تازه را در ذهن مرور می‌کرده که می‌خواست با آن ضربه نمایشی پنالتی را گل کند. طارمی اما آن شانس را هم مثل خیلی دیگر از پنالتی‌هایی که پیش‌تر زده بود، از دست داد و یک ورزشگاه را ناامید کرد. پروفسور اما هنوز امیدوار بود که موقع ترک زمین به مهاجم ناکام تیمش دلداری می‌داد: «نباید پنالتی را چیپ می‌زدی اما ناراحت نباش. مطمئنم نیمه دوم گل می‌زنی و جبران می‌کنی.» بعد از بازی اما حتی عذرخواهی او هم نتوانست آرامش را به مرد کروات برگرداند. قرمزها یکی یکی به سمت مهدی طارمی رفتند و به او امید می‌دادند که: «فدای سرت. با گلزنی مقابل الهلال، همه چیز جبران می‌شود.»
موج انتقادات از سکوها به طارمی
هنوز داور ژاپنی سوت پایان بازی را نزده بود که انواع و اقسام شعارها علیه مهدی طارمی سر داده شد. همان مهاجمی که محبوب قلب قرمزها بود، در کسری از ثانیه از سوی برخی هواداران تبدیل به مظهر بی‌تعصبی شد! هوادارانی که در منزل هم بیکار ننشستند و با حمله به صفحه شخصی این بازیکن در اینستاگرام، جمله‌های نامناسبی را نثار او کردند. او در پایان بازی نمی‌دانست تشویق معروف ایسلندی را انجام دهد یا با انگشت اشاره سمت هواداران خشمگین پرسپولیس رفته و آنها را دعوت به سکوت کند. مهاجم ملی‌پوش پرسپولیسی‌ها راه هیس گفتن را پیش گرفت تا دیگر هواداران آرام نیز از کوره در بروند و او را مورد نوازش‌های کلامی خود قرار دهند!
"این اتفاق امکان دارد برای هر بازیکنی رخ بدهد که یک فرصت پنالتی را از دست بدهد. در‌مجموع بازی بسیار سختی داشتیم و الریان هم بسیار خوب بازی کرد. ما تیم قدرتمندی هستیم اما شرمنده هواداران شدیم"؛ این جملات را مهدی طارمی به زبان آورد تا نشان دهد او نیز از گل نکردن پنالتی تیمش ناراحت است. طارمی عذرخواهی کرد اما هیچ حرفی درباره هیس گفتنش انجام نداد. هیسی که هنوز ادامه‌دار است و پس از گذشت چند روز از بازی پرسپولیس مقابل الریان بازتاب‌ها‌ی مختلفی دارد.
چیپ زدن در ایران از کجا آغاز شد؟
پنالتی چیپ در فوتبال ایران به یک اپیدمی تبدیل شده است. در گذشته انگشت شمار بودند بازیکنانی که پشت پنالتی می ایستادند و با ضربه چیپ دروازه حریف را باز می کردند. یحیی گل محمدی اولین بازیکنی بود که در یک بازی حساس و سرنوشت ساز چیپ زد. او در نیمه نهایی جام ملتهای آسیا در سال ۲۰۰۴ و مقابل چین، پنالتی خود را با ضربه چیپ هدر داد تا ایران از رسیدن به فینال باز بماند.
نواختن پنالتی با ضربه چیپ دل و جرات می خواست. علی کریمی این جسارت را داشت. او مقابل الهلال در ورزشگاه لانه زنبور ( ملک فهد ریاض ) و با پیراهن پرسپولیس چنان چیپی زد که دروازه بان حریف و شیوخ عرب هرگز باورش را نمی کردند. کریمی پنالتی خود را تبدیل به گل کرد اما چه سود که بازی در نهایت با تساوی یک- یک به پایان رسید.
سه، چهار سالی بود که در پنالتی ها ضربه چیپ نمی دیدیم تا اینکه مهدی طارمی به این انتظار پایان داد. او سال گذشته مقابل النصر در ورزشگاه آزادی و در حضور ۱۰۰ هزار تماشاگر، پنالتی خود را با ضربه چیپ وارد دروازه النصر کرد تا خاطره ای خوش از خود به جا بگذارد. طارمی این بار اما مقابل الریان موفق به این کار نشد تا دنیا روی سر او خراب شود.
امید ابراهیمی اما پنالتی زن بعدی بود. وقتی او فصل گذشته مقابل ذوب آهن پشت ضربه پنالتی ایستاد کمتر کسی تصور می کرد که چیپ بزند. او اما این کار را با اعتماد به نفس بالا انجام داد و توپ را به گل تبدیل کرد. هر چند در میانه راه رشید مظاهری می توانست ضربه اش را مهار کند.
چیپ در فوتبال این روزهای ایران تبدیل به یک اپیدمی شده است. شاید از بازی های بعد دروازه بان ها دست پنالتی زن ها را بخوانند و ضربات چیپ آنها را مهار کنند. البته باید دید آیا بازیکنی جسارت چیپ زدن در این هفته ها را به خود می دهد یا نه؟
